Του Μελέτη Ρεντούμη
Πρόσφατα έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην Βουλή όσον αφορά την πρόταση δυσπιστίας που υπέβαλλε η αξιωματική αντιπολίτευση εναντίον της κυβέρνησης, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο απορρίφθηκε με βάση την δεδηλωμένη κυβερνητική πλειοψηφία.
Το καινούριο στοιχείο που είχαμε αρχικά σε αυτή την διαδικασία ήταν η συμφωνία επί της πρότασης του ΚΙΝΑΛ, το οποίο παίρνει θέση έντονα για πρώτη φορά εναντίον της κυβέρνησης με το νέο του αρχηγό σε μία αντίστοιχη θεσμική παρέμβαση.
Πρόκειται για πολιτικούς συσχετισμούς που μεταβάλλονται διαρκώς, καθώς φαίνεται ότι το ΚΙΝΑΛ καθώς ανεβαίνει δημοσκοπικά, θα πιέζει όλο και περισσότερο τις κυβερνητικές πολιτικές, άσχετα αν αυτό αρκετές φορές μεταφράζεται σε ίσες αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
Πέρα όμως από αυτό, ιδιαίτερη σημασία έχει η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ που κράτησε μέσω του αρχηγού του πολύ υψηλούς τόνους και μάλιστα προσωπικά κατά του πρωθυπουργού, καλώντας τον να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Αυτό που κάνει εντύπωση, είναι ότι ενώ γνωρίζει πολύ καλά η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι παρά την όποια κυβερνητική φθορά δεν κερδίζει νέους ψηφοφόρους και ήδη η διαφορά μεταξύ ων δύο κομμάτων παραμένει διψήφια, επιμένει στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δια του Αλέξη Τσίπρα, θέλει να δηλώσει παρών στις πολιτικές εξελίξεις και όχι ακόλουθος της κυβέρνησης, από την άλλη όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι τα περιθώρια τόσο κοινωνικά όσο και εσωκομματικά, αρχίζουν να στενεύουν και με μία σημαντική ήττα δεν θα έχει πολλά περιθώρια πολιτικής επιβίωσης.
Από την άλλη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά την κυβερνητική κυριαρχία, φάνηκε αρκετά απολογητικός κυρίως για την διαχείριση κρίσεων και τις επιπτώσεις της κακοκαιρίας στην χώρα μας, όσον αφορά την έλλειψη συντονισμού του κρατικού μηχανισμού.
Σε αυτό το σημείο φαίνεται πως ο πρωθυπουργός έχει εντοπίσει σημαντικές αστοχίες στο κυβερνητικό έργο, ενώ έχει ήδη πραγματοποιηθεί ένας ανασχηματισμός καθώς ακούγονται φωνές κριτικής εντός και εκτός του κόμματος, για το λεγόμενο επιτελικό κράτος, το αν υπάρχει τελικά η περίφημη διαλειτουργικότητα και αν τα βασικά υπουργεία, επιτυγχάνουν τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής και συνεργάζονται άρτια με την γραμματεία συντονισμού του Μεγάρου Μαξίμου.
Όλα τα παραπάνω, συμπυκνώνουν και τις βασικές αδυναμίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων και του πολιτικού συστήματος συνολικά, καθώς η συζήτηση στην Βουλή κινήθηκε στα πλαίσια μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και όχι στο να απαντήσει στις προκλήσεις της κοινωνίας και στην κατεύθυνση της επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων.
Εν κατακλείδι, η κυβέρνηση οφείλει να αυξήσει την δική της αποτελεσματικότητα με καλύτερη συνεργασία και συντονισμό όλων των εμπλεκόμενων φορέων κυρίως στην διαχείριση κρίσεων, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση καλό θα είναι να έχει σοβαρές και κοστολογημένες προτάσεις και όχι ανεπαρκείς και ανούσιες προσεγγίσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την κοινωνική πραγματικότητα.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός