Από όσα ακούστηκαν από τους βουλευτές όλων των κομμάτων αυτή που ξεχώρισε ήταν του βουλευτή της Ένωσης Κεντρώων Μάριου Γεωργιάδη. Όποιος τη διαβάσει καταλαβαίνει γιατί.
«Αγαπητοί συνάδελφοι Βουλευτές, εμείς στην Ένωση Κεντρώων, αλλά και κάθε δημοκρατικός και υπεύθυνος πολίτης δεν αρεσκόμεθα στο σπορ της ανθρωποφαγίας και γενικότερα του δημόσιου κανιβαλισμού συγκεκριμένων προσώπων.
Εμείς ανέκαθεν ψάχναμε την αιτία της διαπλοκής, ώστε να μην δημιουργούνται παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον. Όσα, όμως, μέσα μαζικής ενημέρωσης στο εξωτερικό έχουν αναφερθεί τους τελευταίους μήνες στη συγκεκριμένη περίπτωση, στάθηκαν στην ιδιότητα του Υπουργού και στην προσπάθεια της Κυβέρνησης για κουκούλωμα, δημιουργώντας άσχημες εντυπώσεις, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τον στρατό μας. Καταθέτω στα Πρακτικά σχετικό δημοσίευμα. Είναι στα αγγλικά. Όσοι δεν μπορείτε να το διαβάσετε, αναθέστε στους συμβούλους σας να το μεταφράσουν.
Αν περιστασιακά βρίσκουμε έναν ή δύο ενόχους και τους φυλακίζουμε, ξεπλένουμε σίγουρα τα αμαρτήματα του πολιτικού συστήματος και της διαπλοκής, που συστηματικά εγκληματεί στις πλάτες του πολίτη. Αν, όμως, κόβουμε ένα κεφάλι και ξεφυτρώνουν άλλα δέκα σαν τη Λερναία Ύδρα, τότε απλώς κάνουμε μία τρύπα στο νερό.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να κάνει τη δουλειά της κάθε φορά που υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που ενοχοποιούν οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο. Η ασυλία του νομοθέτη και της εκτελεστικής εξουσίας δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την τέλεση παράνομων ενεργειών. Επίσης, όμως, δεν πρέπει να παίζονται πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες της Δικαιοσύνης. Δεν γίνεται, δηλαδή, να κατηγορείται κάποιος με αβάσιμα στοιχεία μόνο και μόνο για να αποκομίσει κομματικό όφελος η άλφα ή η βήτα παράταξη. Η Δικαιοσύνη πρέπει πάντα να στέκεται ανεξάρτητη, αμερόληπτη και τυφλή. Αυτό επιτάσσει η διάκριση των εξουσιών. Είναι το τελευταίο προπύργιο της Δημοκρατίας και έτσι πρέπει να παραμείνει.
Για σύσσωμη την Αντιπολίτευση το πιο εύκολο είναι να ασκεί κριτική στα πρόσωπα της Κυβέρνησης. Το έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Στο «blame game» είστε όλοι διδάκτορες. Εκεί που υστερούμε, όμως, πάντα, αγαπητοί συνάδελφοι Βουλευτές, είναι στην εναλλακτική αντιπρόταση. Ο ένας βρίζει τον άλλον εδώ μέσα λες και είμαστε στο γήπεδο και περιμένουμε να μετατραπεί το Κοινοβούλιο σε αρένα. Δεν βρισκόμαστε, κύριοι, σε αρένα ούτε σε θέατρο. Δεν κάνουμε παράσταση εδώ μέσα. Αν ο κ. Καμμένος και ο κάθε πολιτικός συνομιλεί με ισοβίτες, είναι μία ένδειξη προς διερεύνηση. Τελεία και παύλα. Τόσο απλά.
Η οποιαδήποτε εξεταστική επιτροπή και η Δικαιοσύνη εκείνο που οφείλουν να διερευνήσουν είναι εάν οι αποδεδειγμένες πράξεις του κ. Καμμένου σημαίνουν κάτι άλλο, κάτι που να αφορά παράνομη ή παράτυπη πράξη.
Και ερωτώ: Άλλαξε κάτι στις ενέργειες της Δικαιοσύνης μετά τις ενέργειες του κ. Καμμένου; Επωφελήθηκε κανείς χωρίς να έπρεπε; Παρενέβη ο κ. Καμμένος στο έργο της Δικαιοσύνης; Υπήρξαν υπόγειες διαδρομές που έβλαψαν το κράτος δικαίου και την κοινωνία;
Αυτά πρέπει να ερευνήσουμε, κυρίες και κύριοι. Όλα τα άλλα είναι πολιτικές κινήσεις εντυπωσιασμού και μικροπολιτικός παλαιοκομματισμός. Η Νέα Δημοκρατία κοιτάζει σαν ξερολούκουμο αυτήν την υπόθεση μόνο και μόνο για να ξηλώσει τους ΑΝΕΛ, μήπως και έρθει στην εξουσία.
Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, όμως, κυρίες και κύριοι, όσο και αν βιάζεστε να έρθετε στην εξουσία, πρέπει να γίνει με θεμιτά και δημοκρατικά μέσα. Η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να ενδιαφέρεται αν ο κ. Μητσοτάκης βιάζεται να στρογγυλοκάτσει στην καρέκλα του πρωθυπουργού. Οι θεσμοί είναι θεσμοί και ο κοινοβουλευτισμός απαράβατη αξία στη Δημοκρατία.
