Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η προεδρία του Νίκου Ανδρουλάκη αναζητούσε καλούς οιωνούς ως τη στιγμη που ο Κώστας Σημίτης έδειξε ενδιαφέρον και τον υποστήριξε δημόσια, με αντάλλαγμα μια πρόσκληση για το συνέδριό του, ο πατερναλισμός του από το βήμα έδειξε ότι ο λύκος και αν εγέρασε.
Αρκεί ένα πρόσωπο για να σκιάσει το συνέδριο ενός κόμματος;
Στην περίπτωση του ΚΙΝΑΛ που είναι και ΠΑΣΟΚ -ανάλογα ποιος ρωτάει- αρκεί και είναι ο Κώστας Σημίτης.
Ιστορικά υπάρχει αποκλειστικά ως αντι-Παπανδρέου, σε ένα κόμμα που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και επέμενε να ακολουθεί μόνο αυτόν.
Το 1979 εξαφανίσθηκε στη Γερμανία, για μια αφίσα περί ΕΟΚ, αλλά όταν το 1981 μύρισε «Αλλαγή», αυτοχρίσθηκε υποψήφιος βουλευτής και ο Παπανδρέου τον έκοψε.
Ωστόσο, τον τοποθέτησε υπουργό Γεωργίας για ολόκληρη την τετραετία
Εξ αντικειμένου είναι ο υπεύθυνος για τη στρεβλή αντίληψη, αξιοποίησης των κοινοτικων κονδυλίων που απέκτησε η ελληνική ύπαιθρος.
Ο Παπανδρέου δεν τον παρέλειψε από κανένα υπουργικό συμβούλιο, ακόμα και στην Οικουμενική.
Με επίγνωση ότι εκπροσωπεί τις δυνάμεις της «αστικής Αθήνας», όπως ήθελε να εμφανίζεται η διαπλοκή της εποχής.
Στρατολογήθηκε κατά του Παπανδρέου και παρέμεινε έτσι και μετα θάνατον, έχοντας παραχωρήσει «δικαιώματα» για τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ στους πολέμιους της πολιτικής και του ιδρυτή του.
Δεν κατέθεσε ως μάρτυρας του στο Ειδικό Δικαστήριο και ραδιουργούσε εναντίον του, με αποκορύφωμα τη «συνωμοσία του Πεντελικού» με τον Αυγερινό και τον Λαλιώτη.
Αλλά ο Παπανδρέου δεν μάσησε: «Δεν υποκύπτω σε εκβιασμούς», δικά του λόγια.
Με την επιστροφή του 1993, πήρε πάλι υπουργείο απέτυχε και συνέχισε να συνωμοτεί με τον συνήθη ύποπτο Αυγερινό και τον, σημερινό ψηφοφόρο του Μητσοτάκη, Πάγκαλο.
«Είστε κύκλος αυτοκαταστροφής» τούς ειπε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ.
Κρύο αίμα -όπως είναι- απαιτεί στο «Ωνάσειο» από τον Δημήτρη Κρεμαστινό να χαρακτηρίσει «κλινικά νεκρό» τον πρωθυπουργό Παπανδρέου για να τον διαδεχθεί και να έχει η χώρα… δύο πρωθυπουργούς.
Δεν θα επικρατούσε αν δεν συνεργούσε η οικογένεια Παπανδρέου, με αντάλλαγμα την εξαφάνιση της τελευταίας συζύγου του Ανδρέα.
Ο Σημίτης δεν υπήρξε ο ηγέτης του Κινήματος, που το οδήγησε στην κυβέρνηση.
Το παρέλαβε στην εξουσία και με πανάκριβες καμπάνιες και το κράτος κέρδισε δύο εκλογές.
Για τη δεύτερη εντολή δεν λογοδότησε ποτέ. Παρέδωσε στο διαμέρισμα του στο Κολωνάκι την ηγεσία στον Γ. Παπανδρεου, που αργότερα τον διέγραψε ταπεινωτικά.
Προβάλλοντας ως δική του επιλογή, τον στοχο της ΟΝΕ που ανήκει στην κυβέρνηση Παπανδρεου, αναζητά καλύτερη θέση στην ιστορία.
Αλλά δεν ανέλαβε τότε καμία ευθύνη για τα όργια της πρωθυπουργίας του.
Απλώς έκτοτε χειραγωγεί τους διαδόχους του, με επιδίωξη να εξαφανιστεί οτιδήποτε θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου, με πάθος ιστορικού ρεβανσισμού απέναντί του.
Η προεδρία του Νίκου Ανδρουλάκη αναζητούσε καλούς οιωνούς ως τη στιγμη που ο Σημίτης έδειξε ενδιαφέρον και τον υποστήριξε δημόσια, με αντάλλαγμα μια πρόσκληση για το συνέδριό του.
Ο πατερναλισμός του από το βήμα έδειξε ότι ο λύκος και αν εγέρασε.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
