Τα σενάρια των πρόωρων εκλογών, αλλά και τις δημοσκοπήσεις που γίνονται αυτό τον καιρό σχολιάζει με άρθρο της στο iEidiseis.gr η Μαρία Καρακλιούμη, Πολιτική αναλύτρια RASS.
«Σήμερα οι πολίτες, εν μέσω κρίσης,αποδέχονται τον κ. Μητσοτάκη και του αναγνωρίζουν την καλή πρόθεση να σώσει τις ζωές των Ελλήνων από τον ιό, δεν έχουν όμως πει την τελευταία τους κουβέντα καθώς δεν έχουν την πλήρη εικόνα. Άλλωστε το Ωσαννά από τη Σταύρωση είναι τόσο κοντά»
Όπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση, η Ιστορία κάνει κύκλους, τους οποίους ο βραχύς μας βίος δεν επιτρέπει να θυμόμαστε. Η χώρα αυτή την εποχή ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση, για τους εν ζωή πολίτες της.
Δυστυχώς η φθαρτή μας φύση δεν μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε αναδρομικά ή χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τα διδάγματα του παρελθόντος.
Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και εκείνοι που κάνουν πολιτικό σχεδιασμό, χωρίς κάποιος να τους ψέγει για αυτό. Το χορό βεβαίως ακολουθούν και οι λειτουργοί της ενημέρωσης, άλλωστε αυτοί δεν θέτουν την ατζέντα, το ρόλο τους υπηρετούν. Εσχάτως λοιπόν, η μονοθεματική πολιτική ατζέντα, εμπλουτίστηκε με τη συζήτηση για την αποδοχή της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά, συνεπικουρούμενη πάντα από τα σχετικά δημοσκοπικά ευρήματα.
Αν τα ενδεχόμενα συμπεράσματα της συζήτησης αυτής δεν καθορίσουν το μέλλον της χώρας, αλλά απλώς σπάσουν την πολιτική μας πλήξη, έχει καλώς, αν όμως χρησιμοποιηθούν ως πυξίδα για την λήψη σημαντικών αποφάσεων τότε θα πρέπει να ανησυχήσουμε.
Επιχειρώντας μια γενική προσέγγιση θα έλεγε κάποιος, ότι οι κρίσεις ευνοούν εκείνους που βρίσκονται στο τιμόνι μιας χώρας, καθώς στην κρίση συσπειρώνεται κανείς γύρω από τον ηγέτη. Έχει πράγματι συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν.
Για τον λαβωμένο πολιτικά Γκέρχαρντ Σρέντερ, αρκούσαν οι πλημμύρες του 2002, για να φορέσει γαλότσες και να αναστηθεί πολιτικά (τα μειούμενα ποσοστά της δημοτικότητάς του είχαν οδηγήσει στην εξεύρεση διαδόχου του). Ο μόλις οκτώ μηνών Πρόεδρος της Αμερικής, Τζώρτζ Μπους, εκτίναξε τη δημοφιλία του μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001, διότι έγινε σαφές ότι ένιωθε και εξέφραζε το μέσο Αμερικανό. Μπορεί ο εχθρός να ήταν απρόσμενος αλλά κανείς δεν είχε πρόθεση, την ώρα που έχανε τη βεβαιότητα πως «όταν είσαι στη χώρα σου δεν κινδυνεύεις», να ασκήσει κριτική. Ήταν η ώρα που έψαχνε έναν ηγέτη να ακουμπήσει και τον είχε βρει. Το διάγγελμα του Τζώρτζ Μπους, το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν ακριβώς αυτό, ο ηγέτης που ήθελες να ακούσεις.
Ήταν ο ίδιος ηγέτης που μόλις στον όγδοο μήνα της δεύτερης θητείας του κατάφερε να γίνει ο πιο αντιδημοφιλής πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν επέλεξε να μην διακόψει τον παραθερισμό του για να σταθεί πλάι στα θύματα του Τυφώνα Κατρίνα. Ήταν η στιγμή που δημοσίως συζητιόταν αν ήταν σε επαφή με την κοινωνία και πόσο τον ένοιαζε το χάος στη ζωή των ανθρώπων, ερώτημα που αμφισβήτησε και την επάρκεια της διοίκησής του.
Στα καθ’ ημάς, οι πολίτες έχουν δείξει ότι στηρίζουν τον ηγέτη που τους κοιτά με ειλικρίνεια στα μάτια, στήριξαν τον κ. Τσίπρα όταν αντέστρεψε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και τον επανεξέλεξαν λίγους μήνες μετά. Δεν του συγχώρησαν όμως την διαχείριση στο Μάτι.
Σήμερα οι πολίτες, εν μέσω κρίσης,αποδέχονται τον κ. Μητσοτάκη και του αναγνωρίζουν την καλή πρόθεση να σώσει τις ζωές των Ελλήνων από τον ιό, δεν έχουν όμως πει την τελευταία τους κουβέντα καθώς δεν έχουν την πλήρη εικόνα. Άλλωστε το Ωσαννά από τη Σταύρωση είναι τόσο κοντά.
Καλό Πάσχα!