Συνέντευξη στον Δημ. Κουκλουμπέρη
Μοναδικό εμπόδιο για τη μη δημιουργία νέου ενιαίου κόμματος στην Κεντροαριστερά είναι η Φ. Γεννηματά και η ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, δηλώνει ο Γιάννης Ραγκούσης. Προαναγγέλλει ότι η Ωρα Αποφάσεων προχωρά στην ιδρυτική πράξη του νέου φορέα, δεν αποκλείει συμπόρευση με το Ποτάμι, ενώ απαντά στην κριτική περί ενδεχομένου μετεκλογικής συνεργασίας με τη Ν.Δ.
• Στις εκτιμήσεις της Ωρας Αποφάσεων για την προσυμφωνία της Μάλτας τονίζετε ότι ο νέος λογαριασμός της κυβέρνησης για την οικονομία και τον λαό ανέρχεται στα 20 δισ. και καταλήγετε λέγοντας ότι ο κ. Τσίπρας έπρεπε να είχε φύγει χθες. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο πολιτικός ορίζοντας καθαρίζει και μπαίνουν τα θεμέλια για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Το θεωρείτε ανέφικτο;
Η Ελλάδα, την ώρα που οι άλλες μνημονιακές χώρες τελείωναν τα μνημόνια, εγκλωβίστηκε σε ένα 3ο και τώρα ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα 4ο υβριδικό μνημόνιο. Την ίδια στιγμή, το 84% των νέων επιχειρήσεων εντοπίζονται στην εστίαση, τα μπαρ, τις καφετέριες, το λιανεμπόριο.
Αντίθετα, κλάδοι με διεθνή προσανατολισμό, όπως η μεταποίηση τροφίμων ή η τεχνολογία, σημειώνουν μείωση του αριθμού των νέων επιχειρήσεων κατά 38% και 27%, αντίστοιχα. Οσο κι αν κομπάζουν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, αυτό που εξελίσσεται, έτσι κι αλλιώς, δεν συνιστά ανάπτυξη.
Είναι ο γκρεμός στον οποίο πηγαίνουμε χωρίς φρένα. Είμαστε σε ένα καθοδικό σπιράλ αποεπένδυσης. Είμαστε σε φαύλο κύκλο. Την ώρα που η ανθρωπότητα ζει μια νέα τεχνολογική επανάσταση, στην Ελλάδα ο παραγωγικός ιστός καταρρέει.
Αν και δεν βολεύει τον εθνικό μας ναρκισσισμό, εντούτοις πρέπει καθαρά να το πούμε: Την ώρα που οι άλλοι χτίζουν τεχνολογικούς Παρθενώνες, εμείς εδώ σε λίγο θα τρώμε τεχνολογικά βελανίδια. Η λύση είναι επειγόντως ένα σχέδιο διάσωσης και αλλαγής της παραγωγικής βάσης της χώρας.
• Τι ακριβώς είναι η Ωρα Αποφάσεων, ποιους θέλετε να εκφράσει και ποιος ο πολιτικός της στόχος; Θα μετεξελιχθείτε σε κόμμα που θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών;
Αυτό ακριβώς ανακοινώσαμε ότι ξεκινάμε. Στις 29 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη συνεδρίαση της αρχικής εθνικής συντονιστικής
Αν θα προχωρήσουμε μαζί προς το νέο και ισχυρό προοδευτικό κόμμα, αυτό θα το αποφασίσει το Ποτάμι, με κάθε σεβασμό στις διαδικασίες και τα στελέχη του.
επιτροπής, η οποία θα αποφασίσει τον οδικό χάρτη προς την ιδρυτική πράξη του νέου φορέα.
Τον Μάιο θα ξεκινήσουμε μια καινοτόμο, δημόσια και συμμετοχική διαδικασία εκπόνησης των προγραμματικών μας προτεραιοτήτων ανά θεματική ενότητα και κοινωνική κατηγορία. Θέλουμε να απαλλάξουμε τον προοδευτικό χώρο από τους τυχοδιώκτες. Θέλουμε να κάνουμε ξανά υπερήφανο τον προοδευτικό ψηφοφόρο που θα μας κοιτάξει. Και «ο κόσμος ποτέ δεν θα σε κοιτάξει μέχρι εσύ να ανοίξεις τα μάτια σου».
• Πολλοί έχουν συμπεράνει ότι προσβλέπετε σε μια μετεκλογική συνεργασία με τη Ν.Δ. Το αποκλείετε;
Μάλλον θα εννοείτε ότι αυτό το έχουν συμπεράνει αυτοί που, με την ψήφο τους το καλοκαίρι στον εκλογικό νόμο, αποφάσισαν να κάνουν δώρο την αυτοδυναμία στον κ. Μητσοτάκη, χαρίζοντας 35 βουλευτές στην παλαιοκομματική Ν.Δ. που δεν θα της δώσει με την ψήφο του ο ελληνικός λαός.
