Γράφει ο Λάνσελοτ
Επειδή πολλά λέγονται για «μακιαβελική» τακτική της Κυβερνώσας Αριστεράς κρίνω σκόπιμο να παραθέσω κείμενα/σκέψεις από το βιβλίο του Νικολό Μακιαβέλι, Ο ηγεμόνας (μτφ. Μαρία Κασωτάκη, 27η έκδοση, Πατάκης 2013) προκειμένου να (συγ)κρίνει ο αναγνώστης εποχές και ιδεολογίες.
Κάθε εβδομάδα από τις φιλόξενες στήλες του «Ανοιχτού Παράθυρου» θα σχολιάζω τα σχετικά αποσπάσματα με βάση την επικαιρότητα.
Λάνσελοτ
1
Ένας ηγεμόνας πρέπει να δείχνει ότι είναι λάτρης αρετών, δίνοντας προστασία στους ικανούς ανθρώπους και τιμώντας αυτούς που είναι άριστοι σε μία τέχνη.
..και μόνον σ΄αυτούς να δώσει την ελευθερία να του λένε την αλήθεια, και μόνον για υποθέσεις που ο ίδιος τους ρωτά και για τίποτε άλλο….Σελ.122,126.
Η επιλογή των υπουργών δεν είναι μικρής σημασίας για τον ηγεμόνα. Αυτοί είναι καλοί ή όχι ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Σελ.124.
Όταν βλέπεις τον υπουργό να σκέφτεται περισσότερο τον εαυτό του παρά εσένα και σε όλες τις πράξεις του να κοιτά το δικό του συμφέρον, αυτός που συμπεριφέρεται έτσι δεν θα είναι ποτέ καλός υπουργός, ποτέ δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς. Σελ.125.
Η επιλογή του Υπουργικού Συμβουλίου δεν πρέπει να είναι ένα είδος μίξερ όπου ρίχνεις όλα τα διαθέσιμα υλικά και περιμένεις να βγει ένα ρόφημα ή ένας πολτός ή ένα σκεύασμα που θα έχει (από μόνο του;) συνθέσει όλα τα καλά συστατικά των επιμέρους στοιχείων.
Αυτό μπορεί να μη συμβεί είτε διότι η μίξη έβγαλε από το κάθε είδος τα αρνητικά και όχι τα θετικά του συστατικά, είτε διότι το τελικό προϊόν είναι τόσο θολό, άχρωμο ή και άγευστο οπότε το πείραμα απέτυχε πλήρως.
Η επιλογή των προσώπων (και όχι εκπροσώπων τάσεων και ομάδων) πρέπει να γίνεται με βάση τις αρχές της αξιοπρέπειας, της εντιμότητας, της ικανότητας, της κοινωνικής προσφοράς και αποδοχής. Στην Ελλάδα ζούμε, όλοι γνωρίζουμε την πορεία και την «φιλοσοφία ζωής» όλων.
Άρα δεν υπάρχουν λαθεμένες (από έλλειψη πληροφόρησης) επιλογές.
Όλες οι «κακές επιλογές» είναι συνειδητές και δε μπορεί παρά να έχουν ένα αποτέλεσμα: την αποτυχία και την προδοσία.
Όλοι στην πολιτική μπορεί να είναι αναλώσιμοι αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι εξαρχής «μη – βιώσιμοι».
