Του Γιάννη Πανούση
Ο ‘κρυμμένος’ άνθρωπος, ήτοι ο δαίμονας πίσω από τον άγγελο,
η ποταπότητα και η συμφεροντολογία πίσω από τα οράματα και την ιδεολογία,
δεν είναι κάτι το άγνωστο ή σπάνιο στην Ιστορία
Αντώνης Μακρυδημήτρης, Ο ‘κρυμμένος’’άνθρωπος
Τούτη η χώρα δεν διαθέτει κέντρο βάρους,δεν έχει έρμα,δεν απέκτησε στέρεη βάση.Τίποτε δεν στεργιώνει, τίποτε δεν εδραιώνεται.Όλα σηματοδοτούνται από μία συνεχή μετακίνηση ορίων, απόψεων, θέσεων, στάσεων, ιδεών.Όλα ‘παίζονται’, χωρίς καν το ρουλετικό περιορισμό ‘’rien ne va plus’’.
Στο όνομα της λαϊκής πάλης[sic] λαμβάνονται αντιλαϊκά μέτρα. Στο βωμό της ιδεοληπτικής παραζάλης γίνονται ένας χυλός ληστές κι εφοπλιστές, αγωνιστές και καταχραστές, Κολωνός και Κολωνάκι.
Μέσα στο μεθύσι της εξουσίας αλλοιώθηκε και η έννοια της διαφορετικότητας, αφού πολλές κυβερνητικές ενέργειες δείχνουν σύμπλευση με το ‘’διαφορετικό προς τα πάνω’’[διάσημοι,πάμπλουτοι κλπ] κι απλή εικόνα συμπάθειας με το ‘’διαφορετικό προς τα κάτω’’ [ΑΜΕΑ, μετανάστες, ΛΟΑΤΚΙ κλπ]. Μερικοί μάλιστα, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, υιοθετούν και το ‘δικαίωμα στη διαφθορά’, ως αναγκαίο παρακολούθημα της εξουσίας τους.
Ενώ τα πάντα ρέουν και πολλά καταρρέουν ελάχιστοι ανησυχούν κι ελαχιστότατοι ζητούν πραγματικές μη-αναστρέψιμες αλλαγές.
Μοιάζει σαν μία συμπεφωνημένη συμπαιγνία κυβερνώντων και κυβερνώμενων ή -έστω-σαν ένα παιχνίδι που κερδίζει αυτός ο οποίος προλαβαίνει να παραπλανήσει πρώτος τον άλλον. Μόνον έτσι εξηγείται το ότι ενώ οι περισσότεροι που λένε ή ακούνε ψέμματα ούτε ντρέπονται, ούτε αντιδρούν.Ο ένας[λαός] την έχει στημένη στον άλλον [πολιτικό σύστημα] και τούμπαλιν.
Μόνον έτσι εξηγείται η μερική τύφλωση και κώφωση των διαφόρων πουλέν της διανόησης,οι οποίοι βλέπουν κι ακούνε παραβιάσεις δικαιωμάτων ολίγον μονόπλευρα [και καθόλου αξιόπιστα]. Μόνον έτσι εξηγείται το γιατί οι πολιτικοί που στηρίζουν τη δημοφιλία τους στην ‘εικόνα’[πραγματική ή κατασκευασμένη] θυμώνουν όταν κάποιοι την αμαυρώνουν λέγοντας μη-εικονικές αλήθειες. Μόνον έτσι εξηγείται η ανάπτυξη νέων ιών fake news αλλά και η πολιτική επιβίωση των ατάλαντων υιών [ανηψιών κι εγγονών συμπεριλαμβανομένων].
Στην Ελλάδα, ως μικρόν χωρίον κουτσομπολιών και συκοφαντιών, ενώ άπαντες γνωρίζουν ‘’από που έρχεται ο καθένας’’ ουδείς ενδιαφέρεται να ρωτήσει για ‘’το που το πάει’’, αφού η οποιαδήποτε δήλωση ή δέσμευση θα δημιουργούσε συνέπειες, τις οποίες κανείς, ούτε οι δηλωσίες, ούτε οι αποδέκτες θέλουν να’’πληρώσουν’’.
Το ηθικο-ιδεολογικό Χάος , η έλλειψη προσωπικής ευθύνης και η ατιμωρησία βολεύει όλους. Προς τί λοιπόν οι διαμαρτυρίες για τα ψεύτικα [ προεκλογικά] λόγια τα μεγάλα αφού οι παραγωγοί και οι καταναλωτές έχουν από χρόνια αποδεχτεί ότι αυτό το παιχνίδι τους αρέσει περισσότερο από την τήρηση των κανόνων και του λόγου τιμής;
