Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Για να μην υπάρξει παρερμηνεία για την πολιτική ποιότητα των υποτακτικών της οικογένειας Μητσοτάκη, αποφάνθηκε ότι το θέμα ότι των υποκλοπών «τελείωσε».
Τι στο διάολο συμβαίνει στη νότια πλευρά της Βαλκανικής χερσονήσου κατά το έτος 2;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να βγει νικητής από την κάλπη- για δεύτερη φορά σε ένα μήνα.
Στη θέση του ένας άλλος Πρωθυπουργός, με το δικό του ιστορικό, θα είχε καταποντιστεί. Όλα ήταν σε βάρος του.
Ο κυβερνητικός απολογισμός του κραυγαλέα αντιλαϊκός- με στοιχεία-και τεκμηριωμένα ταξικός.
Το νέο πρόγραμμά του αποδομήθηκε ως fake. Αλλωστε ήταν αποκλειστικά εσωτερικής χρήσης. Στις Βρυξέλλες άλλα έστελνε.
Το μοντέλο διακυβέρνησης αποτρόπαιο: υποκλοπές, θεσμική εκθεμελίωση, αυταρχισμός, οικογενειοκρατία.
Η διεθνής απαξίωσή του εμφανής: από τους ελέγχους σε βάρος του για παραβιάσεις του κράτους Δικαίου και τις αιτιάσεις για νέα υπερχρέωση, μέχρι τις πρόσφατες υπόνοιες για εμπλοκή στο ναυάγιο της Πύλου.
Είχε υπέρ του τέσσερις παράγοντες: τους ισχυρούς του χρήματος, ακριβοπληρωμένα συστήματα ακραίου πολιτικού μάρκετινγκ, εξαγορασμένο σύστημα ενημέρωσης και τον εκμαυλισμό των αδύναμων, μέσω επιδομάτων με δανεικά.
Εξέπεσε τόσο η έννοια της πολιτικής στην Ελλάδα, ώστε να μην έχουν πλέον σημασία οι αξίες, οι μεγάλες ιδέες, οι ηθικοί κανόνες, οι κοινοβουλευτικές αρχές και οι κοινωνικοί αγώνες για το καλύτερο;
Ή μήπως ήταν αρκετό για να κερδίσει η οργανωμένη αξιοποίηση- με θεμιτά και αθέμιτα μέσα-της συμπεριφοράς των αντιπάλων του; Που υπήρξε από αξιολύπητη- στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τραγικά αυτοκαταστροφική, όπως συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μελλοντικοί αναλυτές θα δυσκολευτούν να εξηγήσουν τον εκλογικό μηχανισμό ανάμεσα στη χειρότερη κυβέρνηση και τη χειρότερη αξιωματική αντιπολίτευση, που απέδωσε το πρωτοφανές «νταμπλ σκορ» του Μαΐου.
Αν στην ανάλυση εμπλακούν άνθρωποι της Τέχνης και χρειαστούν μοντέλο για το άγαλμα που θα αναπαριστά το είδος του πολιτικού που επικρατεί πλέον στην Ελλάδα, δεν θα βρουν καλύτερο από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ και υπουργό Κωστή Χατζηδάκη.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν απλώς ο «στόχος 5046 c». Τον παρακολουθούσε μέσω της ΕΥΠ- εννοείται νομίμως: ήτοι, είτε για εθνικό θέμα ή για σοβαρό έγκλημα.
Όταν έγινε γνωστό στη Βουλή ο ωτακουστής του απαξίωσε να απαντήσει και ο ίδιος είπε: δεν με φτύνει, βροχούλα είναι.
Για να αποδείξει ότι είναι το πρόσωπο των διπλών εκλογών, ο Χατζηδάκης υποστήριξε λίγο πριν τη δεύτερη κάλπη ότι «δεν έχει συναντήσει δυσαρεστημένο εργαζόμενο».
Δώστους ακρίβεια και στέρηση δικαιωμάτων και πάρτους την ψυχή και την ψήφο-έναντι πινακίου επιδομάτων.
Για να μην υπάρξει παρερμηνεία για την πολιτική ποιότητα των υποτακτικών της οικογένειας Μητσοτάκη, αποφάνθηκε εκ παραλλήλου ότι, το θέμα ότι των υποκλοπών «τελείωσε».
Ξεπλύθηκε προφανώς από την ατομική του και την κομματική εκλογική επίδοση.
Γι΄ αυτόν ίσως. Για όσους έχουν στα συρτάρια τους το υλικό της παρακολούθησης, μάλλον όχι.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
