Toυ Γ. Λακόπουλου
Ίσως η πιο “κρίσιμη” ερώτηση στη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα, υποβλήθηκε από τον Ν. Πετρουλάκη της “Δημοκρατίας”:
” Δυο χρόνια μετά τις εκλογές και την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουμε ότι κάνετε αντιπολίτευση με τα ίδια πρόσωπα που κυβερνήσατε. Δεν έχετε απομακρύνει κάποιον από τα στελέχη τα προηγούμενα… Νέα στελέχη, νέα πρόσωπα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν να βγούνε μπροστά και βγαίνουν συνέχεια οι ίδιοι; “
Με καλά αντανακλαστικά πάντα ο Αλέξης Τσίπρας ,απάντησε με αυτοπεποίθηση -παραπέμποντας και σε όσα ήδη είχε πει στον Βασίλη Σκουρή, από το Ieidiseis.gr.
Είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία είναι” ένα κόμμα σε κίνηση και διαρκώς εξελίσσεται”. Και ότι βρίσκεται σε επαφή με ε προσωπικότητες από διάφορους χώρους- υποδηλώνοντας ότι από εκεί θα στελεχώσει την επόμενη κυβέρνησή του.
Ωραία. Μόνο που την επομένη, όταν η ερώτηση του δημοσιογράφου συνέχισε να έχει περιεχόμενο, εμφανίσθηκαν να διερμηνεύουν όσα είπε ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός, πρόσωπα με ποίκιλες πολιτικές επιβαρύνσεις από το παρελθόν.
Πρώτος και καλύτερος ο -συμπαθής κατά τα λοιπά- Νίκος Παππάς, Τομεάρχης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας πάντα.
Στο καπάκι, για να μην λείψει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή ,ο επίσης αναπληρωτής Τομεάρχης, Παύλος Πολάκης, που την έπεσε στον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου, για μια -περισσότερο δημοσιογραφική – παρέμβασή του..
Προφανώς δεν είχε δίκιο ο Κούλογλου σχολιάζοντας την αρνητική απάντηση που έδωσε ο Τσίπρας στο ενδεχόμενο να … εκχωρήσει την πρωθυπουργία , ούτε για την ” ισοπαλία” Τσίπρα – Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε συντριπτικά ανώτερος του Πρωθυπουργού – εξ ου και η πρόθυμη δημοσκοπία έσπευσε να εκδηλωθεί ανάμεσα στις δυο παρουσίες.
Αλλά η εχθρική παρέμβαση Πολάκη – και απο δίπλα ο-υπ ατμόν Δημ. Παπαδημούλης -που μετακόμισε σε αντι- προεδρική φράξια, – έριξαν αχρείαστο λάδι στη φωτιά..
Μην τα πολυλογούμε. Η ανακεφαλαίωση της επικαιρότητας πριν και μετά την επιτυχημένη παρουσία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο Λευκό Οίκο, έφερε στο προσκήνιο αυτούς που θα ήταν καλύτερα να απουσιάζουν.
Να προσθέσουμε τον πανταχού παρόντα Πάνο Σκουρλέτη ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τη Ρένα Δούρου- που υπόσχεται ως αρμόδια για το περιβάλλον “ανατροπή του Μητσοτάκη”, αλλά πήγε στη ΔΕΘ με τον Πατούλη, εναντίον του οποίου δεν έχει κάνει ούτε μια δήλωση ως τώρα- και τον εμφανιζόμενο ως “Νέστορα” Νίκο Βούτση.
Δεν υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να συμβάλουν για να τους ξαναδούν σε κυβερνητικές θέσεις.
Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ
Οι πολιτικοί παρατηρητές άλλωστε, συγκλίνουν ότι ο Τσίπρας αναδείχθηκε ” πρωταθλητής του θέρους” και έκανε χαλκομανία τον Μητσοτάκη, ακριβώς γιατί αυτοί και άλλοι από τα παλιά, αποσύρθηκαν από το προσκήνιο και το μήνυμα της πυκνής δραστηριότητας του ιδίου δεν θόλωνε απο τις διαμεσολαβήσεις τους.
Λίγοι, πάντως διέκριναν ότι ο Τσίπρας στις απαντήσεις του για την κινητικότητα του κόμματός του, ευφυώς- αλλά και ορθά -έριξε στους πολίτες το μπαλάκι για την ανανέωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Καλύπτοντας και τις πλάτες του:
” Η παρουσία νέων προσώπων δεν σημαίνει ότι θα έρθουν να εκδιώξουν, να πετάξουν έξω απ’ το κάδρο, αν θέλετε, πρόσωπα τα οποία είναι καταξιωμένα και έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πορεία του κόμματος”.
