Του Γ. Λακόπουλου
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, αν ας πούμε η Ζωή και η παρέα της είχαν βρει έδρανα. Αλλά και όπως είναι το ίδιο κάνει. Αυτή η Βουλή είναι η χειρότερη από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Αυτό προκύπτει ήδη προτού συμπληρώσει ένα μήνα λειτουργίας.
Είναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς ότι μια χώρα που βρίσκεται σε τόσο κρίσιμη κατάσταση έχει Κοινοβούλιο αυτής της ποιότητας- εκτός αν θεωρήσει ότι γι’ αυτό τον λόγο το έχει. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως πρέπει να το πάρει απόφαση ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Ο ‘κυρίαρχος λαός’, αποφάσισε να αυτοκαταστραφεί, αρχίζοντας από την αποδιάρθρωση των δημοκρατικών θεσμών. Γιατί τι άλλο συνιστά το είδος της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου;
Είναι μια Βουλή που έχει όλες τις προϋποθέσεις να τερματίσει σύντομα τον βίο της- και το μόνο που μπορεί να ελπίζει κάνεις είναι να μην συνοδευτεί αυτό το τέλος με συμφορές. Υπάρχει παράδοση στο νεοελληνικό κράτος να ανατινάζεται από τους ίδιους τους εκπροσώπους των πολιτών του. Συνέβη πολλές φορές στους δύο προηγούμενους αιώνες .
Τα μέχρι τώρα στέρεα χαρακτηριστικά που έδειχνε να έχει η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία θα μπορούσαν να το αποτρέψουν. Αλλά αυτά τα χαρακτηριστικά τα αλλοιώνουν συστηματικά όλοι οι εμπλεκόμενοι στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι: οι πολίτες, οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ. Συνεπώς είναι εύλογο να προβλεφτεί ότι η Βουλή δεν θα βγάλει την τετραετία για συγκεκριμένου λόγους.
Πρώτον, από πλευράς σύνθεσης είναι η πιο παράδοξη Βουλή όλων των εποχών, καθώς από τη μια πλευρά συνεχίζει να φιλοξενεί τους Χρυσαυγίτες και από την άλλη εμπλουτίσθηκε με τον Λεβέντη. Αν συνυπολογίσουμε και προβληματικές περιπτώσεις εθνοπατέρων και εθνομητέρων που διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού και σε άλλα κόμματα είναι προφανές ότι από τη φύση του αυτό το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να λειτουργήσει, ούτε σε ότι αφορά τη νομοθετική εργασία ούτε σε ότι αφορά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Δεύτερον. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση δεν είναι μόνο ισχνή αριθμητικά, αλλά είναι και ανίσχυρη πολιτικά. Και στα δυο κόμματα που συνεργάζονται για να προκύψει αυτή η πλειοψηφία, υπάρχουν εστίες αναταραχής που σταδιακά θα αρχίσουν να εκδηλώνονται -αν δεν άρχισαν ήδη. Συνεπώς, ο βίος της κυβέρνησης θα είναι βραχύς και άλλη κυβέρνηση αυτή η Βουλή είναι αδύνατο να δώσει – και καλύτερα να μη δώσει.
Τρίτον, στο σημερινό Κοινοβούλιο άρχισαν να εγκαθίστανται πρακτικές βίας και μεθοδολογίες εσωτερικής σύρραξης που είχαν αποτραπεί από το 1974 μέχρι τώρα. Υπήρχαν εντάσεις μεταξύ κομμάτων και μεταξύ των βουλευτών, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ η Βουλή δεν είχε απειληθεί με χειροδικίες.
Αυτό το ενδεχόμενο γίνεται κάθε μέρα και πιο πιθανό καθώς η φιλοναζιστική Ακροδεξιά δείχνει να έχει βάλει στο σχεδιασμό της την πρόκληση επεισοδίων με βία, μέσα στη Βουλή, αξιοποιώντας το αντικοινοβουλευτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί τα προηγούμενα χρόνια εξ αιτίας και των κομμάτων που έβαζαν τα χέρια τους και έβγαζαν να μάτια τους με τη συμπεριφορά των εκπροσώπων τους.
Σήμερα οι συνταγματικές δυνάμεις δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και δεν κάνουν τίποτε για να τον αναχαιτίσουν. Και η Αριστερά και η Δεξιά εθελοτυφλούν. Αργά η γρήγορα θα συμβεί το κακό.
Έχουμε, λοιπόν, μια ετερόκλητη σύνθεση, μια ασταθή κυβερνητική πλειοψηφία και έναν πόλο συνειδητής αποσταθεροποίησης. Το μείγμα είμαι εμφανές εγκαιροφλεγές και θα πάρει φωτιά, με οποιαδήποτε αφορμή. Το θέμα είναι να βρεθούν δυνάμεις που θα αποτρέψουν τα χειρότερα. Αυτά που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε ως τώρα. Γιατί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι ευνοϊκή. Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στο Διαδίκτυο κάθε φορά που προκαλούν οι δυνάμεις της ανωμαλίας.
Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι αυτή η Βουλή δεν θα πάει μακριά και οι πολίτες θα κληθούν να την ανανεώνουν, αναλαμβάνονται και την ευθύνη για την συνέχεια. Μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα, μπορούν να τα κάνουν και χειρότερα. Σε κάθε χώρα και σε κάθε εποχή, ο λαός έχει το Κοινοβούλιο που του αξίζει. Το οποίο και του διαμορφώνει και τη μοίρα που του αξίζει.
