Του Γ. Λακόπουλου
«Ζητώ ισχυρή εντολή τετραετίας για να αλλάξουμε τη χώρα». Ποιος το είπε; Δεν έχει σημασία. Πότε το είπε; Ούτε αυτό έχει σημασία. Δεκαετίες τώρα τις παραμονές των εκλογών όλοι οι διεκδικητές της πρωθυπουργίας το επαναλαμβάνουν μονότονα.
Συνήθως παίρνουν αυτή την εντολή. Αλλά δεν αλλάζουν τη χώρα. Ή την αλλάζουν προς το χειρότερο. Και στις επόμενες εκλογές πάλι το ίδιο: ζητώ ισχυρή εντολή για να αλλάξουμε τη χώρα. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέχονται. Τα συνθήματά τους μένουν. Όμως μένει και η απογοήτευση που αφήνουν πίσω τους μαζί με τα ερείπια της διακυβέρνησης τους.
Αλλά τι να πει κανείς; Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Αυτές τις κυβερνήσεις επιλέγουν οι πολίτες αυτές έχουν. Σ’ αυτούς δίνουν ισχυρή εντολή για να αλλάξουν τη χώρα, αυτούς λούζονται. Ο κύκλος της εναλλαγής των κυβερνήσεων είναι ένας γκρίζος κύκλος αυτοκαταστροφής.
Το βλέπει κανείς στα πρόσωπα που σχηματίζουν τα διαδοχικά υπουργικά συμβούλια. Κάποιοι κάνουν μπαμ από μακριά ότι μόνο για άσκηση εξουσίας δεν είναι κατάλληλοι. Αλλά οι κομματικοί συσχετισμοί, οι αρχηγικές προτιμήσεις και ενίοτε οι εξωτερικές επιρροές και τα συμφέροντα, διαμορφώνουν κυβερνητικά σχήματα καταδικασμένα να αποτύχουν.
Η ανάμνηση αυτών των κυβερνήσεων σε συνδυασμό με την δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξ αίτιας τους, είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο αυτή την περίοδο οι πολίτες αισθάνονται διαφορετικά όταν βλέπουν υπουργό στην τηλεόραση.
Η υπηρεσιακή κυβέρνηση Θάνου δείχνει απείρως καλύτερη από όσες εκλεγμένες είδαμε τα τελευταία χρόνια. Το προσωρινό υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από σοβαρούς και επιτυχημένους ανθρώπους που αναδύουν σεβασμό και εμπιστοσύνη και κάνουν τη δουλειά τους με ζήλο.
Αρκεί να πάρουμε το παράδειγμα του υπουργού Μετανάστευσης Γιάννη Μουζάλα και να συγκρίνουμε τη θητεία της κυρίας που διαδέχθηκε. Αρκεί να σκεφθούμε ποιοι κάθισαν τους τελευταίους μήνες στη θέση που κάθεται σήμερα ο Νίκος Χριστοδουλάκης. Πλην μιας-δύο περιπτώσεων -που ξεχωρίζουν σαν μύγες μέσα στο γάλα -είναι η κυβέρνηση που θα ήθελε κάθε πρωθυπουργός, αν σεβόταν τον εαυτό του και το ρόλο του.
Συμπέρασμα. Από πλευράς σύνθεσης, δεξιοτήτων, ήθους, ύφους δημόσιας παρουσίας και αίσθησης αποστολής, η σημερινή κυβέρνηση είναι καλύτερη από εκείνη που διαδέχθηκε. Και όποιος θέλει στοιχηματίζει άνετα ότι θα είναι καλύτερη και από εκείνη που θα τη διαδεχτεί -όποιος και αν κερδίσει τις εκλογές. Όποια κυβέρνηση και αν σχηματίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, ή και οι δυο μαζί δεν θα είναι καλύτερη από τη σημερινή. Οι Γεωργιάδηδες και Ντινόπουλοι της κυβέρνησης Σαμαρά και οι Στρατούληδες και Καμμένοι της κυβέρνησης Τσίπρα θα επιστρέψουν. Το αποκρουστικό πρόσωπο του βαλκάνιου παλαιοκομματισμού θα επιστρέψει μαζί τους..
Αλλά οι εκλογές αναδεικνύουν πρωθυπουργό και όχι κυβέρνηση. Το υπουργικό συμβούλιο το διαμορφώνει ο πρωθυπουργός κατά βούληση. Συνεπώς δεν είναι παράδοξο αν μπει κανείς στον πειρασμό να διαμορφώσει μια πρόταση προς τον Αλέξη Τσίπρα και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη:
-Όποιος και αν είναι Πρωθυπουργός να κρατήσει τη σημερινή κυβέρνηση. Να προσθέσει μόνο κάποια πρόσωπα, όπως ο Γιάννης Πανούσης ή ο Γιώργος Προβόπουλος και να κυβερνήσει με το ίδιο υπουργικό συμβούλιο.
Που θα βρουν καλύτερους υπουργούς; Που θα βρουν πιο αξιόλογους ανθρώπους να εφαρμόσουν μια πολιτική που απαιτεί γνώση, συνέπεια και ικανότητες; Που θα βρουν κυβερνητικό σχήμα με καλύτερο προφίλ και ήθος, αλλά και καλύτερες συστάσεις από τα βιογραφικά των σημερινών υπουργών;
Ποιοι άλλοι θα ασκήσουν διακυβέρνηση σα να κάνουν τη δουλειά τους, ήτοι χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, κομματικές επιδιώξεις, χωρίς προσωπική πολιτική ιδιοτέλειας, χωρίς φαυλότητα και μικροκομματικές διαθέσεις;
Ποια άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να αποκαταστήσει το χαμένο κύρος και την απωλεσθείσα εμπιστοσύνη της χώρας στην Ευρώπη;
Αν ψάχνουμε κυβέρνηση συνεργασίας, εθνικής ανάγκης, ειδικού σκοπού, έκτακτης ανάγκης ή όπως αλλιώς θέλει να την ονομάσει κανείς, την έχουμε. Όποια από τα κόμματα -που κόβονται να εξασφαλιστεί πολιτική σταθερότητα- θέλουν να κυβερνηθεί η χώρα να στηρίξουν μια τέτοια κυβέρνηση. Χωρίς τους αρχηγούς τους και την παρέα τους στο υπουργικό συμβούλιο.
Ο πρωθυπουργός που θα τολμήσει να την υιοθετήσει όπως έχει και να κυβερνήσει με αυτή θα γράψει ιστορία. Αν θέλει να αλλάξει την Ελλάδα μόνο με μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να το κάνει.
