Γιώργος Λακόπουλος: Πού το πάει ο Μητσοτάκης με τις «πρόωρες εκλογές;» που – δεν;- θα κάνει;

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Ποια σταθερότητα διασφαλίζεται με όσα εκπορεύονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο; Το αντίθετο. Η χώρα εισέρχεται σε προεκλογικό παροξυσμό για 3-4 μήνες, αν λάβουμε υπόψη τις προβλέψεις… κυβερνητικών βουλευτών για κάλπες τον προσεχή Οκτώβριο.

Όπως οι ανασχηματισμοί και οι υποτιμήσεις του νομίσματος, έτσι οι πρόωρες εκλογές δεν αναγγέλλονται, πριν την ώρα που τις προκηρύσσει αυτός που έχει την αρμοδιότητα να το κάνει-εκτος αν πέσει η κυβέρνηση.

Μπορεί να υπάρχουν αναπόφευκτοι λόγοι, φήμες, εκτιμήσεις, κομματικοί υπολογισμοί ή πιέσεις. Αλλά ο Πρωθυπουργός σιωπά, ως την ώρα που θα κρίνει ότι πρέπει σπεύδει στο διπλανό νεοκλασικό και να ζητήσει διάλυση της Βουλής.

Παραδόξως όμως , ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκεί που διατυμπάνιζε ως πρόσφατα – και διαβεβαίωνε και τους Ευρωπαίους- ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας , όταν «θα έχει ολοκληρώσει το έργο του για να συγκριθεί με τον Τσίπρα», τροφοδοτεί διαρκώς το κλίμα πρόωρης προσφυγής, ως οιονεί ανακοίνωση εκλογών…

Ακούγεται σχιζοφρενικό. Πριν από όλα χάνεται το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, που κάθε κυβέρνηση επιδιώκει να έχει σε μια τέτοια απόφαση. Επιπλέον ο ίδιος ο Μητσοτάκης δείχνει σαν να σύρεται σε εκλογές από τον Αλέξη Τσίπρα, που τις ζητάει από μήνες- και κλάμα ο Ανδρουλάκης που δεν ακολούθησε- και αυτό ουδείς Πρωθυπουργός το θέλει…

Στο χώρο του παρανοϊκού κινείται και το επιχείρημα ότι ΘΑ προκηρύξει – αλλά …δεν το κάνει αμέσως- πρόωρες εκλογές, για λόγους… πολιτικής σταθερότητας! Η οποία όμως είναι διασφαλισμένη, δεδομένου ότι η κυβέρνηση διαθέτει επαρκή – και συμπαγή, όπως λέει- κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να ολοκληρώσει τη θητεία της.

Ποια σταθερότητα διασφαλίζεται με όσα εκπορεύονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο; Το αντίθετο.

Η χώρα εισέρχεται σε προεκλογικό παροξυσμό για 3-4 μήνες, αν λάβουμε υπόψη τις προβλέψεις… κυβερνητικών βουλευτών για κάλπες τον προσεχή Οκτώβριο.

Συν τους δυο μήνες για το σχηματισμό κυβέρνησης με την, εμφανώς αναπόφευκτη, διπλή αναμέτρηση – για την ίδια Βουλή, με δυο διαφορετικά εκλογικά συστήματα, σε ελάχιστο διάστημα!

Αν συνυπολογίσουμε και το ενδεχόμενο αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης και με την ενισχυμένη αναλογική-ήτην πιθανότητα ασταθούς πολυμερούς κυβέρνησης συνεργασίας- ο συνδυασμός με την κρισιμότητα των εθνικών θεμάτων, δίνει στο πρωθυπουργικό παιχνίδι χαρακτηριστικά ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού.

Όταν ο Ερντογάν απειλεί με απόβαση σε νησιά, κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση φροντίζει για εθνική συσπείρωση και μέτωπο ομοψυχίας, δεν διαμορφώνει όρους εσωτερικής σύγκρουσης εξουσίας με εκλογές.

Στα παράδοξα προστίθεται και ο αντιφατικός ισχυρισμός του Μητσοτάκη ότι ο ίδιος θέλει να εξαντλήσει την τετραετία, αλλά δεν τον αφήνει η αντιπολίτευση, που δημιουργεί… προεκλογικό κλίμα.

Πέραν του αυτονοήτου ότι αυτή είναι δουλειά της αντιπολίτευσης- και μάλλον η σημερινή την κάνει ανεπαρκώς αν κριθεί από την απεργιακή άπνοια και τον …πολιτικό πολιτισμό στη Βουλή- αυτό που κάνει ο ίδιος είναι η επιτομή της δημιουργίας προεκλογικού κλίματος. Επικαλούμενος τη σταθερότερα, την …ανατινάζει.

Ιδιαίτερη αξία έχει μάλιστα ότι ενώ ως τώρα προέβαλε τη βεβαιότητα ότι θα κερδίσει τις εκλογές και θα συνεχίσει να κυβερνάει, με τη δημιουργία προεκλογικής ατμόσφαιρας, αντί να κορυφώνει αυτή τη θέση , την …εγκαταλείπει!

