Αν και πάλι αν…

Του Παύλου Αλέπη

Αυτό το αν πόσο πληγώνει, αν το… καλοσκεφτείς.

Δεν λογοπαίζω, έχω την απαίτηση ευθέως, να βλέπουμε όλοι, την τραγωδία της πατρίδος μας, στα μικρά και στα μεγάλα.

Το αν, πάνω απ’ τον καθένα, σε όλα μας. Τώρα και με την NOVARTIS.

Αν η Δικαιοσύνη λειτουργήσει… όπως πρέπει. Αν η κυβέρνηση, η Βουλή, οι ανακριτές, οι αρμόδιοι, οι υπάλληλοι, οι πάσης φύσεως εμπλεκόμενοι προστατευόμενοι και προστατεύοντες τα καταφέρουν.

Αν λειτουργήσουν σωστά, αν κάνουν απλά το καθήκον τους, αν χειρισθούν την υπόθεση όπως πρέπει, ΜΟΝΟΝ τότε μπορούμε να ελπίζουμε στην εκκαθάριση ενός βρωμερού θέματος.

Και πάνω από όλα, αν θέλει να μάθει την αλήθεια ο ίδιος ο Λαός που καταληστεύτηκε… τόσο.

Αυτό το αν, εμμέσως και αμέσως το λέμε όλοι. Από ευγένεια και ορθοφροσύνη; Από δικανική γνώση και φιλοσοφική απόσταση; Ασφαλώς όχι… μάλλον από ελληνική εμπειρία, θα συμφωνήσετε.

Με το αν, μόνον ο Άγγλος ποιητής Κίπλινγκ έγινε παγκοσμίως γνωστός. Αν και περιέργως, ο άνθρωπος είχε γράψει κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Αλλά ας προχωρήσω κι εγώ με το αν, αν μου είπαν σωστά, ο γνωστός μας Αδωνις, είπε σε εκπομπή, πως προσωπικά οι εταιρείες, δεν του έστειλαν ποτέ, ούτε ένα καλαθάκι με ποτά… Τι να πω. Αν, λέω, αν λέει την αλήθεια.

Τόσοι αφελείς πεπεισμένοι πως κάπως έτσι είναι η πολιτική, σπεύδουν να οχυρωθούν στα αν, με αμβλυμμένο το αίσθημα και της ευθύνης και της συνευθύνης

Να το αν -που διαφέρει- σε κάθε φράση. Σε κάθε περίπτωση.

Και προσμονή και εκμετάλλευση και υπομονή θα δούμε και θα αναζητήσουμε. Τι στοιχεία θα δώσουν οι Αμερικάνοι του FBI, αν λοιπόν μπουν στη σειρά και αν φτάσουμε στο συμπέρασμα, ίσως τότε και αν, μαζί με το τεκμήριο της αθωότητας, καταφέρουμε να αξιολογήσουμε τους μάρτυρες και κάθε παραλογισμό. Θα μας βοηθήσουν υποθέτω, άλλες 26 χώρες που χόρευαν στον ίδιο χορό…

Στο μεταξύ, τα τύμπανα αλαλάζουν. Πώς θα γινότανε αλλιώς αφού τα δισ. έρεαν ποτάμια, η δυστυχία άδειασε πορτοφόλια, οι ευθύνες θολωμένες από τα μαύρα μελάνια της δήθεν ενημέρωσης. Πώς στην ευχή το τρώμε τόσο μαύρο; Πώς;  Τόση χειραγώγηση, που βγάζει μάτι, μας άφησε άρρωστη όραση.

Τόσοι επιφανείς και έχουν πάρει διαζύγιο με την αλήθεια. Τόσοι αφελείς πεπεισμένοι πως κάπως έτσι είναι η πολιτική, σπεύδουν να οχυρωθούν στα αν, με αμβλυμμένο το αίσθημα και της ευθύνης και της συνευθύνης.

Τι θα γίνει; Λες κι εγώ το ίδιο; Μήπως η εξήγηση έπαψε να ρωτάει και απλά ακολουθεί ότι της λένε; Αυτό φοβίζει. Η τυφλή Δικαιοσύνη, οι ανεξάρτητες αρχές, οι εξουσίες γενικά κι αυτές ανθρώπινες; Τις βόλεψε κι αυτές το αν;

Χωρίς να το ακούμε, μήπως κι αυτές τις βόλεψε το αν και μας απαντάνε στεγνά: Αν συνέλθετε από τις υπερβολές του Δημόσιου Λόγου, εδώ είμαστε… ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ.

Οι μάρτυρες ναι, είναι προστατευόμενοι. Οι πολίτες είναι;

Μα αν όλα πάνε καλά, αν πάνε όπως πρέπει, όλα αυτά θα μπουν στην σειρά. Ίσως δούμε και το πολιτικό σκηνικό να επανακαθορίζεται. Αν όχι… τότε θα βγούμε πάλι λειψοί κι από αυτή την περιπέτεια.