Toυ Παύλου Αλέπη
Με πανικοβάλει αυτή η μακάρια σιωπή-αδιαφορία των πολιτών. Δεν θα πω τα τετριμμένα για την ησυχία πριν την καταιγίδα, αλλά βλέπω και την καταιγίδα να έρχεται και ακούω την εκκωφαντική σιωπή. Και λαχταράει για κάτι άλλο η καρδιά μου…
Η μακαριότητα του πολιτικού μας προσωπικού δείχνει η μειωμένη αντίληψη η ύποπτη σκοπιμότητα….ή έναν συνδυασμό που σκοτώνει.
Λυπάμαι που το λέω και ντρέπομαι που το πιστεύω αλλά μου είναι αδύνατον να μην το υπογραμμίσω. Ζουν στην κοσμάρα τους που λέει η νεολαία…
Κι ήθελα να ήξερα είναι τόσο άσχετοι και από άγνοια δεν βλέπουν ή πιστεύουν πως στον γενικό χαμό, θα εξαιρεθούν οι ίδιοι, απλά και μόνο επειδή πήραν τίτλο …πολιτευόμενου, πολιτευθέντος ή πολιτικού. Γιατί τι κάνει μέχρι τώρα -από την μακραίωνη ιστορία -ο κανονικός πολιτικός; Λύνει προβλήματα.
Εδώ τι έχουμε; Την σούπερ απλούστευση, δεν λύνονται τα μικρά προβλήματα γιατί είναι μικρά και σιγά μην ασχοληθούμε, δεν λύνονται και τα μεγάλα γιατί αυτά είναι για τους…μεγάλους… Και τι κάνει ο Λαός; Επιβραβεύει με την ψήφο του αυτόν που τον βοήθησε στην επίλυση των προβλη-μάτων. Μικρών ή μεγάλων. Αλλιώς υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές… Εδώ είμαστε. Πελάτες μου, που έλεγε ο Βέγγος, όχι χωρίς σημασία…
Αναρωτιούνται λοιπόν οι πολιτικοί μας ποια προβλήματα επιχείρησαν, έστω, να λύσουν; Και ποια ΔΕΝ δημιούργησαν με πράξεις ή παραλείψεις; Δεν γενικεύω αλλά είναι περήφανος για κάτι ο πολιτικός μας κόσμος, τα χρόνια της κρίσης; Να ιεραρχήσουμε χοντρικά, πριν τις κατηγορίες, τα…. επιτεύγματα; Και είναι σίγουρος κάποιος απ’ ολους, πως μπροστά στην κάλπη αυτά τα θετικά θα υπερισχύσουν; Και θα σταυρωθεί ο αναμάρτητος;
Πολύ εύκολα αν σκεφθείτε έτσι, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα, πως με τέτοιο ορθολογικό κριτήριο, στο αποτέλεσμα της κάλπης θα γεννηθούν τέρατα…Αλλά και αλλιώς τι περιμένετε;
Αυτό, όχι μόνο με τρομοκρατεί, αλλά γιγαντώνεται και δεν φεύγει από την σκέψη ημέρες τώρα. Δηλαδή και ο πιο αφελής πιστεύει πως ο ψηφοφόρος που δείχνει να σιωπά, μπροστά στην γενικευμένη παραδοχή της φτωχοποίησης θα σκεφθεί…λογικά; Θα αντιδράσει όπως πάντα -με τα γνωστά του κομματικά κριτήρια; Με την αφέλεια και τα αντανακλαστικά της μεταπολίτευσης; Ή με τον φανατισμό των τελευταίων μηνών που θα του φουντώσουν λόγοι σημαιάκια, τηλεοράσεις και αφίσες;
Τόση αφέλεια η τόσο θράσος και απαξία. Το παραμύθι της αξιοκρατίας- θα μου πείτε- στο εσωτερικό των κομμάτων μας, καλά κρατεί δεν λέω. Ανά καιρούς, οι απογοητευμένοι – κομματικοί κυρίως,- τους… φτύνουν, για την σύνθεση της…χαμένης ή και νικήτριας ομάδας και ούτε που χαμπαριάζουν. Έτσι παίζεται το παιγνίδι και σε όποιον αρέσει, ρέστα στο…συνέδριο.
