Toυ Γ. Λακόπουλου
“Το έξυπνο πουλί πιάνεται από τη μύτη”- πόσο μάλλον το λιγότερο έξυπνο. “Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα”. Αν θέλουμε παροιμίες για τους χειρισμούς της Φώφης Γεννηματά στο ΠΑΣΟΚ θα βρούμε άφθονες.
Προσπαθώντας να εξουδετερώσει όσους θεωρεί αντίπαλους της οδηγείται η ίδια σε αδιέξοδο. Και δεν ήλθαν ακόμη τα δύσκολα.
Η “πατέντα των τριών συνεδρίων” όπως λένε χαρακτηριστικά στο ΠΑΣΟΚ, έχει δημιουργήσει ήδη ρήγματα και εντός του και στις σχέσεις του με άλλες δυνάμεις του χώρου. Ταυτόχρονα θέτει στην ίδια τη Γεννηματά διλλήματα που δεν μπορεί να απαντήσει χωρίς απώλειες, ό,τι και αν επιλέξει, όπως τα κατάφερε.
Το πρώτο ορατό πρόβλημα δημιουργήθηκε με την αιφνίδια προκήρυξη έκτακτου συνεδρίου προκειμένου να ξηλώσει την εκλεγμένη Κεντρική Επιτροπή του κόμματος -που δεν ήλεγχε- και τον γραμματέα της Στ. Ξεκαλάκη, που δεν ήταν αυλικός της, αλλά και να πλήξει τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, που θεωρεί εσωκομματικό της αντίπαλο.
ΠΑΣΟΚ-ΕΠΕ!
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήρε αφορμή από τη πρόταση να τηρηθεί το Καταστατικό σε ό,τι αφορά τη σύνθεση του συνεδρίου και ετοιμάζεται να το …παραβιάσει εξ ολοκλήρου, ορίζοντας τη σύνθεση που τη βολεύει-, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει όρους διάσπασης.
Ο ευπρεπής ευρωβουλευτής χειρίζεται το θέμα με ψυχραιμία, προτάσσοντας την ενότητα. Αλλά υπάρχουν δυνάμεις στο ΠΑΣΟΚ που δεν θα δεχθούν συνέδριο με διορισμένους συνέδρους πέραν από τις κατά το καταστατικό αριστίνδην συμμετοχές.
Σαν να τους προκαλεί η Φώφη αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ σαν ….μονοπρόσωπη ΕΠΕ και… διέταξε τον Ξεκαλάκη να αδειάσει το γραφείο του και να φύγει από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Η αξίωση είναι εξωφρενική καθώς στην πολιτική η αντικατάσταση αξιωματούχου γίνεται πλαγίως με τη διαδικασία της παραλαβής και παράδοσης: ο Ξεκαλάκης ως γραμματέας δεν είναι υπάλληλος της Φώφης και οφείλει να παραδώσει στον διάδοχό του, όχι στον Γενικό Διευθυντή του κόμματος, τον αξιοπρεπή Νίκο Σαλαγιάνη τον οποίο η πρόεδρος της….εταιρίας ενέπλεξε σ’ αυτή την υπόθεση.
Το ένα συνέδριο ακυρώνει το άλλο
Το δεύτερο πρόβλημα υπερβαίνει τα εσωκομματικά όρια και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πρώτο συνέδριο της “Συμπαράταξης” που οργανώνει η Γεννηματά στα τέλη Ιουνίου.
Οι παράγοντες και οι κινήσεις που επρόκειτο να μετάσχουν σ’ αυτό για να του δώσουν συμπαραταξιακό χαρακτήρα απειλούν να απόσχουν με το εύλογο επιχείρημα ότι δεν έχει νόημα μια διαδικασία τα πορίσματα της οποίας μπορεί να ανατρέψει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που θα ακολουθήσει.
Η Φώφη έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο και τώρα ενδέχεται να την πατήσει.
“Η Συμπαράταξη είμαι εγώ”
Το τρίτο συνέδριο -αυτό που θα κάνει η λεγόμενη “Δημοκρατική Συμπαράταξη” μετά από τα δυο προηγούμενα για να συγκροτηθεί-, περιέχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Γεννηματά: την ανάδειξη του επικεφαλής.
Η ίδια, μετά τα αντιφατικά που έχει καταθέσει κατά καιρούς, επιθυμεί να οριστεί πρόεδρος χωρίς εκλογές από τη βάση που ζητούν οι υπόλοιποι-δικαίως, αλλιώς θα είναι σαν να προσχωρούν στην …ίδια προσωπικά.
