Toυ Γ. Λακόπουλου
Ο Κώστας Σκανδαλίδης έχει μια ενδιαφέρουσα πολιτική διαδρομή. Από τους νεότερους της γενιάς του Πολυτεχνείου, καλό παιδί, οικείος και με απλούς τρόπους μπήκε από νωρίς στο ΠΑΣΟΚ και εξελίχθηκε ως τα ηγετικά του όργανα, συνδέθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου -που έγινε κουμπάρος του, υπήρξε υπουργός, ως γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής δια χειρίσθηκε επιτυχώς δυο αλλαγές φρουράς, ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας και το 2007 έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένα στέλεχος με λιγότερες αγωνιστικές περγαμηνές, από άλλους της γενιάς του όπως π.χ. ο Στεφ. Τζουμάκας, ή ο Κ. Λαλιώτης και ο Θαν. Τσούρας ;– που βλέπουν σήμερα την πολιτική απο μακρυά.
Όλα αυτά ο Σκανδαλίδης τα έκανε με το ΠΑΣΟΚ και ως ΠΑΣΟΚ. Θα περίμενε κανείς ότι θα ήταν ο τελευταίος που θα έστεργε στη διάλυση του . Ό,τι είναι , είναι ως ΠΑΣΟΚ. Περιέργως ήταν από τους πρώτους. Και συνεχίζει να συντάσσεται με όσους θέλουν να εξαφανιστούν τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ και συνακόλουθα η ιστορία του, η ιδεολογία και η μνήμη του ιδρυτή του.
Άβυσσος η ψυχή του πολιτικού. Ο κουμπάρος του «Μεγάλου» -που θα έλεγαν ο Γ. Παπαναγιωτακόπουλος ή ο Πέτρος Λάμπρου,- παράνυφος στις τελετές διάλυσης του ΠΑΣΟΚ που οργανώνουν οι μικροί. Τιμήθηκε όσο λίγοι από το ΠΑΣΟΚ. Και τώρα του γυρίζει την πλάτη. Πάμε για άλλα. 
Σε πρόσφατο άρθρο του Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες θεωρίες. Από την αβάντα στη Φώφη Γεννηματά για την «πρωτοβουλία της» να «ανοίξει τη διαδικασία εκλογής από τη βάση του επικεφαλής της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης», μέχρι την ικανοποίησή για το «νέο ξεκίνημα του χώρου»- του χώρου , όχι του ΠΑΣΟΚ- και την «συρροή υποψηφιοτήτων που ακολούθησε το επιτυχημένο κατά κοινή ομολογία Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης». Άρες, μάρες, κουκουνάρες.
Και να σκεφθεί κανείς ο Κώστας φιλοδοξούσε να καταταγεί στους θεωρητικούς του ΠΑΣΟΚ και υπήρξε λογογράφος του Παπανδρέου. Σήμερα την ώρα που σχεδιάζεται η διάλυση του ΠΑΣΟΚ ο ποιητής -πράγματι- προβλέπει ότι «τις επόμενες εβδομάδες θα γίνει ένας ανοιχτός, δημοκρατικός, προεκλογικός αγώνας σε συνθήκες ενότητας, ευθύνης και σοβαρότητας», αλλά το ξεκόβει ότι «δεν μπορεί να γίνει σε μια ατέρμονη συζήτηση για το χθες. Τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν πρέπει να τους κλείσουμε οριστικά».
Εδώ σε θέλω, κάβουρα. Ποιους ακριβώς λογαριασμούς θέλει να κλείσει με το παρελθόν ο Σκανδαλίδης; Αυτούς που τον εκτόξευσαν στο ρετιρέ του ΠΑΣΟΚ και της εξουσίας; Πολύ αβασάνιστο εκ μέρους του.
Σ’ αυτό το άρθρο ο πρώην γραμματέας αποφεύγει να χρησιμοποιήσει έστω μια φορά τον όρο ΠΑΣΟΚ. Ούτε ο Μπίστης. Θέλει τον «νέο φορέα». Ως «δύναμη προοδευτικής αλλαγής που οριοθετείται στον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατία».