Το επικοινωνιακό παιχνίδι έχει γίνει τόσο προβλέψιμο που όλοι μπορούν να γράψουν δυο λόγους. Έναν για τον νικητή και έναν για τον όποιον καταπιεί την πολιτική χυλόπιτα. Το πόσο επηρεάζουν τον πολίτη τα μέσα, ειδικά τα…νεανικά κοινά το είδαμε κατ’ επανάληψη Άμα δεν τραβάει το κόμμα, νέος αρχηγός όχι νέες πολιτικές. Και φτου απ’ την αρχή.
Και στο τέλος είναι δυνατόν αυτές οι ενδείξεις-αποδείξεις να απασχολούν εμάς μόνον και όχι αυτούς; Μωρέ, τους απασχολεί αλλά πιστεύουν ακράδαντα στους Λωτοφάγους…Τίποτα δεν θυμάται και τίποτα δεν θέλει να θυμάται ο νεοέλληνας, είναι κουραστικό.
Να το πω με παραδείγματα και χοντροκομμένα. Βγάλε την άκρη. Η άκρα δεξιά, ότι τσιμπήσει σε ψήφους και παραπονεμένους, το ξέρει πως χωρίς καταστροφή δεν ενδέχεται να κυβερνήσει. Το ΚΚΕ δεκαετίες τώρα, δηλώνει πως δεν θέλει ούτε να κυβερνήσει ούτε να συνεργασθεί με κανέναν. Πάμε παρακάτω.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη-Πασόκ, νύφη αλλά όχι παρθένα, δεν απαντά όταν την ρωτούν τι ακριβώς καινούργιο φέρνει με ποιους και πως απέβαλε τον εύλογο ρεβανσισμό με τα γνωστά πρόσωπα στην βιτρίνα; Η Ένωση των Κεντρώων, έκπληκτη και η ίδια από την είσοδο της στην κεντρική σκηνή, νομίζει οτι είναι διάδοχος και…ρυθμιστής. Δηλαδή να σκεφθεί κανείς, τι ακριβώς ρύθμισε; Και πως; Όταν μάλιστα δια στόματος του πρόεδρου της απορεί, τι στην ευχή μπορεί να κάνει δυο χρόνια και ομολογεί πως τζάμπα παίρνει τα …καλά λεφτά; Άσε που γίνεται κουραστική η θεωρία, του να κοπούν οι συντάξεις των πλουσίων και να καταλάβουν όλοι ότι σοσιαλισμός έρχεται από την πόρτα της κουζίνας.
Για το Ποτάμι δεν νομίζω ότι θα βρείτε κανέναν να έχει ενθουσιαστεί από το….. νεο κύμα που έφεραν τόσοι επιστήμονες και πρόσωπα φρέσκα, που χώρεσαν στο προεκλογικό πουλμανάκι του πρόεδρου Σταύρου. Για τα νέα κόμματα υπό διαμόρφωση δεν μπορώ να κάνω την αντιστοίχηση απελπισμένων,τολμηρών και απογειωμένων…κι ας με συγχωρήσει και ο Λαφαζάνης και η Ζωή και όποιος άλλος κάνει συγκεντρώσεις πριν το απονενοημένο…
Με αυτήν την μηδενιστική σιγουριά παίζουν τα άλλα κόμματα μας. Το βλέπω και το φοβάμαι.Την τρέμω αυτήν την κυνικότητα. Τι θα κάνει ο Λαουτζίκος. Θα μας ψηφίσει κι ας μετανοήσει την Δευτέρα το μεσημέρι…Πρώτη φορά την αντικρίζετε αυτή την στάση; Ας φέρει στην Βουλή τον κάθε …σαλεμένο.(Πήγα να γράψω Πικραμένο, αλλά τον δοκιμάσαμε κι αυτόν και μάλιστα χωρίς ψήφο).
