Toυ Γ. Λακόπουλου
Για όσα είπε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη στη Βουλή για την εφαρμογή της νομιμότητας στο δρόμο από αστυνομικούς έχει απαντήσει ήδη άλλος.
Ποιος; Ο… Μιχ.Χρυσοχοΐδης! Στο Διαδίκτυο υπάρχουν οι παλιές καταγγελίες του για την αστυνομοκρατία. Της ΝΔ.
Καταγγέλλει τον εαυτό του; Το πρωί εποπτεύει αστυνομικές επιχειρήσεις και το βράδυ τις αποδοκιμάζει; Ή μήπως τότε δεν υπήρχαν μολότοφ, «φωνακλάδες επώνυμοι» και ανάγκη επιβολής του νόμου;
Απλώς που είσαι νιότη που μούλεγες πως θα γινόμουν άλλος.
Ως το 2015 ο Μιχάλης ήταν ΠΑΣΟΚ. Έφτασε Νο2 στην κομματική ιεραρχία και είχε βλέψεις για παραπάνω. Ακόμη και όταν ήταν υπουργός Προστασίας του Πολίτη -επί ΠΑΣΟΚ- έλεγε, αλλά τα έλεγε αλλιως.
Επικαλούνταν συχνά την ιδεολογία του. Μάλιστα όταν οι ψηφοφόροι της Β’ Αθήνας τον άφησαν έξω από τη Βουλή, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα για Νέα Αριστερά- απέναντί στη Δεξιά.
Τι άλλαξε από τότε που ο Μητσοτάκης τον «προσέλαβε», ως «επαγγελματία» του είδους;
Ασφαλώς η παρανομία δεν γίνεται ανεκτή σε καμία εννοούμενη Πολιτεία. Αντιμετωπίζεται από το κράτος αποφασιστικά. Γι αυτό έχει το μονοπώλιο της βίας.
Της συνταγματικά ανεκτης βίας. Ότι της χρήσης των αστυνομικών για κομματικές επιλογές που δεν αντέχουν σε διάλογο και επιβάλλονται δια της ράβδου. Καμια κοινωνια δεν το δέχθηκε ποτέ. Καμια κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαφανίσει το δικαίωμα στη συλλογική διαμαρτυρία.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη υποχρεούται να προστατεύει τον πολίτη δια της Αστυνομίας. Άλλο αυτό και άλλο το να χρειάζεται ο πολίτης προστασία από την Αστυνομία.
Η εφαρμογή του νόμου έχει κανόνες. Δεν επαφίεται στη διάθεση του αστυνομικού οργάνου. Το ξέρουν και όσοι υπέστησαν αδικαιολόγητα την αστυνομική ράβδο. Το βιώνουν οι οικείοι όσων έχασαν τη ζωή τους από την αστυνομική εφαρμογή του νόμου. Ο δολοφόνος του Γρηγορόπουλου τον νόμο «εφάρμοσε».
Αυτοί οι κανόνες δεν δέχονται – ατιμώρητες- επιθέσεις σε ανύποπτους περαστικούς . Ούτε τον ξυλοδαρμό της οικογένειας στα Σεπόλια και των Ινδαρέ στο Κουκάκι.
Το ξέρει και ο -απών εσχάτως.- επικεφαλής της Επιτροπής για την Αστυνομική Βία, Νίκος Αλιβιζάτος.
Οι απαγορεύσεις για τους ενδεχόμενους «ταραξίες» δεν νοείται να περιλαμβάνουν τον καθηγητή του Γρηγορόπουλου ή τον δικηγόρο της οικογένειας Φύσσα. Ένα λουλούδι κρατούσαν, όχι μολότοφ.
Όσο και να μην καταλαβαίνουν οι επικεφαλής των διμοιριών, μπορούν να ξεχωρίσουν έναν «αναρχικό» και ένα μπουκάλι με βενζίνη. Ή αυθαιρέτησαν ή κάποιες διαταγές εκτελούσαν.
Με τόσους επικοινωνιολόγους έχει νταραβεριστεί ως πολιτικός. Δεν ξέρει ότι το ύφος της δημόσιας παρουσίας ενίοτε μετράει περισσότερο από το περιεχόμενο της;
Συνεπώς τι ακριβώς υπερασπίσθηκε από καθέδρας στη Βουλή, διακηρύσσοντας ότι θα είναι «ακάθεκτος στον δρόμο της νομιμότητας»;
Με την άποψη «οι μεγάλες κουβέντες περί δημοκρατίας κρύβουν παρακμιακή και ανυπόληπτη στάση» καταδικάζει απλώς τον παλιό εαυτό του ή προσχωρεί σε όσους πιστεύουν ότι η διαμαρτυρία και η καταγγελία είναι αδικήματα;
Ως τι ακριβώς «προειδοποιεί»; Οι υπουργοί δεν προειδοποιούν, σαν να είναι στη διακριτική τους ευχέρεια η νομιμότητα. Τι εννοεί λέγοντας ότι «δεν έχουν ασυλία φωνακλάδες και επώνυμοι», Έναντι ποιων; Αν υπαινίσσεται ενώπιον των ένστολων ή ενώπιον του- μπερδεύει τα πολιτεύματα.
Ο παλιός Χρυσοχοΐδης έδειξε ήθος και παρρησία όταν είπε ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο Παπανδρέου που ψήφισε- ουδείς το είχε διαβάσει, γιατί δεν το είχαν. Ο σημερινός θα δείξει σωφροσύνη αν διαβάσει το Σύνταγμα. Το λένε άνθρωποι που κάποτε υπήρξαν φίλοι του.
Η αστυνόμευση δεν έχει σχέση με την αστυνομοκρατία. Η εφαρμογή του νόμου δεν ισούται με κηρύγματα αστυνομικής πυγμής στη Βουλή. Η αξιοπιστία ενός -εξωκοινοβουλευτικού- υπουργού δεν εδραιώνεται αν θεωρεί ότι υπάρχουν κοινωνίες και ακινησία, ή ότι μπορεί να επιβάλει ησυχία νεκροταφείου.
Προέρχεται από ένα κόμμα που παρέλαβε την Ελλάδα με τον χωροφύλακα απέναντι στον πολίτη και έκανε μεγάλες προσπάθειες για τη συμφιλίωσή τους.
Αλλάζοντας κόμμα ο ίδιος ενστερνίζεται -με το φανατισμό του νεοφώτιστου- και τις παραδόσεις της νέας του παράταξης για την χρήση της αστυνομικής βίας; Τότε μπερδεύει την επιβολή της τάξης με την επιβολή της πολιτικής.
Πλάνη. Η πολιτική στον κοινοβουλευτικό δεν ασκείται με την πειθώ της αστυνομικής βίας. Η νομιμότητα δεν περιφρουρείται με την αστυνομική ασυδοσία. Αφορισμούς τύπου «η δήθεν αριστερή ευαισθησία είναι τυφλή αδιαλλαξία” περιμένει κανείς από τον Μπογδάνο…
Αν ο πρώην γραμματέας τού ΠΑΣΟΚ από τον 7ο όροφο του ουρανοξύστη της Κατεχάκη αναζητά ένα επίτευγμα το έχει ήδη: στρέφει πολίτες κατά της αστυνομίας.
Αν έτσι αντιλαμβάνεται την αποστολή του, πρόκειται για εσχάτη πλάνη- που, ως γνωστόν, είναι χειρότερη της πρώτης.