Μα αυτό ακριβώς δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ; Για πρέπει να εξαφανιστεί; Και τι νόημα έχει να εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ που έχει τον Σκανδαλίδη και να μπει στη θέση του ένας «νέος φορέας» με τον Σκανδαλίδη;
Τι νέος θα είναι αυτός ο φορέας με τα παλιά υλικά; Και αυτά τα πολυκαιρισμένα πρόσωπα μπορούν να εμπνεύσουν την κοινωνία με νέο κόμμα, γιατί δεν μπορούν να το κάνουν με το ΠΑΣΟΚ; Ο τίτλος και ο πράσινος ήλιος τους φταίει;
Ο Σκανδαλίδης δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώσει ότι αυτός, το απόλυτο δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, τάχτηκε ανοιχτά “υπέρ της δημιουργίας ενός νέου φορέα ως απαύγασμα των αναγκών της νέας εποχής αλλά και της αθεράπευτης κρίσης του πολιτικού μας συστήματος». Μπράβο του.
Από εδώ και πέρα δεν είναι περίεργο ότι χάνει τη μπάλα. «Ιστορικά νέος φορέας δημιουργείται είτε από χαρισματική ηγεσία που διατυπώνει μια νέα εθνική επαγγελία και συσπειρώνει αθρόα τις λαϊκές δυνάμεις είτε μέσα από τη μετεξέλιξη των υπαρχουσών δυνάμεων του χώρου που ενοποιούνται στη βάση μιας συγκροτημένης πρότασης ως απόρροια συλλογικής επεξεργασίας. Προφανώς οι συνθήκες επιβάλλουν να ακολουθήσουμε τον δεύτερο δρόμο». Κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία με άλλα λόγια.
Και πάνω στο βέρτικο αποκαλύπτεται: «Σημαντικοί ρόλοι υπάρχουν για όλους και οι δυνατότητες της παράταξης που θα έχει ασπίδα προστασίας τους πολίτες που συνειδητά θα προσέλθουν στην κάλπη θα πολλαπλασιαστούν». Πες το, χριστιανέ μου, και μας έσκασες. Για τους ρόλους γίνονται όλα.
Ανάμεσα σε αυτά που γίνονται είναι ότι ο Σκανδαλίδης δείχνει να έφτασε πλέον στο σημείο που αν τον ρωτήσει κανείς για τον Ανδρέα Παπανδρέου το πιθανότερο είναι να απαντήσει: «Ανδρέας, Ανδρέας, κάτι μου θυμίζει, ένας ψηλός , ξανθός με γυαλιά δεν ήταν;».
Ούτε μια φορά στο άρθρο δεν ανέφερε το όνομά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και κουμπάρου του. Ανήκει στο παρελθόν. Γι’ αυτό ο Λαλιώτης τελικά ξεχωρίζει από όλους αυτούς…
Κακό πράγμα να αποσπάται κανείς από την ιστορία του γιατί νομίζει ότι στα 64 χρόνια του «υπάρχουν ρόλοι» ακόμη… Μάλλον δεν σκέφθηκε ότι αν δεν βλέπει προοπτική για το ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος θα έπρεπε να πάει στο σπίτι του -ανήκει στις ηγετικές ομάδες που του στέρησαν την προοπτική…
Από τον άνθρωπο που θα περίμενε κανείς να ακούσει «Κάτω τα χέρια από το ΠΑΣΟΚ» ακούει «Κάτω το ΠΑΣΟΚ». Καλά περάσαμε με τον – ακατονόμαστο- Ανδρέα Παπανδρέου. Νάχαμε τώρα κι έναν νέο φορέα.
Κάποτε ο Κώστας αναφερόμενος στον Γ. Παπανδρέου είχε εξομολογηθεί: «Εγώ θα είμαι στην πολιτική και μετά από αυτόν». Λίγο αμφίβολο πλέον. Αλλά έχει πολλές πιθανότητες, σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου ,να γίνει χειρότερος απ’ αυτόν.