Επί της ουσίας ο Υπουργός κ. Καμμένος, παρ’ ότι το παραδέχεται, δεν μας διαφωτίζει ιδιαίτερα. Στην απάντησή του μάλιστα στη Βουλή σε σχετική επίκαιρη ερώτηση στις 26 Ιουλίου του 2017 επέλεξε να συσκοτίσει ακόμη περισσότερο με ανεπαρκείς εξηγήσεις, που δεν ταιριάζουν σε πρόσωπο που έχει τέτοια υψηλή θέση. Ο αποπροσανατολισμός ήταν ο ορισμός των απαντήσεων. Ψέλλιζε κάτι για ομόλογα, για Κοσκωτά, για το ΚΕΕΛΠΝΟ, για ξαπλώστρες στη Μύκονο, για την εκπομπή «Η Δίκη της Δευτέρας», για τον Σημίτη και άλλες τόσες ασυναρτησίες που δεν είχαν καμία σχέση με τη σχετική επίκαιρη ερώτηση.
Κατάφερε, όμως, τελικά να παρασύρει και τον Υπουργό Δικαιοσύνης προς υπεράσπισή του, μήπως και επωμισθεί κάποιος κάτι από τα δικά του βάρη.
Αν εδώ υπάρχει θέμα παράβασης καθήκοντος -η σύγχυση των εξουσιών- οφείλουμε, όπως είπα και στην αρχή, να το διερευνήσουμε εξονυχιστικά. Και αν πράγματι υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, είναι απαράδεκτο που οι υπεύθυνοι δεν συναισθάνονται το μέγεθος των κατηγοριών και δεν συναινούν στη σύσταση οποιασδήποτε εξεταστικής επιτροπής.
Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, ότι τα ρουσφέτια είναι πολλά, η καρέκλα ζεστή και πολλές φορές ίσως να είναι και πιο γλυκιά από το φιλότιμο. Αν τελικά υπάρχει αδίκημα, αυτό πρέπει να επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο τον κ. Καμμένο και μόνο ο ίδιος να υποστεί τις συνέπειες.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της κοινής γνώμης, ο στρατός είναι στην κορυφή των θεσμών που εμπιστεύονται οι Έλληνες πολίτες. Αυτό συμβαίνει επειδή ο στρατός δεν έχει διασυρθεί μέχρι στιγμής σε τέτοιο επίπεδο όσο έχουν διασυρθεί οι άλλοι θεσμοί λόγω αναξιοκρατίας και διαπλοκής. Ας σώσουμε, λοιπόν, κι έναν θεσμό. Καλό θα μας κάνει.
Έχω εδώ έναν σχετικό πίνακα όπου ο στρατός είναι στην πρώτη θέση της εμπιστοσύνης των θεσμών. Στις τελευταίες θέσεις ξέρετε τι φιγουράρει; Η Κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, τα πολιτικά κόμματα, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αυτά δεν εμπιστεύεται ο Έλληνες πολίτης. Εμάς εδώ δεν μας εμπιστεύονται! Καταθέτω στα Πρακτικά τον σχετικό πίνακα.
Εσείς τώρα επί χρόνια, κύριοι της Κυβερνήσεως, κατηγορούσατε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ότι χρησιμοποιούσαν και κομματικοποιούσαν το στράτευμα προς το συμφέρον τους. Και τώρα οι ίδιοι προσπαθείτε να το χρησιμοποιήσετε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον κ. Καμμένο.
Ευτυχώς που τουλάχιστον υπάρχουν και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων σε γη, αέρα, θάλασσα, αυτοί οι ηρωικοί πιλότοι μας που σώζουν την τιμή των ενόπλων δυνάμεων, αφού ο αρμόδιος Υπουργός περί άλλων τυρβάζει, για να μην αναφερθώ τώρα στα πρόσφατα δημοσιεύματα για ταξιδάκια αναψυχής, τζόγους κ.λπ. Δεν είναι της παρούσης.
Αν, λοιπόν, με το καλό –και προσωπικά εγώ το εύχομαι- αποδειχθεί ότι ο κ. Καμμένος δεν έχει διαπράξει το παραμικρό, μπορεί να παραμείνει στη θέση του σώος και ασφαλής. Το αν θα απομακρυνθεί ή όχι από την Κυβέρνηση είναι θέμα του Πρωθυπουργού. Το αν ήταν αποτελεσματικός ή όχι στο έργο του, θα το κρίνει η κάλπη και ο Έλληνας πολίτης.
Αν δεν έχει διαπράξει αδίκημα, αν η έρευνα δεν βρει τίποτα επιβαρυντικό για εκείνον και τις ενέργειές του, εμείς ως νομοθετικό σώμα και ως αντιπολίτευση, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τον κατηγορήσουμε και να ζητάμε την παραίτησή του. Δεν λειτουργεί έτσι η δημοκρατία ούτε οι θεσμοί και το γνωρίζετε όλοι στην Αίθουσα πάρα πολύ καλά αυτό. Κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά το αντίθετο.
Συμπερασματικά, είμαστε πάντα υπέρ της διερεύνησης επί οποιωνδήποτε αληθινών και εξακριβωμένων στοιχείων τα οποία καταδεικνύουν έκνομες πράξεις ή παραλείψεις. Όλα στο φως, δηλαδή. Το αν θα στηρίξουμε ή όχι την εν λόγω εξεταστική, θα φανεί από τη διάρκεια της συζήτησης και από το αν θα πειστούμε ότι πρέπει στο τέλος να γίνει η εν λόγω εξεταστική. Αυτόν που καλούμε, όμως, είναι τον ίδιο τον κ. Καμμένο, που θα έπρεπε από μόνος του εξαρχής να το κάνει, να δείξει γενναιότητα και να συναινέσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα κλείσω με το εξής. Κύριοι συνάδελφοι, αν ήμουν ο Αρκάς θα έκανα best seller το επόμενο βιβλίο της σειράς του «Ισοβίτη» και θα γλεντούσα την Κυβέρνηση μέχρι δακρύων”.