Ο χρησμός μένει να ερμηνευθεί στην πράξη. Ουδείς έχει λόγο να αμφισβητήσει τη διαβεβαίωση του πρώην πρωθυπουργού ότι “δουλεύει” για την ανανέωση και την <ισορροπία> και το αποτέλεσμα “θα είναι ακόμα πιο εμφανές ” στο επόμενο διάστημα.
Προς το παρόν όμως δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ζόρι μπορεί να χαρακτηριστεί έστω” ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ”- και πολλά στελέχη του το αποφεύγουν επίτηδες.
Το εγχείρημα της διεύρυνσης και της μετεξέλιξης υπονομεύθηκε από μέσα και απέτυχε. Αλλά όσοι οργάνωσαν την υπονόμευσή του , βρίσκονται ακόμη “πρώτο τραπέζι πίστα” στον κομματικό ιστό και την κοινοβουλευτική ιεραρχία. Ισορροπία ανάμεσα σ αυτούς και σε νεώτερους, δεν νοείται.
Μετά τις εκλογές η διεύρυνση με πρόσωπα από την ευρύτερη δημοκρατική Παράταξη υπήρξε αναιμική και έμεινε σε όσους είχαν προσχωρήσει προεκλογικά.
Πρακτικά εξαντλήθηκε σε ένα πρώην υφυπουργό και ορισμένους τοποτηρητές του Γ. Παπανδρέου και του Κ. Σημίτη στο πολυπληθές “Πολιτικό Συμβούλιο”. Ανανέωση δεν το λες.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ανακυκλώνεται ο προβληματισμός και η ανησυχία για τα κρίσιμα στοιχήματα του Αλέξη Τσίπρα.
Ετσι όπως τα θέτει η συντριπτική πλειοψηφία του 32%- ή του προγενέστερου 36%, , όσοι μπορούν να του δώσουν τη νίκη στο μέλλον και θα ψηφίσουν τον ίδιο και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ , για τη χώρα και όχι για “να ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ:
Ποιών ακριβώς είναι επικεφαλής; Ποιο είναι το κόμμα του; Με ποιους επί σκηνής θα διεκδικήσει τη νίκη; Πως θα προσωποποιηθεί η <προοδευτική κυβέρνηση;> Στη σημερινή πολιτική γουρούνι στο σακί δεν αγοράζει κανείς.
Ο Τσίπρας μπορεί, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι
Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν το προφανές: ενώ ο Τσίπρας με το ιμπέριουμ της προσωπικής δημόσιας παρουσίας του και την πολιτική του πρόταση, είναι σε θέση να επικρατήσει απέναντι στον Μητσοτάκη και το σύστημα που τον ανέδειξε και τον στηρίζει- ειδικά με τον κυβερνητικό απολογισμό και την προσωπική συμπεριφορά του- το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει αυτή η στιγμή το κόμμα του τον “προδίδει”.
Για την ακρίβεια αρκετοί από όσους βρίσκονται στα κομματικά και τα κοινοβουλευτικά όργανα, τον εγκλωβίζουν σε μια ιδιότυπη κατάσταση: κάθε απόπειρα ανόδου του ισοδυναμεί με πτώση. Με την έννοια ότι μόλις πάει να πάρει τα πάνω του, εμφανίζονται στο προσκήνιο φιγούρες που θυμίζουν “οικεία κακά” και τον ξανα-καθηλώνουν.
Με απλά λόγια ο Τσίπρας μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να κερδίσει τις εκλογές. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί- και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρακτικά δεν υπάρχει.
Ενώ ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει τις προϋποθέσεις να πείσει – ειδικά όσο κάνει την αυτοκριτική του- πάντα μπροστά στο ενδεχόμενο να γίνει πρωθυπουργός θα υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: με ποιους θα κυβερνήσει;
Με αυτούς που εμφανίζονται σήμερα στο περίεργο καράβι του ρεβανσισμού που αρματώνεται στο λιμάνι της Κουμουνδούρου- και θα πυκνώνουν την παρουσία τους προεκλογικά για να μπουν στη Βουλή κατ’ αρχάς- δεν γίνεται.
Οπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου <οι πλειοψηφίες διαμορφώνονται με όλους>. Αλλά η ψήφος κρίνεται από το περίγραμμα αυτών που θα έλθουν στη θέση αυτών που θα φύγουν…
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα “κλειδώσει” την προοπτική του να αναλάβει πάλι τις τύχες της χώρας- για λογαριασμό της Δημοκρατικής Παράταξης και όχι του ΣΥΡΙΖΑ για “δεύτερες φορές” και άλλα ανέκδοτα- όταν εμφανίσει τη νέα κυβερνώσα ομάδα του: φρέσκη, πολυσυλλεκτική, , άφθαρτη και εμπροσθοβαρή..
Στοιχειώδες Γουότσον.
