Toυ Γ. Λακόπουλου
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πανηγύριζε για την υπογραφή την συμφωνίας με την Cosco για την παραχώρηση του ΟΛΠ. Ο αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας ήταν απών. Χωρίς καμιά συνέπεια.
Την Κυριακή ο υπουργός, ασφαλώς έχοντας υπόψη του τι είπε ο Πρωθυπουργός και τι συνέβη δήλωσε: ‘Έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο”. Χωρίς καμιά συνέπεια.
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός ανάδειξε τον κρίσιμο αναπτυξιακό χαρακτήρα της πώλησης και το μήνυμά της προς τη διεθνή οικονομική κοινότητα.
Την Κυριακή ο αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας δήλωσε ακόμη ότι ‘η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα’.
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός ανέδειξε τη δουλειά που έκανε το ΤΑΙΠΕΔ για να πραγματοποιηθεί η πώληση.
Την Κυριακή ο υπουργός είπε ότι ‘Το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Είναι παράλληλη εξουσία στην αιρετή εξουσία του ελληνικού λαού’
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον επικεφαλής του Ταμείου, ενώπιον των Κινέζων αγοραστών.
Την Κυριακή ο υπουργός του είπε ότι ‘Το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι ο Πιτσιόρλας, είναι οργανισμός που ελέγχεται πλήρως από δανειστές, τραπεζικούς και επιχειρηματικούς οργανισμούς’.
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός επικρότησε τα λεγόμενα του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του λιμένα μετά τις επενδύσεις της Cosco.
Την Κυριακή ο υπουργός είπε ότι η ‘η ανταγωνιστικότητα θα ενισχυόταν έτσι κι αλλιώς, και οι 2.000 θέσεις εργασίας λόγω της παρουσίας της κινεζικής εταιρείας, αποτελούν υπεργολαβίες’
Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι αναμένει και άλλες ιδιωτικοποιήσεις για να ικανοποιηθεί ο στόχος των εσόδων.
Την Κυριακή ο υπουργός διαφώνησε: ‘Δεν έχουμε δεσμευτεί για έσοδα 50 δισεκ. ευρώ από νέες ιδιωτικοποιήσεις , αλλά απλώς κύκλοι του ΤΑΙΠΕΔ επιχειρούν να βάλουν στο τραπέζι 26 ιδιωτικοποιήσεις αντί για τις 9 της συμφωνίας’.
Πρόκειται για θέατρο του παραλόγου. Όχι γιατί ο Θοδωρής Δρίτσας δεν είπε απλώς τα αντίθετα από όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά γιατί σχεδόν ο υπουργός κατήγγειλε τον…. Πρωθυπουργό.Για τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ δεν το συζητάει: είναι βαλτός. Παρ’ όλα αυτά παραμένουν στη θέση τους. Ο επικεφαλής από τον υπουργό και ο υπουργός από τον Πρωθυπουργό.
Πρόκειται για επανάληψη ενός φαινομένου που έχει εξ αρχής το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ. Κυβερνά με πολλούς πρωθυπουργούς και πολλές κυβερνήσεις, με πολλές πολιτικές και με πολλές γραμμές. Από τον Λαφαζάνη και τον Βαρουφάκη, στον Δρίτσα και τον Καμμένο.
Πουθενά στον κόσμο υπουργοί που διαφοροποιούνται από την κυβερνητική πολιτική δεν μένουν στη θέση τους. Κανείς πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα δεχόταν να τον προσβάλει υπουργός του δια τη απουσίας του από μια διαδικασία της αρμοδιότητάς του.
Σε κανέναν μέρος του πλανήτη δεν θα ακουγόταν Πρωθυπουργός να λέει ότι πουλήθηκε μια επιχείρηση και την επομένη ο υπουργός του να λέει ότι δεν πουλήθηκε.
Μπορεί κανείς να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει; Τουλάχιστον ο Σπίρτζης, όταν πούλησε τα αεροδρόμια απλώς δάκρυσε -με πόνο ψυχής. Δεν εξευτέλισε τον Πρωθυπουργό. Προφανώς εκεί ήταν δράμα. Τώρα έχουμε κωμωδία;