Προφανώς και αναφέρομαι στη σημερινή ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που άλλα ανακοίνωσε ως απόφαση του Συνεδρίου της για τον εκλογικό νόμο τον Ιούνιο και άλλα ψήφισε λίγες εβδομάδες μετά. Και μάλιστα, χωρίς να «δώσει λογαριασμό σε κανέναν». Λοιπόν, το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά απλό. Μας αφορά ο προοδευτισμός και όχι ο κυβερνητισμός.
Εμείς δεν προσβλέπουμε στο να ξαναφορέσουμε υπουργικά κουστούμια ή ταγέρ. Αν αυτό μας ενδιέφερε, δεν θα είχαμε ακολουθήσει τον δρόμο της προσωπικής ερήμου τα προηγούμενα χρόνια, όταν άλλοι και άλλες συνωστίζονταν έξω από πρωθυπουργικά γραφεία για να ορκιστούν έστω και υφυπουργοί. Εμείς πιστεύουμε ότι η χώρα για να βγει από την κρίση χρειάζεται συνεργασίες, συναινέσεις και συλλογική δουλειά.
Συνεργασίες όμως για να αλλάξουν τα πράγματα, για ένα νέο κύμα προόδου και όχι συνεργασίες για να μοιράσουμε το κράτος με θρυλικά συστήματα του τύπου 4-2-1. Η Ν.Δ. είναι ένα παλαιοκομματικό προϊόν του 1974 που ενσωματώνει, παρά τις φωτεινές εξαιρέσεις, όλα τα «κακά της πολιτικής μας μοίρας».
Η στρατηγική αυτοδυναμίας που έχει χαράξει, στην πραγματικότητα αποκλείει την παρουσίαση από την πλευρά της μιας πρόσκλησης κυβερνητικής συνεργασίας προς άλλες δυνάμεις, για τον απλούστατο λόγο ότι οποιαδήποτε τέτοια πρόταση θα ξεσήκωνε σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της.
Ο κ. Μητσοτάκης νοιάζεται να αποσπάσει τη συναίνεση των φεουδαρχών του κόμματος του οποίου ηγείται και όχι να συνεργαστεί με μία νέα προοδευτική πολιτική δύναμη, που πέραν των άλλων θα αποκαλύπτει συνεχώς τον παλαιοκομματικό τους χαρακτήρα.
• Οι προσπάθειες για ένα νέο, ενωτικό εγχείρημα στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς μέχρι στιγμής δεν έχουν καρποφορήσει. Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι;
Ο εξής ένας: η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και η απόλυτη άρνησή της να θέσει τον εαυτό της και τις πολιτικές της επιλογές στην κρίση των μελών και των φίλων, που κατά χιλιάδες θα αγκάλιαζαν ένα νέο και ενωμένο προοδευτικό κόμμα.
Κι επειδή διάφοροι αντιτείνουν ότι «μα, πρώτη η κ. Γεννηματά μίλησε για εκλογή από τη βάση», τους προτείνω να σταματήσουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών. Το είπε, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν το εννοούσε, γι’ αυτό και δεν θα το υλοποιήσει στο Συνέδριο που προγραμματίζουν για τον Ιούνιο.
Σε κάθε περίπτωση, αν εγώ κάνω λάθος και την αδικώ, ιδού η Ρόδος, ιδού και η πρόκληση. Να το εξαγγείλουν τώρα, με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα. Ειλικρινά, και χωρίς να κοροϊδεύουν άλλο, να πουν «ναι» στο νέο προοδευτικό κόμμα με δημοκρατική εκλογή ηγεσίας από τη βάση. Νέο προοδευτικό κόμμα που θα ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Γιατί αυτό θα συνέβαινε, αν δεν το εμπόδιζε η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Θα άλλαζαν τα πολιτικά δεδομένα στη χώρα. Ενα νέο προοδευτικό κόμμα που θα εξέλεγε την ηγεσία του από τη λαϊκή βάση και θα επανακαθόριζε την πολιτική του ατζέντα, θα ήταν αμέσως, την επόμενη μέρα κιόλας, δεύτερο κόμμα στη χώρα. Κι αυτό μόνον ως ξεκίνημα.
Από εδώ απορρέει η βαρύτατη πολιτική ευθύνη που αναλαμβάνει προσωπικά η κ. Γεννηματά καθώς και όλα τα ηγετικά στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης απέναντι στην προοδευτική, δημοκρατική παράταξη που έχει ιστορική αφετηρία της τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Τους δίνεται η ιστορική ευκαιρία να αναγεννηθεί η προοδευτική παράταξη και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση κι αυτοί αφήνουν αυτόν τον κορυφαίο συνταγματικό και πολιτικό ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτήν την έννοια, ανάμεσα στην προοδευτική παράταξη και τον ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ.
