Του Γ. Λακόπουλου
Ήταν μια συνέντευξη- στον Άλφα αυτή τη φορά- που δεν προσέχθηκε ιδιαίτερα- όπως δεν προσέχονται γενικώς οι συνεντεύξεις του Μητσοτάκη. Κι όμως και σ’ αυτή την περίπτωση όποιος ενσκήψει θα βρει κρυμμένους “θησαυρούς”.
Ας αρχίσουμε από το δώρο των Χριστουγέννων: Μετέτρεψε όσα είπε στην Κύπρο σε προσωπικό του Βατερλό, ισχυριζόμενος ότι “δεν είπε ποτέ” τέτοια πράγματα. Και επί τόπου… τα ξαναείπε!
Ας δούμε τι είπε ακριβώς είπε στην Κύπρο:
«Με πάσα ειλικρίνεια, δεν θέλω μια κοινωνία η οποία στηρίζεται στα δώρα των Χριστουγέννων. Οι νέοι Έλληνες δε θα έπρεπε να περιμένουν το δώρο των Χριστουγέννων στο τέλος της χρονιάς. Επί της ουσίας μετατρέπουν τους πολίτες σε ομήρους ενός πελατειακού συστήματος. Αντί για παροχές, θέλω να εστιάσουμε στη δημιουργία ευκαιριών”.
Πόσο πιο καθαρά θα μπορούσε να το πει; Αλλά στον Σρόιτερ απάντησε ότι… δεν το είπε. “Ποτέ δεν είπα ότι θα κόψω το δώρο των Χριστουγέννων. Είπα ότι είμαι απέναντι στην επιδοματική λογική, να έχουμε νέους εξαρτημένους από επιδόματα και χριστουγεννιάτικα δωράκια και αναφερόμουν στο κοινωνικό μέρισμα”.
Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Και εν τω μεταξύ συνεχίζει να δείχνει ότι δεν έχει αίσθηση ότι το Δώρο των Χριστουγέννων ΔΕΝ είναι επίδομα. Ούτε “δωράκι”. Είναι λεφτά που έχει πληρώσει ήδη ο δικαιούχος.
Εν τω μεταξύ η προφανής αδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξηγήσει γιατί απέρριψε τη Συμφωνία των Πρεσπών -και γιατί δεν είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα η λύση αυτή της εκκρεμότητας -εκδηλώθηκε στην ίδια συνέντευξή με απίστευτο τρόπο: υποσχέθηκε ότι αν γίνει Πρωθυπουργός θα δημιουργήσει νέο Μακεδονικό. Αυτό προκύπτει από το συνδυασμό των απαντήσεών του.
Θα εφαρμόσει, λέει, τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά ταυτόχρονα θα κάνει καμπάνια για την “ελληνική, την αυθεντική Μακεδονία” και με αφορμή το Μουσείο της Βεργίνας θα διαφημίσει “την ελληνικότητα της Μακεδονίας”.
Δηλαδή θα κάνει καμπάνια για να διεκδικήσει κάτι που η Ελλάδα έχει ήδη και αναγνωρίζεται με τη Συμφωνία των Πρεσπών και από τη Βόρεια Μακεδονία.
Με το βέτο στη ένταξη της γειτονικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αρχίζει να τα μπερδεύει. Θα το ασκήσει “αν η εφαρμογή της συμφωνίας δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα”. Δηλαδή μπορεί και να την εξυπηρετεί.
Με τον παραλληλισμό που είχε κάνει με την… Καταλονία υπόσχεται να ανοίξει με τους γείτονες έναν νέο καυγά. Στα βήματα του Σαμαρά…
Κατά τα λοιπά ήταν συνέντευξη με το ένα φάλτσο μετά το άλλο. Ο πρόεδρος της ΝΔ είπε ότι ο… “ο Βέμπερ έχει βοηθήσει την Ελλάδα”. Πότε έγινε αυτό; Το αντίθετο ξέραμε. Εν τέλει εννοούσε ότι έχει συνταχθεί με το αίτημα της ΝΔ για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων;
Αυτό φυσικά δεν είναι βοήθεια στην Ελλάδα. Αλλά και πάλι είναι μπαρούφα. Ο Βέμπερ αν γίνει πρόεδρος της Κομισιόν το μόνο που δεν θα μπορεί να κάνει θα είναι να… αμφισβητήσει τις συμφωνίες.
Η βεμπερολαγνεία γενικώς εκθέτει Μητσοτάκη ως Έλληνα πολιτικό αφού φτάνει να λέει: “Το να έρχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός και να χαρακτηρίζει μια ευρωπαϊκή προσωπικότητα ως ανθέλληνα πάει πολύ”.
Γενικώς τα μπερδεύει στα ευρωπαϊκά. Ακόμη και με το ευρωψηφοδέλτιο του για το οποίο είπε ότι μετέχουν καταξιωμένα πρόσωπα που μπορούν να “προσφέρουν εθνικές υπηρεσίες στην Ελλάδα”. Σ’ αυτά τα πρόσωπα μετέχουν και οι σημερινοί ευρωβουλευτές της ΝΔ; Ποια ακριβώς υπηρεσία έχουν προσφέρει; Ότι υμνούν τον Σαλβίνι και τον Όρμπαν; Ή ότι τους ερευνούν για ψιλοκομπίνες;
Εδώ έκανε κάτι χειρότερο: Αναφέρθηκε σε έναν υποψήφιό του και είπε ότι αξίζει να είναι στην Ευρωβουλή αλλά “όχι γιατί έχει βαριά αναπηρία”. Τότε γιατί ανέφερε την αναπηρία του;
Δραματική -και αμήχανη- ήταν η θέση του για τη Νοβάρτις. Είπε ότι “είναι σκάνδαλο, αλλά σκάνδαλο γιατρών”. Δηλαδή οι γιατροί τιμολογούσαν τα φάρμακα; Και γιατί το νταραβέρι των γιατρών με την εταιρία αποκλείει το λάδωμα πολιτικών;
Πώς μπορεί να λέει ότι η κυβέρνηση “έσυρε δέκα πολιτικούς στη Βουλή”, όταν αυτός που τους έσυρε είναι ο νόμος που ψήφισε το κόμμα του και το ΠΑΣΟΚ -και δεν αφήνει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της όταν πρόκειται για πολιτικούς;
Και μία περίεργη επιμονή στον -γνωστό φίλο της οικογένειας Μητσοτάκη- Παν. Πικραμένο. Με ποια λογική ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της χώρας θα έπρεπε να του ζητήσει συγγνώμη; Τι ακριβώς δεν έγινε νόμιμα στην περίπτωσή του;
Υπήρξαν και χειρότερα: Τι άλλο από άκρατος λαϊκισμός είναι η φράση “θα επιστρέψω στη μεσαία τάξη αυτά που της πήρε ο Τσίπρας;”. Ο Τσίπρας τα πήρε ή χρεοκοπία που επέφερε το κόμμα του και το ΠΑΣΟΚ; Και πόσα ακριβώς είναι αυτά που υπόσχεται να επιστρέψει; Και γιατί μόνο όσα “τους πήρε ο Τσίπρας” και όχι και όσα τότε πήραν και οι προηγούμενοι;
Έχει και άλλο ακόμη χειρότερο: Να λέει ότι αν πάρει το Νόμπελ Τσίπρας “δεν θα είναι τιμητικό γιατί η χώρα γιατί είναι μια κακή συμφωνία”. Μόνο που αυτό το προβάλλει μόνο ο ίδιος, ο Καμμένος και οι οπαδοί του Γκρουέφσκι. Ουδείς άλλος. Εκτός αν εννοεί ότι είναι και το Νόμπελ στη συμφωνία με τις συντάξεις, όπως λένε ήδη οι δικοί του…
Σε κάθε περίπτωση όμως -και παρότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης προσπάθησε να διασώσει την τιμή της ΝΔ σ’ αυτό το θέμα- ο Μητσοτάκης με αυτή την τοποθέτηση διεκδικεί ένα βραβείο: το Νόμπελ Μικροψυχίας.
