Του Γιώργου Βαρεμένου*
Πρέπει να αποκρουσθεί η ωμή βία της προπαγάνδας. Από την μεγαλειώδη κινητοποίηση στην Νέα Σμύρνη να μείνει η ουσία, πέρα από τις ακρότητες, τις οποίες απολυτοποιεί η σιδερένια φτέρνα του συστήματος εξουσίας και ο εμπρηστής πρωθυπουργός, ο οποίος αλλάζει στολή στα καμαρίνια και εμφανίζεται σαν πυροσβέστης.
Στην Νέα Σμύρνη είχαμε την έκρηξη ενός κινήματος αντιβίας, μία ελληνική μορφή αντίδρασης στην αστυνομική και προπαγανδιστική αγριότητα, που θα μπορούσε να έχει την ονομασία: Real lives matter. Οι πραγματικές ζωές έχουν σημασία, μπροστά στην εικόνα ανεμελιάς και ατιμωρησίας του υποδείγματος Μητσοτάκη. Οι πραγματικές ζωές των ανθρώπων που, όταν δεν κινδυνεύουν άμεσα από τον κορωνοϊό, ασφυκτιούν στην αγωνία της οικονομικής επιβίωσης και βλέπουν τον εκφοβισμό να μετατρέπεται σε στοιχείο της καθημερινότητας και σκοτεινή προοπτική για το μέλλον.
Οι χρυσοπληρωμένοι τεχνικοί της εξουσίας και όσοι κινούν τα νήματα πίσω από τις κουίντες και σκηνοθετούν με την αγνή έμπνευση ενός Δημήτρη Λιγνάδη, έχουν πείσει τον κ. Μητσοτάκη ότι τουλάχιστον τους μεγαλύτερης ηλικίας πολίτες τους έχει στο τσεπάκι του, αρκεί να τους κρατάει φοβισμένους. Να που η πανδημία έχει και τις ευκαιρίες της. Εξ ού και το παιγνίδι με την φωτιά και η προσπάθεια μετατροπής ενός τμήματος της αστυνομίας σε πραιτωριανούς, στους οποίους ο κ. Χρυσοχοΐδης μεταγγίζει γενιτσαρισμό και μίσος προς τον «εσωτερικό εχθρό».
Σ’ αυτά τα πλαίσια, οι σχέσεις αστυνομίας-πολίτη είναι -όπως την περιέγραψε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου- υπόθεση τσαμπουκαλέματος. Δηλαδή τσαμπουκαλεύονται κάποιοι «υποκινούμενοι» πολίτες και οι αστυνομικοί, ως αυτόνομο και μη-υποκινούμενο προφανώς ασκέρι, ορμούν με το σύνθημα: «Πάμε να τους γ…….ε, να τους σκοτώσουμε». Προς θεού, όμως, μην ακουστεί αυτό σε κανάλι, ενώ αν το είχε ξεστομίσει κάποιος χουλιγκάνος και όχι επαγγελματίες αστυνομικοί, θα είχε γίνει σήριαλ καθημερινό. Σύμφωνα με το δόγμα που έχει επικρατήσει, οι αστυνομικοί πρέπει να είναι συνεχώς «στην τσίτα» και το πτυσσόμενο γλόμπ να δουλεύει μηχανικά και ρομποτικά.
Το μέγιστο πρόβλημα είναι ότι, σε επίπεδο ηγεσίας και πρωθυπουργού, υπάρχει μία πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά ανευθυνότητα και ένα παιγνίδι με την φωτιά, που μπορεί να οδηγήσει σε απίθανες «σκηνοθεσίες» και προβοκάτσιες, προκειμένου να στοχοποιηθεί η αντιπολίτευση και να ταυτισθεί με την ακρότητα και το χάος, που προκαλεί η πολιτική τους. Στο βάθος υπάρχει η αντίληψη ότι ορισμένα κεκτημένα της μεταπολίτευσης είναι “ασθένειες” που χρήζουν θεραπείας και γύψου, αλλά και ο φόβος μήπως ο κόσμος, μέσα απ’ την ομίχλη της προπαγάνδας και τον φόβο της πανδημίας διακρίνει την αλήθεια και τότε θα ψάχνουν μέρος για να κρύψουν τον δικό τους φόβο.
* Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.