Άλλο παράλογο: αυτό το επισφαλές καλοκαίρι ποιος θα πάρει , στα Ευρωπαϊκά όργανα, το ΝΑΤΟ και αλλού, στα σοβαρά έναν πρωθυπουργό που δημιουργεί ο ίδιος την πιθανότητα το φθινόπωρο μπορεί να μην βρίσκεται στη θέση του;

Γιατί λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκαλεί αιφνιδίως προεκλογική ανακατωσούρα; Καθώς δεν είναι ο πολιτικός που θα εμπιστευθεί κανείς, ότι και αν λέει, ας δούμε τις πιθανές εξηγήσεις.

Πρώτη. Το λέει, αλλά δεν σκοπεύει να το κάνει. Μπλοφάρει , για λόγους κομματικής και κυβερνητικής συσπείρωσης.

Το τελευταίο διάστημα βουλευτές της ΝΔ και υπουργοί δεν εμφανίζονται στις εκλογικές τους περιφέρειες, να μην εισπράξουν το κόστος της συγκυρίας που βαρύνει την κυβέρνηση. Συνεπώς αφήνουν τους πολίτες στο έλεος της αντιπολίτευσης.

Ο Πρωθυπουργός ,δημιουργώντας προεκλογική ατμόσφαιρα , τους αναγκάζει να έλθουν σε επαφή με τους ψηφοφόρους τους.

Δεύτερη. Ο πειθαναγκασμός. Στα ΜΜΕ που ελέγχουν οικονομικοί παράγοντες- με τη συνδρομή των οποίων επικράτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης – εμφανίζονται τελευταία αναφορές σε πρόωρες εκλογές, που ερμηνεύονται ως πιέσεις για να γίνουν.

Οι λόγοι που τους υποκινούν ποικίλουν, με επικρατέστερο την επιδίωξη κύκλων- εσωτερικών και ξένων-για .. .κυβέρνηση συνεργασίας των δυο μεγάλων κομμάτων- χωρίς τους επικεφαλής τους.

Αν υπάρχει κάποιος που θα υπέκυπτε σ΄ αυτούς τους κύκλους είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός , που εξαρτάται απολύτως από τη στήριξή τους.

Τρίτη. Η… αυτοεπιβεβαίωση. Καθώς και οι πέτρες ξέρουν ότι ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει ανασχηματισμό χωρίς περιορισμούς -όσες φορές αποπειράθηκε, το εγκατέλειψε- ίσως η -απειλή για -προσφυγή στην κάλπη συνιστά ψυχολογική ανάγκη του να δείξει ποιος αποφασίζει.

Τέταρτη . Φοβίες ανατροπής. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι στην Κ.Ο. της ΝΔ κυοφορούνται συνθήκες ανατροπής και του δευτέρου Μητσοτάκη, α λα 1993.

Ωστόσο η εμφανώς αυστηρή για τον Πρωθυπουργό δημόσια τοποθέτηση Καραμανλή για τα ελληνοτουρκικά και η επιμονή Σαμαρά να εμφανίζεται με πολιτική πλατφόρμα διαφορετική από την κυβέρνηση, ίσως δημιουργούν ανασφάλειες στον Πρωθυπουργό και σπεύδει. Κυρίως κάτι που έχει σχέση με τον …επομένη εξήγηση.

Πέμπτη. Θεσμικά παιχνίδια για προσωπική επιβίωση. Αν δεν προκύψει κυβέρνηση με τις πρώτες εκλογές, οι δεύτερες θα γίνουν με υπηρεσιακή – όπως και αν η κυβέρνηση παραιτηθεί.

Αλλά, όπως έχει στήσει τον εκλογικό μηχανισμό του το «σύστημα Μητσοτάκη», του χρειάζεται το κράτος και συνεπώς ο Πρωθυπουργός δεν θέλει ούτε να διανοηθεί εκλογές με άλλον στη θέση του.

Σχεδιάζει λοιπόν να ζητήσει – και θα πάρει ασφαλώς- από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής για να αντιμετωπισθεί σοβαρό εθνικό θέμα. Προτού υπάρξει πραγματικά- είτε στην οικονομία, είτε στα ελληνοτουρκικά- και αναδείξει την κυβερνητική αποτυχία, που θα οδηγήσει το τέλος του -με την ανάθεση της αντιμετώπισης σε άλλη κυβέρνηση.

Επίλογος. Κάποιοι επιμένουν ότι εξήγηση είναι …αυτή που φαίνεται. Η κυβέρνηση έχει φτάσει σε αδιέξοδο με τις διαρκείς αποτυχίες της και ο πρωθυπουργός αναζητά έξοδο διαφυγής, ώστε να μείνει στο παιχνίδι για τη συνέχεια.

Μακάρι να είναι τόσο απλό. Παρότι ασύμβατο με το πάθος για εξουσία από τον κληρονόμο που είναι σήμερα Πρωθυπουργός και δεν θα ήθελε –φεύγοντας ο ίδιος από την κυβέρνηση –να ανακαλύψουν οι επόμενοι τι αφήνει…

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR