Του Ιωάννη Δαμίγου
Δυστυχώς, κατά την πτώση δεν παρασύρεται μόνο ένα κόμμα, παρασύρονται σε ανεξέλεγκτη κατρακύλα ακόμη και παραμένουσες, περιέργως, προσωπικότητες. Επικρατεί, σε αυτή την προβλεπόμενη εδώ και χρόνια κρίση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, μια τραγική απογύμνωση κάποιων πολιτικών, που εκπλήσσει αρνητικά η εμφάνιση της πραγματικής εικόνας τους, σε προβληματική περίοδο, όπως η σημερινή.
Θα ανέμενε κανείς, αξιολογώντας την παιδεία τους, την μέχρι σήμερα ιστορική διαδρομής τους, μια διαφορετική εκ των πραγμάτων συμπεριφορά και τοποθέτηση, ανάλογης αυτών.
Αντίθετα, η καθημερινή τριβή τους με το μέτριο, η ανοχή σε αυτό και η αποφυγή ανάληψης πρωτοβουλιών, τους εξωθεί σε μια ανάλογη αντιπαράθεση μαζί του, με ίδιους και χειρότερους κανόνες παραλογισμού. Προβάλλοντας και επικαλούμενοι την πίστη τους στην εφαρμογή του περίφημου καταστατικού, έχουν εγκαταλείψει από καιρό την τήρηση του πρώτιστου σε αξία, καταστατικού της αξιοπρέπειας. Αναβολές, δικαιολογίες, υπονοούμενα και άλλα πρόσκαιρα δήθεν εμπόδια, αδυνατούν να καλύψουν την αναξιοπιστία τους, απογοητεύοντας τουλάχιστον τους σκεπτόμενους του χώρου.
Να επικαλείται κανείς, με μια τέτοια παιδεία, τόσο αξιόλογη ιστορική διαδρομή, την προστασία, ποιου, του κυρίου Κασσελάκη; Έναντι ποιων άλλωστε; Υποτιμούν την προσωπικότητά τους, αναγάγoντας ως κριτή και δικαστή απόδοσης δικαίου, αυτόν τον κύριο χωρίς περγαμηνές αξιών, αγώνων και αρχών δημοκρατίας. Είναι απογοητευτική και συνάμα προσβλητική. μειωτική ακόμη, μια τέτοια καταβαράθρωση ηθικής, τόσο επιπόλαιας εκτίμησης.
Διολίσθηση χαρακτήρων σε ανάξια χαρακτηριστικά βίαιης αποκαθήλωσης και αιφνίδιας κατάρριψης προτύπων, για ποιον ιερό σκοπό άραγε; Πώς και γιατί θυσιάζει κανείς, τόσο δύσκολα και επίπονα αποκτήματα ετών; Πού βρίσκονται επιτέλους και ποια τα όρια υπεράσπισης προσωπικής πνευματικής ακεραιότητας και σεβασμού;
Τα τραύματα αυτής της διαρκούς διολίσθησης, είναι διαμπερή και θανατηφόρα, προσβάλλοντας ζωτικά όργανα, ηθικής, ιδανικών και αξιών. Η επίκληση μιας τέτοιας προστασίας, φαντάζει σαν χαριστική βολή στην αξιοπρέπεια.