Να τα λοιπόν τα…. νοερά αποτελέσματα στον προτζέκτορα του μυαλού μας, να ανατριχιάζουμε κάθε φορά που θέλει εδώ και τώρα εκλογές η αντιπολίτευση και την Κυβέρνηση να απαντά με το γνωστό ρητό περί απομάκρυνσης εκ του ταμείου…και πως εχει εισιτήριο για το 19….Εμείς για πόσο έχουμε υπομονή σύντροφοι;
Το ότι ουσιαστικά, χωρίς καμιά πρόταση, έχουν όλοι εγκαταλείψει τον Λαό να παλεύει, ούτε τους απασχολεί. Ίσως τους απασχολεί….θεωρητικά . Και πρακτικά τι γίνεται, ρε παιδιά, μέχρι να ρθει το ιππικό; Αν ποτέ έρθει.. Μια λυσιτελής πρόταση ; Μια αποτελεσματική ανάσα; Από κάπου… Βρε, για πνιγμό πάμε…
Δεν ξέρω τι συμπεραίνετε και που καταλήγετε εσείς εγώ βλέπω τους ατάραχους. Ρωτάω. Θέλετε έναν Λαό που του έχουν στερήσει κάθε ελπίδα να στραφεί σε σας και πάλι; Θέλετε έναν Λαό που σας βλέπει και σας ακούει στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις τόσο γυμνούς και άσφαιρους να σας προτιμήσει; Σε σύγκριση με ποιον; Με τους πριν; Τους ποιο πριν; Τους μετά; Τους λαϊκιστές που δεν κατάλαβαν τον Λαό, αλλά έχουν πρόθεση να τον καταλάβουν μόλις καταλάβουν την έδρα;
Παιδιά το δούλεμα δεν πάει άλλο. Θα μαυρίσω συνειδητά όποιον αναφέρει το ρήμα θα καταπολεμήσωτην φοροδιαφυγή για παράδειγμα…. Δεν έχετε αφήσει κοινωνική ομάδα που να μην τσακίσατε. Ρημάξατε την λεγόμενη μεσαία τάξη. Εξαθλιώσατε τους φτωχούς και τα σπάσατε και με τους πλούσιους . Το κοινωνικό κράτος έγινε επιούσιος ελεημοσύνη και συσσίτιο όπως πριν αιώνες….
Μόνο οι ανεγκέφαλοι έμειναν σιωπηλοί και ατάραχοι και δυστυχώς φοβάμαι πως είναι αρκετοί για να επαναλάβουν το Δημοκρατικό τους -όπως πιστεύουν-καθήκον τους. Με αυτούς παίζετε μπάλα και σ’ αυτούς ελπίζετε…πάλι. Θορυβείσθε πίσω από την ευγένεια που δεν επιτρέπει να βρίζουμε τον…περιούσιο και πάνσοφο Έλληνα ψηφοφόρο.
Οι πολλοί έχουν πεισθεί πως οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται πια από το πολιτικό μας προσωπικό, αλλά… αόριστα απέξω. Αυτό δεν είναι ιδεολόγημα. Είναι καταστροφή. Τις συνωμοσίες τις γευτήκαμε από βρέφη…και τις λουστήκαμε μέχρι τα γεράματα..Φτάνει ο παιδισμός. Κι αυτή η καταστροφή που ήρθε και αυτή που θάρθει, έχει υπεύθυνους που ποτέ δεν αναζητήθηκαν και φυσικά δεν βρέθηκαν. Στο όνομα της Δημοκρατίας εξαγνιστήκαν με τερτίπια, ντρίπλες ή και με εκλογές όλοι και όλα.
Όλο αυτό που μας συμβαίνει -σιωπηλοί και λαλίστατοι- το βρίσκουμε νόμιμο και Δημοκρατικό. Ερήμην μας ερμήνευσε το Σύνταγμα ο κάθε Τσαρλατάνος ατιμώρητος δεκαετίες…Η Δικαιοσύνη βρήκε μόνον τον Τσοχατζόπουλο, ξαμόλησε τελικά τον Παπαγεωργοπουλο, το…ερευνά για κάποιους άλλους…Και εμείς νομοταγείς αποτίουμε φόρο τιμής μετά βλακείας στους θεσμούς που ορίζουν τις ζωές μας.
Εμείς, μωρέ, τα κάναμε τα πολιτικά λάθη και εγκλήματα; Εμείς πλουτίσαμε απ την ανοησία των αφελών; Και φυσικά τώρα, ερχόμαστε και απαιτούμε από τον πολίτη, ό,τι κι αν έχει συμβεί, να ψηφίσει με νηφαλιότητα περίσκεψη.
Παιδιά θα το κάνει, αλλά το πώς θα το κάνει ο ψηφοφόρος με τρομάζει όχι απλά σαν τέρας, αλλά σαν τα σαγόνια του καρχαρία. Νοιώθω κολυμβητής σε ύποπτα νερά και με τρελαίνουν αυτοί που λιάζονται αμέριμνοι στην παραλία…
.
