Του Ανδρέα Δεληγιάννη.
Στην πολιτική η αξιοπιστία είναι συνήθως το ζητούμενο, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η θεμελιώδης προϋπόθεση στη σχέση των πολιτικών με τους πολίτες. Και βασικό στοιχείο της αξιοπιστίας είναι η ειλικρίνεια και οι καθαρές εξηγήσεις.
Κανείς δεν είναι αφελής για να πιστέψει ότι οι πολιτικοί τα λένε όλα. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορεί και ο πολίτης να γίνεται αποδέκτης εντελώς αντιφατικών μηνυμάτων, ή συγκρουόμενων πληροφοριών από την πλευρά τους.
Αυτός ο πρόλογος σχετίζεται με ορισμένες από τις απαντήσεις που έδωσε ο Πρωθυπουργός κατά τη συνέντευξή του στον Ν. Χατζηνικολάου. Για την ακρίβεια με όσα είπε για τους χειρισμούς του κατά την αναζήτηση διαδόχου του Κάρολου Παπούλια στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι μόνο στον Προκόπη Παυλόπουλο έκανε πρόταση . Σε κανέναν άλλον. <Ήταν η μοναδική πρόταση που έκανα>.
Αυτή η δήλωση- έστω ως απάντηση σε ερώτηση- έρχεται καθυστερημένα και αφού η επικαιρότητα κατέγραψε, με βεβαιότητα και χωρίς καμία αντίδραση από την κυβερνητική πλευρά, ότι υπήρξαν και άλλες προτάσεις.
Η μια προς τον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, ο οποίος δεν την αποδέχθηκε. Ευλόγως αν λάβει κανείς υπόψη του την ιδιοσυγκρασία και το πολιτικό βάρος του, αλλά και τις πολιτικές συνθήκες. Η πρόταση και η απόρριψη επιβεβαιώθηκαν από τον περιβάλλον Καραμανλή, κατά τον συνήθη τρόπο με τον οποίο διατυπώνει τις θέσεις του.
Ο Καραμανλής δεν είναι άνθρωπος που θα αρχίσει να διαψεύσει προτάσεις που δεν δέχθηκε, ή γεγονότα που δεν υπήρξαν. Πώς λοιπόν η κυβέρνηση, δια του επικεφαλής της, έρχεται σήμερα και λέει ότι ο πρώην Πρωθυπουργός έβλεπε με τη φαντασία του προτάσεις για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και συναινούσε σε διαψεύσεις που δεν υπήρξαν ποτέ;
Η δεύτερη πρόταση από όσο ξέραμε διατυπώθηκε προς τον επίτροπο Δημήτρη Αβραμόπουλο και οι πληροφορίες, που δεν διαψευστήκαν ποτέ ως τώρα , έλεγαν ότι η επικοινωνία του με τον Πρωθυπουργό ήταν συνεχής επί του θέματος. Οι δυο πλευρές είχαν μιλήσει ακόμη και για ανταλλαγή δηλώσεων, προτού ο Πρωθυπουργός αλλάξει γνώμη- για λόγους εσωκομματικών αντιδράσεων, ή άλλους που δεν γνωρίζουμε.
Υπήρχε μάλιστα και η λογική εξήγηση για τον προσανατολισμό προς τον Αβραμόπουλο: η τοποθέτηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του στην Κομισιόν. Ακούστηκαν μάλιστα και ονόματα. Οι πληροφορίες ανέφεραν επίσης ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός συζήτησε με τον Γιούνκερ αυτό το θέμα. Και ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν έκανε σχετική αναφορά στο κολλέγιο των Επιτρόπων.
Άσχετα αν ο έμπειρος Δημήτρης Αβραμόπουλος απέφυγε να εμπλακεί σ΄ αυτή τη συζήτηση, πώς έρχεται σήμερα ο Πρωθυπουργός και βεβαιώνει ότι τέτοια συζήτηση δεν έγινε ποτέ;
Μπορεί να μην έχει πλέον καμία πρακτική άξια, αλλά εδώ κάποιος από τους εμπλεκομένους δεν μας τα λέει καλά. Δεν γίνεται να συζητάμε για εβδομάδες ένα θέμα, με πληροφορίες που δεν διαψεύδονται και μετά να ακούγεται ότι αυτή η συζήτηση ήταν άνευ αντικειμένου.
Δεν γίνεται και να υπήρξαν προτάσεις και να μην υπήρξαν. Η ο Καραμανλής διέψευσε κάτι που δεν υπήρξε και ο Αβραμόπουλος πίστεψε κάτι που δεν έγινε ποτέ, ή ο Τσίπρας δεν επιθυμεί να αποκαλύψει ότι πριν φτάσει στον Προκόπη Παυλόπουλο είχε άλλες επιλογές.
Ποιός εκθέτει ποιόν σε αυτήν την υπόθεση; Πρέπει να ξέρουμε ποιός είναι ,για να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία του και να παίρνουμε τα μέτρα μας στο έξης.
