Ο Χρήστος Μαρτίνης δεν είναι συμπαθές πρόσωπο. Ποτέ δεν ήταν. Αλλά μ’ αυτόν είχαν νταραβέρι -επ’ ωφέλεια τους- πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί και έτεροι Καππαδόκες. Και αν σήμερα βρίσκεται προφυλακισμένος για κακουργήματα, δεν είναι άμοιροι οι υπουργοί που είχαν την ευθύνη εποπτείας των δραστηριοτήτων του στα νοσοκομεία που διοικούσε.
Αυτός ο Μαρίνης, λοιπόν, κλήθηκε ως μάρτυρας από τη Βουλή των Ελλήνων στα πλαίσια της διερεύνησης ενδεχόμενων σκανδάλων στο χώρο της υγείας. Και είπε πράγματα. Αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά. Και ενέπλεξε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Σωστά ή όχι, ακριβή, παραποιημένα όσα κατέθεσε μένει να αποδειχθούν. Αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή η κατάθεση δεν είχε δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Κι όμως εφημερίδες, κανάλια, ραδιοσταθμοί και σάιτς την αποσιώπησαν. Σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Οι λόγοι αυτής της τακτικής είναι φανεροί: προστασία των πολιτικών που αναφέρθηκαν. Μόνο που αυτή η προστασία συνιστά προσβολή για τους θεατές και τους αναγνώστες. Αποδεικνύει την εξάρτηση πολλών ΜΜΕ από συστήματα εξουσίας και συμφερόντων. Αλλά και εξηγεί τη κρίσης αντιπροσώπευσης που μαστίζει τα ελληνικά ΜΜΕ.
Ποιος θα αγοράσει μια εφημερίδα ή θα δει ένα κανάλι, όταν τη μια κρύβει ειδήσεις και την άλλη κάνει το άσπρο μαύρο; Ποιος θα εμπιστευθεί την δημοσιογραφία της συγκάλυψης και της χειραγώγησης;
