Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Εκ των πραγμάτων, η πρωτοβουλία Βορίδη, ανοίγει τον μεγάλο φάκελο, με τις πλαστογραφίες του Μητσοτάκη…
Είναι παλιά τεχνική. Στον πόλεμο τη λένε, αντιπερισπασμό. Στην ψυχολογία, προβολή. Στην πιάτσα, μπαλαμούτι.
Στη ρητορεία του Μητσοτάκη, κοστολόγηση. Η ιδέα είναι απλή: κοστολογεί το πρόγραμμα των άλλων για να μην απολογηθεί για την κοστολόγηση του δικού του.
Ξέρει ότι για τις εκλογές του Μαΐου έβγαλε από τα κρατικά αμπάρια ιλιγγιώδη ποσά.
Διοχέτευσε το κρατικό και κοινοτικό χρήμα στον κύκλο των οικονομικών και μιντιακών υποστηρικτών του.
Εκ παραλλήλου φόρτωσε στη χώρα κάπου 60 δισ. σε νέα δάνεια. Δυο φορές πάνω από ότι της αντιστοιχεί από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αξιοποιώντας την άρση των περιορισμών του Συμφώνου Σταθερότητας – λόγω της πανδημίας – τα μοίρασε ως πολιτικό χρήμα.
Για την εξαγορά των εκλογών – που θα μπορούσαν να γίνουν ανά πάσα στιγμή μετά το τέλος του 2020.
Πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου ο Τσίπρας παρουσίασε φιλολαϊκό πρόγραμμα – που στηρίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Για την ακύρωσή του, μπήκε μπροστά η γνωστή τριγωνική μηχανή Μητσοτάκη: ψέμα, παραπληροφόρηση και συκοφαντία.
Η «κοστολόγηση» κατέληγε στο ερώτημα «πού θα βρείτε τα λεφτά;»
Για να γίνει πιο γκεμπελικό, άρχισαν να κοστολογούν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από τα 45 δισ. ευρώ και έφτασαν στα 83 δισ.
Σαν το, υποτιθέμενο, κόστος του τρίτου Μνημονίου, που φούσκωσε στα 200 δισ. – και ήταν μια από τις ατραξιόν του Μητσοτάκη στις εκλογές του 2019.
Με την συνήθη ασυδοσία του δημοσίου λόγου του, ο εντεταλμένος Σκέρτσος «τεκμηρίωσε» την κοστολόγηση καταθέτοντας – σε… οικείο δημοσιογράφο – «μελέτη» του Γενικού Λογιστηρίου.
Ο αρμόδιος διευθυντής είπε ότι δεν υπάρχει τέτοια μελέτη. Αλλά από πότε τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη ΝΔ αναφέρουν τι λένε οι διευθυντές;
Ο Μητσοτάκης το σήκωσε και άλλο, καλώντας τον ΣΥΡΙΖΑ να στείλει στο Γενικό Λογιστήριο το πρόγραμμά του.
Εν όψει της 25η Ιουνίου – δηλαδή με καθυστέρηση – ο Τσίπρας αντέδρασε καταλυτικά: βεβαίως, αλλά να στείλεις κι εσύ το δικό σου.
Εκεί κατάρρευσε η φάμπρικα της «κοστολόγησης. Και τότε ανέβηκε στη σκηνή ο Μάκης Βορίδης.
Στα παρασκήνια σέρνεται ότι ο Μητσοτάκης, αφού χρησιμοποίησε τους τρεις καμπαλέρος του ΛΑΟΣ για να ταυτιστεί με τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους, τώρα τους πακετάρει για τον πάγκο – και τους τρεις.
Πρώτος το έπιασε ο Άδωνις και τον «έδωσε» για τον καθεστωτικό σχεδιασμό των 180 εδρών στη νέα Βουλή.
Ακολούθησε ο Βορίδης με βολή πυροβολικού: το Γενικό Λογιστήριο δεν έχει, εκ του νόμου, αρμοδιότητα να κοστολογεί τα προγράμματα των κομμάτων.
Έτσι έβγαλε στη σέντρα τον Σκέρτσο για πλαστογραφία.
Τι ήταν τα χαρτιά που έδειχνε – σαν τον Κοσκωτά τα «ροζ δελτία» εισαγωγής συναλλάγματος – που δεν μπορούσαν να προέρχονται από το Γενικό Λογιστήριο;
Εκ των πραγμάτων, η πρωτοβουλία Βορίδη, ανοίγει τον μεγάλο φάκελο, με τις πλαστογραφίες του Μητσοτάκη…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