• Δίνετε πιθανότητες συμπόρευσης με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ενόψει και του συνεδρίου του Ιουνίου; Εξάλλου, και οι τρεις προέρχεστε από το ΠΑΣΟΚ, άρα θα πει κάποιος γιατί όχι με τη Φ. Γεννηματά και τους υπόλοιπους συντρόφους σας;
Πράγματι, από το ΠΑΣΟΚ προερχόμαστε. Μας τίμησε, όπως κι εμείς του δώσαμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Επιπλέον, κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να έχει σήμερα τη δυνατότητα η κ. Γεννηματά να υπερηφανεύεται για το έργο μας, την ίδια ώρα που πρέπει να απολογείται για επίορκα, σημαίνοντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που το εκμεταλλεύτηκαν για να πλουτίσουν. Τώρα, να σας εξηγήσω γιατί λέμε «όχι» στην ένταξή μας στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Ο λόγος είναι απλός και είναι ένας: Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι ένα σύγχρονο προοδευτικό κόμμα πρέπει να έχει άλλη πολιτική. Πρέπει να έχει προτεραιότητα τους νέους, τους ανέργους και τις παραγωγικές ηλικίες. Πρέπει να καταψηφίζει το επίδομα Τσίπρα που αποκλείει τους νέους και την παραγωγή από τους παραλήπτες του, κι όχι να το υπερψηφίζει όπως έκανε η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Πρέπει να προτάσσει την ανάγκη επίλυσης του γενικού προβλήματος των «κόκκινων» δανείων αλλά με δικαιοσύνη και όχι με καταστροφικές συνταγές των περασμένων δεκαετιών. Οπως δηλαδή προτείνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη, με την αναβίωση ουσιαστικά του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων που θα μεταφέρει τα βάρη των «κόκκινων» δανείων της παρασιτικής επιχειρηματικότητας στις πλάτες των βαρύτατα φορολογουμένων πολιτών κι επιχειρήσεων.
Επιπλέον, οφείλει να καταψηφίζει τις πελατειακές ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο κράτος, οι οποίες αναβιώνουν τις χειρότερες πρακτικές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ της σκοτεινής πλευράς της Μεταπολίτευσης.
Ετσι, για να σας δώσω απλώς τρία πρόσφατα παραδείγματα κορυφαίας διαφωνίας μας, που θα είχαν γίνει αφορμή να παραιτηθούμε από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αν είχαμε προσχωρήσει σ’ αυτήν όπως είναι σήμερα.
• Την ίδια ώρα, με το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη φαίνεται πως υπάρχει ώσμωση. Θα συνεργαστείτε και επίσημα;
Εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις για να γεννηθεί ένα νέο προοδευτικό κόμμα που θα υπηρετεί και θα προστατεύει κατά προτεραιότητα τις παραγωγικές ηλικίες, πρωτίστως τη νεολαία μας. Με το Ποτάμι μπορούμε και θέλουμε πολιτικά να συμπορευτούμε.
Αν θα προχωρήσουμε μαζί προς το νέο και ισχυρό προοδευτικό κόμμα, αυτό θα το αποφασίσει το Ποτάμι, με κάθε σεβασμό στις διαδικασίες και τα στελέχη του. Ενα νέο, ισχυρό προοδευτικό κόμμα δεν απαιτεί τη διάλυση υφιστάμενων σχηματισμών, αλλά απαιτεί να αποφασίσει η λαϊκή βάση του νέου κομματικού φορέα για την ηγεσία καθώς και για τις προγραμματικές θέσεις του.
• Αν και προσδιορίζεστε ως πολέμιοι του λαϊκισμού, κατηγορηθήκατε πρόσφατα ότι υποκύψατε με τη σειρά σας στο ίδιο μικρόβιο με αφορμή την πρότασή σας ο μισθός του βουλευτή να εξομοιωθεί με τον αντίστοιχο του πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας. Τι απαντάτε;
Απαντάμε ότι λαϊκισμός είναι η διαστρέβλωση, διαμέσου της αποσπασματικής παρουσίασης μιας συνολικής άποψης. Οτι λαϊκισμός είναι καθετί που απλώς εκμεταλλεύεται την «αντιπολιτική» διάθεση της κοινωνίας κι όχι κάθε άποψη που οδηγεί σε έναν νέο ισχυρό δεσμό εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικής.
Με αυτήν την επιδίωξη λοιπόν, εμείς επεξεργαστήκαμε μια συνολική πρόταση κι όχι μόνον αυτή που αποσπασματικά αναφέρουν οι κατά παραγγελία λαϊκιστές. Προτείναμε Βουλή 200 βουλευτών, σε μονοεδρικές περιφέρειες χωρίς σταυρό προτίμησης. Πρόκειται για την πιο σύγχρονη αρχιτεκτονική κοινοβουλευτισμού που συναντά κανείς στις πιο προηγμένες δημοκρατίες διεθνώς.
Αλλά βεβαίως όχι στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ που,λόγω της φεουδαρχικής κοινοβουλευτικής τους αντίληψης, δεν διανοούνται ούτε καν να σκεφτούν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Ε, λοιπόν, σε ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα τα έξοδα ενός βουλευτή μειώνονται κατακόρυφα κι έτσι η βουλευτική αποζημίωση μπορεί -και πρέπει- να εξομοιωθεί με την αμοιβή του χειριστή της Πολεμικής Αεροπορίας. Και, όπως πολύ σωστά επισήμανε το militaire.gr, ο βουλευτής υπηρετεί το πολίτευμα και ο πιλότος της Π.Α. το προστατεύει.
