Γράφει ο Λάνσελοτ
Τώρα που νομοθετικά υπερβήκαμε τη φύση εξισώνοντας τα κατά-φύση με τα παρά-φύση (γιατί άραγε αφήσαμε αρύθμιστα τα υπό-φύση; ή τα υπέρ-φύση;) μπορούμε πλέον να αισθανθούμε υπερήφανοι ως πραγματικά αυτονομηθέντες από το (όποιο) θεϊκό σχέδιο και να αυτό-αναγορευθούμε σε Πλάστες ενός άλλου κόσμου.
Η ηθική δεν βρίσκεται στον Ουρανό. Η Γη και οι άνθρωποι την ορίζουν. Αυτή – ίσως – είναι και η δυστυχής μοίρα τους.
Τώρα που πολιτικά και θεσμικά θα υπερβούμε τις όποιες ιστορικές εθνικές μας διαφορές με τους Άλλους αλλάζοντας τα βιβλία και αποκαθηλώνοντας από τους τοίχους των σχολείων τα πορτρέτα των ηρώων, μπορούμε πλέον να αισθανθούμε υπερήφανοι ως πραγματικά ευρωπαίοι επιστήμονες και διανοούμενοι που αυτονομήθηκαν από το «αναχρονιστικό και αντιδραστικό» εθνόμετρο και στη θέση του έβαλαν την άποψη της παρέας των κατά περίπτωση και κατά περίσταση ειδικών.
Επιτέλους θα γράψουμε μόνοι μας -από την Πλατεία Κολωνακίου ή από κάποια άλλη πλατεία- την ιστορία μας (χωρίς βέβαια κανείς μας να έχει χύσει ούτε μια σταγόνα αίμα γι΄αυτή την Πατρίδα).
Η Επιστήμη δεν ενδιαφέρεται για τους αγώνες και τις θυσίες. Μόνον για τις επιχορηγήσεις προγραμμάτων (όχι και τόσο άγνωστων χορηγών) κόπτεται. Αυτή ίσως θα είναι και η αρχή του τέλους των εμμονών τους. Τα προγράμματα τελειώνουν, ενώ η Ιστορία προχωράει.
Τώρα που όλοι οι πολιτευτές πηγαίνουν σε περιοχές που ρήμαξαν με τις ψήφους τους για να συζητήσουν με τους «ιθαγενείς» το πώς (δεν) θα ζήσουν για να τους ξαναψηφίσουν
Τώρα που μερικοί πολιτευτές αισθάνονται ως συν-κρατούμενοι πολιτικής συνείδησης με άλλους και διεκδικούν το δικαίωμα(;) της εκ πεποιθήσεως ατιμωρησίας
Τώρα νομίζω πως ήρθε η ώρα να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί κοροϊδεύουν πρωτίστως τον εαυτό τους (δηλαδή τις ιδεοληψίες τους που δεν αντιστοιχούν σε καμία πραγματικότητα) και δευτερευόντως τους άλλους.
Ίσως αυτή η εκδοχή να είναι μια παρηγοριά.
Λάνσελοτ
