Αλέξης Τσίπρας: Quo Vadis, Domine?

Του Νίκου Λακόπουλου

Η Ελπίδα έσπασε, το νέο πολιτικό σκηνικό δεν είναι ανατροπή, αλλά η συνέχεια, η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, η μετατροπή του “αριστερού” συνασπισμού στο νέο ΠΑΣΟΚ – με άθλιους όρους. Το ΠΑΣΟΚ συγκρούστηκε, συμβιβάστηκε, εξαγόρασε κι εξαγοράστηκε -με βαλίτσες της Siemens- μιας εταιρείας που ήταν εδώ από πάντα.

Τον Ζήμενς τον αναφέρει ο Λένιν ως έξυπνο ιμπεριαλιστή στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τον Λένιν τον αναφέρει ο… Τσίπρας ως μετρ του συμβιβασμού με τα λίγα μαρξιστικά του. Το ερώτημα είναι αν ο Αλέξης ήξερε από την αρχή, ή αν αυτοεξαπατήθηκε τρέχοντας σε διαδηλώσεις κατά της “παγκοσμιοποίησης”-από τις οποίες έχει ωραίες αναμνηστικές φωτογραφίες- με φαβορίτα και λίγα κιλά λιγότερα.

Δεν ήξερε ότι θα παχύνει;

Πάνε -τώρα πια- εικοσιπέντε χρόνια αφότου  ο 16χρονος με το τσουλούφι και την ροκαμπίλι φαβορίτα, πελάτης εξαρχειώτικων ροκ μπαρ -αν και Κνίτης που η οργάνωση δεν πρότεινε τον “ξενόφερτο τρόπο ζωής” εμφανίστηκε στην εκπομπή της δημοσιογράφου- και προφήτιδος -Άννας Παναγιωταρέα- κι αυτή με… τσουλούφι- και είπε καθώς οι αντάρτες στο Ελ Σαλβαντόρ κατέρριπταν ένα αμερικάνικο αεροπλάνο πως “τώρα πια θα αποφασίζουμε εμείς τι ώρα θα γυρίσουμε σπίτι”. Α, χα.

Τι συνέβη αυτά τα χρόνια ξέρουμε. Από 1.300 βασική σύνταξη ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στα 700 και τώρα πια ακόμα πιο κάτω. Η Αριστερά στην εξουσία προϋποθέτει να υπάρχει Αριστερά, να ξέρει τι θέλει, να μπορεί να το πετύχει. Μπορεί βέβαια να υπάρχει και Αριστερά με ιδιωτικοποιήσεις που βλέπει το ρόλο των ΗΠΑ θετικό ή δίνει ένα νησί για βάση με ευχαρίστηση. Αλλά τι Αριστερά είναι αυτή; Και τι μένει πια να κάνει ο δυστυχής Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού όλα -τα μνημονιακά μέτρα- πια τα έχει “περάσει” ο Αλέξης Τσίπρας;

Μένει η χαρά πως ναι μεν αντιλαϊκά τα μέτρα, αλλά ρε αδερφέ είναι η Αριστερά στην εξουσία ώσπου έρχεται η σύζυγος να πει πως “έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία”. A, χα.

Και τι μένει πια να κάνει ο δυστυχής Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού όλα -τα μνημονιακά μέτρα- πια τα έχει «περάσει» ο Αλέξης Τσίπρας

Υπάρχουν κι αυτοί που δεν βλέπουν ότι η σύμπραξη Τσίπρα-Καμμένου είναι στρατηγική κι όχι τακτική συμμαχία. Θέλουν να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ μόνο που ο πρώτος δεν υπήρξε ποτέ ριζοσπαστικό κόμμα -πριν τη μετάλλαξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική ζωή έχει πολλές εκκρεμότητες. Μία από αυτές είναι η ανασύσταση ή η εφεύρεση ενός ριζοσπαστικού αριστερού χώρου, αφότου τα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι. Όπως πάντα θα έχουμε εκπλήξεις. Δυσάρεστες, όπως η είσοδος στην πολιτική ανθρώπων του υποκόσμου ή νέα σχήματα αντάξια της θλιβερής εποχής μας.

Το νέο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Σταύρος με το άδειο σακίδιό του. Μέσα στη φαινομενική νηνεμία γεννιέται υποτίθεται ένας νέος δικομματισμός ή διπολισμός. Η εποχή Τσίπρα με το εξοχικό στο Σούνιο πλέον, που δεν μένει πια Εξάρχεια. Στα ανοιχτά παραμονεύει ως θαλάσσια ρουφήχτρα το γεγονός ότι όλα τα κόμματα ανήκουν στο παρελθόν, δεν έχουν κανένα πλάνο για το μέλλον. Το νέο ΠΑΣΟΚ -δηλαδή ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα όπως εκείνο της δεκαετίας ΄70- δεν είναι ούτε το παλιό ΠΑΣΟΚ και τα γεροντάκια του που βλέπουν τη Φώφη ως “νεολαία”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική ζωή έχει πολλές εκκρεμότητες. Μία από αυτές είναι η ανασύσταση ή η εφεύρεση ενός ριζοσπαστικού αριστερού χώρου, αφότου τα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι

Το νέο ριζοσπαστικό κόμμα-αριστερό όχι σαχλαμαροδώς κεντροαριστερό- εκκρεμεί. Πάντα πριν την μπόρα επικρατεί ησυχία. Εξ ορισμού η καταιγίδα έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ -που εκκρεμεί, όχι βέβαια σαν αναβίωση εν είδει λαογραφικού ομίλου με «ηγέτη» τη Φώφη.

Κάθε εποχή απαντά στις ανάγκες που δημιουργεί, τα δύο -άλλοτε- μεγάλα κόμματα έχουν ξοφλήσει, όχι όμως και οι παρατάξεις τους. Η Φώφη πρώτα σηκώνει το χέρι κι ύστερα πετά το σύνθημα. Ο Σταύρος μιλάει αργά με διακοπές -ίσως γιατί περιμένει να πέσουν οι… διαφημίσεις. Ο Αλέξης δεν είναι βέβαια ο νέος Ανδρέας. Μοιάζει πιο πολύ με νέο ηγέτη- της Δεξιάς, αλλά -μέσω του Αριστερού Μεγαλοιδεατισμού- με την Εκκλησία στο πλάι για «εθνάρχης» το πάει. Ο Καμμένος δεν είναι αναγκαστικός εταίρος, αλλά υπασπιστής του.

Οι πολιτικές παράγκες, ή τα πολιτικά κάμπινγκ σαν αυτό του Σταύρου- Φώφης -τι Κίνημα Συναλλαγής- δεν θα αντέξουν στην καταιγίδα. Το μέλλον έρχεται. Η Γη κινείται. Θα βρέξει. Πάρτε ομπρέλα.