Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Οι προσδοκίες της κοινωνίας των πολιτών της Δημοκρατικής Παράταξης από το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Αλλαγή εδώ και τώρα θέλει ο κόσμος. Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά, που λέει και το τραγούδι. Που πάει να πει μια λαϊκή, μια δημοκρατική κυβέρνηση να νοιάζεται για το λαό και όχι για τους ολιγάρχες. Να ακουμπήσει η κοινωνία επάνω της. Να στυλωθεί, να ορθοποδήσει, να ανασάνει: «Ευτυχώς που έχουμε τον Τσίπρα που το παλεύει και μπορεί να το κάνει πράξη», μου λέει ένας γνωστός «προεδρικός» του ΣΥΡΙΖΑ, που συνάντησα στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της περασμένης Τετάρτης, στο Σύνταγμα…
«Ο Αλέξης το ‘χει πάρει επάνω του!..», μου εξηγεί όταν βλέπει το σκωπτικό μου χαμόγελο. «Μην το γελάς», συνεχίζει ακάθεκτος: «Τόσα χρόνια στην πολιτική δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράμα… Μέρα νύχτα στον αγώνα!.. Από πόλη σε πόλη κι από περιοχή σε περιοχή, κι ο κόσμος να τον αποθεώνει!»
Ένας άλλος, μεσαίο στέλεχος σε ακριτική περιοχή αυτός, μου ανοίγεται χωρίς επιφυλάξεις, όταν προσπαθώ να τον «ψαρέψω» για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ενόψει του συνεδρίου. Τις έριδες, τους συσχετισμούς, τις προσυνεδριακές εξελίξεις εν γένει: «κοίτα, ο προσυνεδριακός διάλογος δείχνει μέχρι στιγμής ότι η βάση του κόμματος αδυνατεί να κατανοήσει, ή ότι αδιαφορεί για τις… λεπτές αποχρώσεις και διαφορές των κειμένων των διαφόρων τάσεων», μου λέει με έκδηλο τον σαρκασμό στο γελαστό του βλέμμα.
Ύστερα σοβαρεύει – γίνεται δραματικά ερωτηματικός: «Φίλε μου, η βάση του κόμματος στέκεται εναγωνίως σε πιο απλά ζητήματα, το εξής ένα: θα καταφέρει αυτό το κόμμα στις επόμενες εκλογές να δώσει μια κυβέρνηση η οποία θα βελτιώσει (κατ’ ελάχιστον έστω) τη ζωή του κοσμάκη, ή θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η ακροδεξιά εταιρεία;» μου εξηγεί…
*******
Ακολούθως, απλά και λαϊκά, αναλύει τους λόγους για τους οποίους «η βάση του κόμματος στέκεται εναγωνίως» σ’ αυτό το «απλό ζήτημα» που, ειρήσθω εν παρόδω, απασχολεί –κατά τη γνώμη μου– και το σύνολο του εκλογικού σώματος της Δημοκρατικής Παράταξης:
«Φαίνεται να επικρατεί η άποψη – σ σ: στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ – ότι καλός είναι ο όμιλος προβληματισμού, αλλά τα μακαρόνια έχουν το φαΐ. Κι όσο ακριβαίνουν τα μακαρόνια, τόσο φτηναίνουν οι συζητήσεις για το αν –π.χ.- είναι πιο δημοκρατικό να εκλέγεται ο Τσίπρας από 5000 και όχι από 50000 μέλη», ολοκληρώνει, τρολάροντας τους… ομπρελομάχους∙ αφήνοντας ωστόσο για το τέλος, μια αδιευκρίνιστη δυσοίωνη ουρίτσα: Συγνώμη, ο πρόεδρος ήθελα να πω, γιατί μπορεί να υπάρχει και άλλος υποψήφιος πρόεδρος. Πού ξέρεις;
Ιδέα δεν έχω. Εξάλλου, το… συνεδριακό ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στις εσωκομματικές εκλογές (σ σ: στις εκλογές για την ανάδειξη των συνέδρων) ερμηνεύεται ως επιβεβαίωση και στήριξη των επιλογών που έχει κάνει ο πρώην πρωθυπουργός για ένα ανοιχτό συνέδριο. Και, βέβαια, ως προοίμιο θριαμβικής επανεκλογής του (!) από τη βάση του κόμματος.
Αλλά ποιό ρεπορτάζ, ποιό συνέδριο και ποιό κόμμα: από τότε που ο Γκράμσι διατύπωνε την ιδέα ενός κόμματος που θα λειτουργούσε ως «συλλογικός διανοούμενος», μέχρι χθες που το κόμμα (ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν λειτουργούσε καν – ή, όταν λειτουργούσε, λειτουργούσε ως συλλογικός… ψυχαναλυτής – τίποτε δεν είναι όπως τότε…
*******
Σήμερα, πέντε μέρες πριν την έναρξη του το 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ και μερικούς μήνες πριν τις επερχόμενες εκλογές, εκκρεμούν (ως μερικώς απραγματοποίητα, υπονομευμένα ή απαράληπτα από τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης) δυό περίφημα αξιώματα* του Αλέξη Τσίπρα για τον ΣΥΡΙΖΑ και το μέλλον του, που διατυπώθηκαν προ τριετίας, την επομένη των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019. Αξιώματα που οφείλουν να θυμηθούν, να ανιχνεύσουν και να ενστερνιστούν ή όχι, οι 5000 σύνεδροι:
● Το πρώτο, που εκτιμά ότι «το 32%, (μόλις 4 μονάδες κάτω από το ποσοστό του εκλογικού μας θριάμβου του 2015) μάς καθιστά την μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης στον τόπο μας», εκκρεμεί ως αναπόδεικτη εκτίμηση με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές.
● Το δεύτερο, που υποστηρίζει ότι αυτό το 32% «αποτελεί λαϊκή εντολή μετασχηματισμού μας από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα», το φέρει και ως προσωπικό του στοίχημα..
«Ο Αλέξης το ‘χει πάρει επάνω του!..», όπως μου είπε γνωστός «προεδρικός» του ΣΥΡΙΖΑ, που συνάντησα στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της περασμένης Τετάρτης, στο Σύνταγμα: μέρα νύχτα στον αγώνα!.. Από πόλη σε πόλη κι από περιοχή σε περιοχή, κι ο κόσμος να τον αποθεώνει!
Ωστόσο, το βασικό στοίχημα του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, είναι αυτό που, ως εναγώνιο ερώτημα, ταλανίζει την κοινωνία των πολιτών της δημοκρατικής παράταξης – και όχι μόνο: θα καταφέρει αυτό το κόμμα στις επόμενες εκλογές να δώσει μια κυβέρνηση η οποία θα βελτιώσει (κατ’ ελάχιστον έστω) τη ζωή του κοσμάκη, ή θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η ακροδεξιά εταιρεία;
*Περιλαμβάνονται στην επίσημη δήλωσή του για το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου 2019