Στη θέση αυτή εμμένει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος. που αποδείχθηκε αξιόπιστος εταίρος για το ΠΑΣΟΚ. Την υιοθετούν και όσοι θα πρέπει να συμπράξουν για να υπάρξει πραγματικά “Δημοκρατική Συμπαράταξη”, όπως ο Στ. Θεοδωράκης, το δίδυμο Ραγκούσης -Διαμαντοπούλου, οι …μισοί από τη ομάδα Παπανδρέου και όσοι κινούνται αυτόνομα στο χώρο και δεν δέχονται εξ αρχής “καπέλο” της ηγεσία της Φώφης και επιμένουν για εκλογή από τη βάση.
Άλλωστε πλην την ίδιας σ’ αυτή τη γραμμή κινείται και μια περίεργη οργάνωση που εμφανίζεται ως “εταίρος” σ’ αυτό το εγχείρημα, στελεχωμένη με πρόσωπα … μυστικιστικών καταβολών.
Στην υποχρέωση εκλογής επικεφαλής από τη βάση συμφωνούν ο Βαγγ. Βενιζέλος και ο Κ. Σημίτης, κάτι που στο περιβάλλον τη Φώφης εκλαμβάνεται σχεδιασμός αποκαθήλωσης της. Δεν έχουν άδικο. Αν πρόκειται να συνασπιστούν όλες οι δυνάμεις σε ένα φορέα, γιατί να έχουν επικεφαλής τη Γεννηματά, όταν υπάρχουν καλύτεροι;
Υπέρτατη ιδεολογία το.. ΑΦΜ!
Σ’ αυτόν τον κυκεώνα που η ίδια δημιούργησε υπό την καθοδήγηση ενός κύκλου συμβούλων της – Χρ. Πρωτόπαπας, Τόνια Αντωνίου, Νικ. Μωραΐτης και ο …σύζυγος της- είναι αναγκασμένη, ειδικά στο δεύτερο συνέδριο να προσέλθει με συγκεκριμένη απάντηση στο εξής ερώτημα: Να διαλυθεί ή όχι το ΠΑΣΟΚ;
Με άλλα λόγια η “Δημοκρατική Συμπαράταξη” θα είναι νέο κόμμα με τα δικά του σύμβολο και δικό του όνομα που θα απορροφήσει τα σημερινά κόμματα, ή θα είναι ένας εκλογικός συνασπισμός κομμάτων – στον οποίο θα προσέλθουν με την ταυτότητα τους υπό την ομπρέλα Δημοκρατική Συμπαράταξη;
Το ερώτημα παίρνει χαρακτηριστικά επικίνδυνα για την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ -καθώς θα βγει χαμένη ό,τι και αν εισηγηθεί.
Αν πει “ναι” στη διάλυση θα χάσει όσους πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ. Αν πει “όχι” θα χάσει όσους το θεωρούν “φθαρμένο προϊόν”. Το χειρότερο πάντως είναι να εισηγηθεί το ένα ή το άλλο και να…καταψηφιστεί -κάτι που θα συμπαρασύρει και την ίδια.
Από την άλλη ούτε απόφαση συνεδρίου για διάλυση του ΠΑΣΟΚ υπάρχει, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, ούτε αντίστοιχη πρόβλεψη στο Καταστατικό του. Το μόνο που υπάρχει είναι η παραβίαση της εντολής που έλαβε η Γεννηματά από τη βάση να ανασυγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ, όχι να το εξαφανίσει.
Τι νόημα θα είχε άλλωστε να αλλάξουν οι ταμπέλες, αλλά να μείνουν οι ίδιοι άνθρωποι; Η ανεπίσημη επιχειρηματολογία της “δεν έχω ΑΦΜ με το ΠΑΣΟΚ” κάνει τα πράγματα χειρότερα. Από τη μια ευτελίζει την πολιτική και από τη άλλη δείχνει ότι επιχειρεί να φεσώσει το κράτος και τις τράπεζες με όσα χρωστάει το ΠΑΣΟΚ -κυρίως λόγω της κακοδιαχείρισης Παπανδρέου.
Μέχρι στιγμής τίποτε δεν είναι σαφές για τα τρία συνέδρια. Η εγκαιροφλεγής βόμβα βεβαίως υπάρχει στην αυτοκαταστροφική επιλογή της Γεννηματά να αφήσει ανοιχτό το θέμα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει πρώην υπουργός:
“Μα δεν αντιλαμβάνεται ότι από τη στιγμή που θα πάψει να υπάρχει ΠΑΣΟΚ, θα πάψει και να έχει νόημα η παρουσία της;”
