Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η πρόβλεψη του Τσίπρα δεν ήταν ψέμα. Αλλά είναι σαν ψέμα ότι η Ελλάδα έχει δακτυλοδεικτούμενο Πρωθυπουργό, με τόσες επιβαρύνσεις.
Διατυπώνεται σε παραλλαγές από τη μιντιακή κομπανία Mitsotakis and friends: «αν ο κόσμος δεν ήθελε τον Μητσοτάκη, δεν θα τον ψήφιζε», «αν συμφωνούσε με όσα λένε το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζαν τις εκλογές» και άλλα συναφή…
Το πιάσαμε το υπονοούμενο: κανείς δεν δικαιούται να επικρίνει τον Μητσοτάκη αφού ξανακέρδισε τις εκλογές.
Ούτε καν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με 705 ευρωπαίους πολιτικούς, που αναδείχθηκαν από εκλογές σε 27 κοινοτικές χώρες.
Πόσο μάλλον οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι δημοσιογράφοι – που επιμένουν να είναι δημοσιογράφοι και όχι κεκράκτες – και στην τελική οι πολίτες.
«Δεν θα το κάνουμε εδώ Αμέρικαν μπαρ» που έλεγε και ο μακαρίτης ο Παπαγιαννόπουλος -να τσαμπουνάει ο καθένας ό,τι θέλει.
Ο Μητσοτάκης μπορεί να παρακολουθεί τις «ζωές των άλλων», να παραβιάζει το Σύνταγμα, να ξηλώνει, ή να απαξιώνει ανεξάρτητες Αρχές, να υποτάσσει το πολιτικό σύστημα στη διαπλοκή, να ευτελίζει τον κοινοβουλευτισμό διατηρώντας υπουργούς που δεν ψηφίζουν τους νόμους του και προτρέποντας βουλευτές σε αποχή.
Μπορεί να διοχετεύει το δημόσιο και το κοινοτικό χρήμα σε ημέτερους, να εκποιεί εθνικό πλούτο, να χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη – ακόμη και με επιστολές του – να διώκει μια εισαγγελέα επειδή ερευνούσε καταγγελίες δωροδοκίας πολιτικών στο σκάνδαλο Novartis.
Να συγκαλύπτει το όργιο των υποκλοπών που έχει τη προσωπική σφραγίδα του, να απαλλάσσει υπουργούς του από τις ευθύνες για τα Τέμπη και να κρύβει τι συνέβη στη Πύλο.
Επίσης, να ασκεί πολιτιστική πολιτική δια της συζύγου του – που έκανε και χρέη ντεκορατέρ στο μέγαρο Μαξίμου, για να μην ξεχνιόμαστε – να εξαπατά τους πολίτες στήνοντας «περιστατικά» λαοφιλίας του από πολίτες στον δρόμο, να διασφαλίζει τη ασυδοσία του Άδωνη – οι κολλητοί του οποίου ωρύονται ότι ο στίχος ενός τραγουδιού θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο.
Εν κατακλείδι, μπορεί να λειτουργεί όχι ως κοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός, αλλά ως «Κυβερνήτης» – που είναι το απωθημένο του. Χωρίς έλεγχο και μετερχόμενος κάθε είδους φαυλότητα για να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές. L’État, c’est moi!
Πάνω από όλα μπορεί να ασκεί ΙΧ εξωτερική πολιτική και διπλωματία φεουδάρχη, που παζαρεύει με γειτονικούς φεουδάρχες κυριαρχικά δικαιώματα.
Το τελευταίο χτυπάει καμπανάκι για την εθνική υπόσταση της Ελλάδας. Ο Μητσοτάκης την έθεσε στη διάθεση των Αμερικανών, καταχειροκροτούμενος στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου δεν είχαν δει άλλοτε τόσο παθιασμένο «πρόθυμο».
Εν συνεχεία το πλάσαρε στην ελληνική Βουλή ως «δικαιωμένη» εξωτερική πολιτική, που φέρνει «σε απομόνωση» την Τουρκία.
Λίγο πριν τις εκλογές του περασμένου έτους, ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον απογύμνωσε: Μπορεί ο ανοϊκός θείος Τζο να τον χτυπάει στην πλάτη, αλλά οι Αμερικανοί θα δώσουν 40 νέα F-16 στην Τουρκία και θα της εκσυγχρονιστούν άλλα 80.
«Είναι ψέμα, είναι ψέμα» πετάχτηκε από τη θέση του ο Μητσοτάκης, ως Πρωθυπουργός.
Δεν έκλεισε χρόνος και οι Αμερικανοί ανακοινώνουν πανηγυρικά ότι δεν δίνουν μόνο τα F-16 στον Ερντογάν, αλλά τον βάζουν και στο πρόγραμμα των F-35. Επειδή ο στόλος του «είναι ζωτικής σημασίας για την ισχύ του ΝΑΤΟ».
Η πρόβλεψη του Τσίπρα δεν ήταν ψέμα. Αλλά είναι σαν ψέμα ότι η Ελλάδα έχει δακτυλοδεικτούμενο Πρωθυπουργό, με τόσες επιβαρύνσεις.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
