Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο ρόλος του Θόδωρου Ρουσόπουλου δεν είναι στρωμένος με λουλούδια, αν συνδυαστούν η εθνική προέλευση του και οι αξίες που οφείλει να υπερασπιστεί.
Η ανάθεση της προεδρίας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το τρέχον έτος – προϊόν συμφωνίας των πολιτικών ομάδων – είναι ευτυχής εξέλιξη για την Ελλάδα – που εκπροσωπείται με δυο πρώην πρωθυπουργούς.
Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν προτίμησε την Ντόρα Μπακογιάννη – που είχε εμπειρία ως πρώην αντιπρόεδρος – ή τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, ανήκει στα μυστήρια του Μητσοτακέικου.
Για τον Θόδωρο Ρουσόπουλο πάντως, είναι μεγάλη προσωπική επιτυχία ότι αναδείχθηκε σε προβεβλημένο διεθνές αξίωμα – με τις επευφημίες όλων των κομμάτων και πανηγυρικούς των ΜΜΕ, από τα οποία προέρχεται άλλωστε.
Ό,τι καλύτερο για έναν πολιτικό που δεν διάγει περίοδο ακμής και μάλλον δεν θα βρει ποτέ ανοιχτό τον δρόμο για το υπουργικό Συμβούλιο…
Ο Ρουσόπουλος είχε λαμπρή δημοσιογραφική καριέρα ως το 2000. Αν και δεν είχε σχέση με τη Δεξιά, την εγκατάλειψε για τον Καραμανλή.
Πέρασε μια δεκαετία στη έρημο – με κατηγορίες που κατέπεσαν – το 2019 επέστρεψε στη Βουλή ως βουλευτής του Μητσοτάκη πλέον με τη συνδρομή του… Άδωνι Γεωργιάδη.
Ότι το πρώην αφεντικό του τον συνεχάρη τώρα, απηχεί περισσότερο την προσωπική του ευπρέπεια, παρά το είδος των σχέσεων που – δεν – έχουν πλέον.
Άλλωστε και ο Ρουσόπουλος από καιρό λειτουργεί με συμπεριφορά ενσωμάτωσης στον Νεομητσοτακισμό και όχι με συνείδηση παράγοντα του «Καραμανλισμού».
Ίσως αυτό επηρέασε την ομιλία του, μετά τη εκλογή… Άφηνε την πικρή γεύση ότι αντιλαμβάνεται τον ρόλο του, όπως η ελληνική κυβέρνηση τον δικό της, σε ό,τι αφορά όσα συγκλονίζουν την Ευρώπη αυτή την περίοδο.
Έδωσε στη θητεία του έμφαση αποστολής για «εξασφάλιση λογοδοσίας για τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο έδαφος της ελεύθερης Ουκρανίας» από την «άγρια, ανελέητη και αδικαιολόγητη επίθεση» της – εκτός Συμβουλίου πλέον – Ρωσίας.
Ισχύει. Αλλά δεν είπε λέξη για τους τριάντα χιλιάδες νεκρούς αμάχους στη Γάζα, ως αντίποινα στη Χαμάς, από τον γκάγκστερ Νετανιάχου του Ισραήλ – συνδεδεμένου με το Συμβούλιο με σχέση παρατηρητή – που στιγματίζονται πρωτίστως από τον ΟΗΕ.
Ο ρόλος του Ρουσόπουλου δεν είναι στρωμένος με λουλούδια, αν συνδυαστούν η εθνική προέλευση του και οι αξίες που οφείλει να υπερασπιστεί.
Στον πυρήνα της αποστολής του Συμβουλίου βρίσκεται η υπεράσπιση της ελευθερίας έκφρασης και των ΜΜΕ και η διασφάλιση του κράτους Δικαίου. Σ’ αυτούς τους τομείς η Ελλάδα έχει εκκρεμότητες με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Η φήμη της ελληνικής Πολιτείας δεν είναι η καλύτερη, αν κριθεί από τις καταδίκες της από το Δικαστήριο του Συμβουλίου – για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι τελευταίες μόλις πριν λίγα 24ωρα – μετά από καταγγελία μετανάστριας και τις ελεεινότητες Λοβέρδου με τις οροθετικές γυναίκες.
Η καρέκλα που κάθεται έχει καρφιά.
ΑΠΟ TΟ IEIDISEIS.GR
