Toυ Μελέτη Ρεντούμη
Η κυβέρνηση συνεχίζοντας την θητεία της, παρά τις θετικές πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί στο πεδίο της οικονομίας και την πορεία ομαλοποίησής της, τα προβλήματα που αναδύονται μπροστά της, είναι πολλαπλά και δυσεπίλυτα, με αποκορύφωμα τα εθνικά θέματα και τις απειλές της Τουρκίας στην ΝΑ Μεσόγειο, το μεταναστευτικό και την σοβαρή πίεση των ροών που δέχονται τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου, μέχρι την ενδεχόμενη πανδημία του κορωνοϊού, που έχει θέσει σε συναγερμό τις υγειονομικές αρχές της χώρας.
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται, σε όλα αυτά τα κομβικά ζητήματα, είναι ποιος ο ρόλος της αντιπολίτευσης και κυρίως της αξιωματικής που εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί να βρει ξανά την ταυτότητα του, ως κόμμα που διεκδικεί την εξουσία.
Δυστυχώς, οι μέχρι τώρα αντιδράσεις της αντιπολίτευσης κινούνται με όρους διχαστικούς και επικαλούνται διαρκώς ένα ιδεολογικό πεδίο αντιπαράθεσης χωρίς πραγματικά επιχειρήματα, προσπαθώντας έτσι να συσπειρώσει την βάση του κόμματος στα πλαίσια μίας αριστερής προσέγγισης.
Είναι όμως αυτό από μόνο του ικανό, να κάνει την αντιπολίτευση να κερδίσει ξανά το χαμένο έδαφος; Τόσο οι στατιστικές και οι δημοσκοπήσεις, όσο και η ίδια η κοινωνία, απαντούν κατηγορηματικά πως όχι. Πλέον οι σύγχρονες κοινωνίες, απαιτούν συγκεκριμένες και κοστολογημένες λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα και όχι μία ρητορική που αναφέρεται σε απόψεις και επιχειρήματα προηγούμενων δεκαετιών που έχουν οριστικά ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.
Όταν το πεδίο αντιπαράθεσης της αντιπολίτευσης επικεντρώνεται στην χρήση αστυνομικής βίας και στην προσπάθεια δικαιολόγησης άνομων πράξεων εκ μέρους διαφόρων ομάδων, τότε σίγουρα η έλλειψη προτάσεων και πραγματικού αντιλόγου, πλήττει την ίδια την δημοκρατία.
Εκτός αυτού, η λογική του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την προσέγγιση με το ΚΙΝΑΛ, δεν έχει φέρει προς το παρόν αποτέλεσμα, παρά την παρουσία του κόμματος ως σοσιαλδημοκρατικό στην Ευρώπη, θέλοντας έτσι να προσεταιριστεί νέους ψηφοφόρους, χωρίς παρόλα αυτά να μεταβάλλει την επιχειρηματολογία του, όσον αφορά τους θεσμούς, την κοινωνία και την οικονομία.
Είναι επίσης πραγματικά αξιοσημείωτο, το γεγονός ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, σε μία αποστροφή του λόγου του σε πρόσφατη κομματική συγκέντρωση, αναφέρθηκε στο τί σημαίνει για αυτόν και τον ΣΥΡΙΖΑ, μία δεύτερη αριστερή διακυβέρνηση, τονίζοντας ότι πρέπει να εστιαστούν όχι μόνο στην κατάληψη κυβερνητικών θέσεων, αλλά στην κατάκτηση των αρμών της εξουσίας, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, προκαλώντας δικαιολογημένες αντιδράσεις, τόσο από τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και από τους πολίτες που έμαθαν για την δήλωση.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός της χώρας, κάνει σαφή την συνταγή της εξουσίας, αναφέροντας πρακτικά, πως η κατάλυση των θεσμών, η παρέμβαση στην δικαιοσύνη, η άλωση του δημοσίου τομέα, ο επηρεασμός των μέσων ενημέρωσης, η λογοκρισία και η διαπλοκή εναντίον των πολιτικών αντιπάλων, είναι τα ιδεολογικά όπλα του κόμματος για εκ νέου ανάληψη της εξουσίας.
Αντί λοιπόν ένας πρώην πρωθυπουργός, να προσπαθήσει να ανανεώσει το κόμμα του, να το κάνει πιο ανοικτό και δημοκρατικό, με νέες προοδευτικές ιδέες, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες εξελίξεις, δίνει το στίγμα της επίθεσης εναντίον όσων ασπάζονται τις δημοκρατικές αξίες και την σύνθεση των απόψεων που προάγουν την οικονομία και την κοινωνία.
Είναι βέβαιο, πως η κυβέρνηση, στα πλείστα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει, θα έχει απέναντί της, μία αντιπολίτευση που αναζητά την στείρα αντιπαράθεση, μέσα από την καθημερινή φθορά της εξουσίας, γεγονός που σημαίνει, πως το κυβερνόν κόμμα οφείλει με κάθε τρόπο να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, αναβαθμίζοντας ταυτόχρονα την ανεξαρτησία των θεσμών, με στόχο αφενός την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και αφετέρου, την ταχύτερη και ποιοτικότερη απονομή δικαιοσύνης στην χώρα.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός