Του Γ. Λακόπουλου
Ενώ το περιβάλλον γίνεται όλο και πιο ζοφερό-κορονοϊός, οικονομία, ελληνοτουρκικά- οι κυβερνητικές βεβαιότητες καταρρέουν – ύφεση, πόλεμος της μάσκας, αλαλούμ στα σχολεία, εγκαιροφλεγείς βόμβες στο μεταναστευτικό- οι πολίτες περιέρχονται σε όλο και δυσμενέστερη κατάσταση- ανεργία, χρέη, κοινωνική ανασφάλεια- και ο πολιτικός λόγος χάνεται στα αδιέξοδά του, ένα κείμενο αναδείχθηκε σαν μακρινός φάρος στο πέλαγο, τα τελευταία 24ωρα: το μήνυμα Επιτροπής «Ελλάδα 2021“.
Με μια λιτή διακήρυξη, μόλις 280 λέξεων, η πρόεδρος της Επιτροπής Γιάννας Αγγελοπούλου έριξε μια ακτίνα φωτός στο σκοτάδι που περιβάλλει ήδη το επόμενο έτος: « Οι Έλληνες ενωμένοι και περήφανοι θα προβάλουμε την πατρίδα μας, την ιστορία και τη διαδρομή της».
Οι εκδηλώσεις για την 200ή επέτειο από την Ελληνική Επανάσταση δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη. Αλλά προαναγγέλλονται ως το μοναδικό πεδίο ελπίδας και εθνικής συσπείρωσης, επειδή έρχονται «από κάτω». Είναι το απόσταγμα προτάσεων που έγιναν από φορείς και πολίτες και διασπείρονται που υπάρχει ελληνισμός. Προσφέρονται πολλοί να συμβάλλουν και δεν προβάλλει αντίρρηση κανείς για όσα πρέπει να γίνουν ώστε να τιμηθεί η επέτειος της Παλιγγενεσίας.
Η Αγγελοπούλου είναι το μόνο πρόσωπο γενικής αποδοχής για αυτό που κάνει. Η Επιτροπή της ο μόνος κοινός τόπος των πολιτικών δυνάμεων, των κοινωνικών οργανώσεων και των πολιτών.
Στο πεδίο που δραστηριοποιείται, οι αντιθέσεις αμβλύνονται, οι κραυγές χαμηλώνουν, οι προσδοκίες υψώνονται και οι διαθέσεις για συμμετοχή ενισχύονται. Αν θα γίνει κάτι από τον « σύμπαντα Ελληνισμό» στο επόμενο διάστημα, θα είναι ο λαμπρός εορτασμός της 200ετηρίδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει με την συνειδητή απουσία κρατικής χρηματοδότησης- που κάνει το εγχείρημα ακόμη πιο ριψοκίνδυνο από το 2004.
Σε μια προσωπική συνέντευξη– στη Σοφία Γιαννακά στο ifimerida.gr-η διοργανώτρια του ολυμπιακού θριάμβου πριν από 16 χρόνια, έδειξε αυτοκυριαρχία: «Αν φοβόμουν, δεν θα έμπαινα μπροστά».
Δείχνει προετοιμασμένη να υπερνικήσει τις δυσκολίες -οικονομικές και οργανωτικές-για να βγάλει στο ξέφωτο τις αρετές των Ελλήνων. Στη συγκυρία στην οποία διασταυρώνονται πολλές από τις εσωτερικές κακοδαιμονίες με πολλούς από τους εξωτερικούς κίνδυνους, η Γιάννα βλέπει πέρα από αυτά.. «Με ενοχλεί η αίσθηση παραίτησης ή η μεμψιμοιρία που συχνά κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο» είπε στη Γιαννακά.
Αν μετρήσει κανείς με ψυχραιμία τα πραγματικά δεδομένα, το πιο αξιόπιστο στοιχείο της αισιοδοξίας της είναι το προσωπικό της πάθος για συλλογική επιτυχία.
Ανέλαβε το νέο στοίχημα με συνθήκες που απέχουν από τις σημερινές. Αλλά παρά την επιδείνωση γύρω της, με την προσωπική της κινητικότητα -οριζοντίως και καθέτως: στο κομματικό σύστημα και την κοινωνία- διατήρησε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, ζωτικό περιθώριο δράσης της Επιτροπής. Τώρα υπόσχεται να το διευρύνει «σε μια συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη και απρόβλεπτη».
Πέρα από την επιδίωξη της άρτιας επετείου ή μάλλον μέσα από αυτή , η Αγγελοπούλου καλείται να απαντήσει σε ένα δίλημμα που τέθηκε στην « «Καθημερινή» από τον μηχανολόγο Μιχάλη Π. Σακκά: Το 2021 θα είναι έτος εορτασμού ή διχασμού;
Αυτό είναι το κεντρικό διακύβευμα και αν εξελιχθεί θετικά τα υπόλοιπα βρίσκονται. Ήδη, υπό το «πρέσινγκ» της Αγγελοπούλου στους αρχηγούς των κομμάτων, η πολιτική τάξη δείχνει διάθεση να μην μεταφέρει τις διαφορές της στον επετειακό κύκλο του 2021.
Ο μαραθώνιος της ίδιας από πόλη σε πόλη -στους τόπους που υπήρξε το πραγματικό ‘21 -συνεχίζεται και ζεσταίνει το κλίμα στην κοινωνία.
Η κυρία θα πετύχει αυτή τη φορά γιατί διάβασε εγκαίρως τι είναι αυτό που κινητοποιεί τους Έλληνες περισσότερο από τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες: «Η Ιστορία, η διαδρομή της Ελλάδας ως λίκνο Ελευθερίας».
