Του Γ. Λακόπουλου
Ιστορικά ο κεντροαριστερός χώρος καλύπτεται από το ΠΑΣΟΚ – που δεν χάνει ασφαλώς τα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του λόγω της εκλογικής συρρίκνωσης. Πάλι με ιστορικούς όρους ο χώρος της εντεύθεν του ΚΚΕ Αριστεράς καλύπτεται από τον ΣΥΡΙΖΑ -που κατάφερε να προσελκύσει και τους δυσαρεστημένους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Γνωστά πράγματα.
Τώρα ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης ισχυρίζεται ότι η Αριστερά και η Κεντροαριστερά δεν επαρκούν. Χρειάζεται η “νέα Αριστερά” – όχι μεσοβέζικες καταστάσεις. Ένας κεντρώος πολιτικός υπέρ της μιας κάποιας Αριστεράς; Ενδιαφέρον…
Πως ακριβώς την εννοεί δεν το ξέρουμε –γιατί δεν το είπε. Τι ακριβώς ξεχωρίζει την νέα Αριστερά, από την παλιά; Ίσως απλώς επιχειρεί να πρωτοτυπήσει λέγοντας ότι “έχουμε μια ριζοσπαστική Δεξιά, πρέπει να έχουμε και μια ριζοσπαστική αριστερά”.
Φυσικά η Αριστερά μόνο ριζοσπαστική μπορεί να είναι. Όσο για τον ριζοσπαστισμό της Δεξιάς, ειδικά στην Ελλάδα δεν θα βρει πολλούς να τον διακρίνουν. Ριζοσπαστισμός με αρχηγό το γόνο μιας δυναστείας;
Ο πρώην υπουργός δεν πολυμιλά δημόσια τα τελευταία χρόνια. Αλλά όταν το κάνει χρειάζεται ερμηνεία. “Είμαι υπέρ της δημιουργίας μιας νέας, μεγάλης και σύγχρονης αριστεράς. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερά της παλιάς εποχής. Είναι η αριστερά των κλισέ, που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας την ονόμασε: «Η αριστερά της αυταπάτης». Αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει, μαζί με το παλιό ΠΑΣΟΚ”.
Πως έχει κλείσει; Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνάει ακόμη, και το ΠΑΣΟΚ θα βρίσκεται και στην επόμενη Βουλή. Τι ακριβώς σημαίνει τέλος η κεντροαριστερά, εμπρός για τη νέα Αριστερά; Απλώς θέλει να πει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να τελειώνουμε και στο χώρο που καλύπτουν να εμφανίσει κάτι νέο, η νέα Αριστερά;. Με τον ίδιο επικεφαλής ας πούμε, όπως θα σπεύσουν πουν πολλοί.
Δεν προκύπτει από όσα είπε στην τελευταία του εμφάνιση. Αλλά δεν προκύπτει και που βρίσκεται ο ίδιος αυτή την περίοδο. Τον είχαμε αφήσει υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ που δεν εξελέγη στη Β’ Αθήνας. Σήμερα είναι μέσα ή έξω; Οι κατά καιρούς προσδιορισμοί του αντιφάσκουν.
Αν είναι έξω τι τον κόβει τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ; Αυτό είναι δουλειά των Πασόκων. Αν είναι μέσα πως είναι όταν πιστεύει ότι πρόκειται για κάτι τελειωμένο. Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο στέλεχος κόμματος να διακηρύσσει το τέλος του.
Πάντως ο Χρυσοχοϊδης δεν είναι ασυνεπής. Από το 2001 είχε ζητήσει “νέο κόμμα, με νέα σύμβολα”. Στη συνέχεια φλερτάρισε με τη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ως διάδοχος του Γ. Παπανδρέου -στην επιβολή του οποίου συνέβαλε ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ -επιλογής του Σημίτη. Προς εξαγρίωση του Κώστα Λαλιώτη που έβλεπε πίσω από όλα αυτά αμερικανικό δάκτυλο.
Στην πολιτική πάντως είναι παλιός. Στα 32 του διορίστηκε το 1987 νομάρχης και από εκεί έκανε ενδιαφέρουσα καριέρα, εκλεγόμενος στην Ημαθία. Το 1999 τον εννόησε η υπόθεση Οτσαλάν. Ο Σημίτης τον μετακίνησε από υφυπουργό Εμπορίου-, από το … 1996 απ τον Ανδρέα Παπανδρέου -και τον αναβάθμισε ως υπουργό Δημόσιας Τάξης, στη θέση του Φιλ. Πετσάλνικου που δεν πήρε χαμπάρι τι γίνονταν εκείνη την περίοδο.
Η τύχη του χαμογέλασε –του Χρυσοχοίδη , όχι του Πετσάλνικου- όταν η 17Ν έκανε το μοιραίο λάθος με το κινέζικο ρολόι που ανατίναξε τη βόμβα στα χέρια του Ξηρού. Καθώς είχε κάνει προεργασία με τον Διώτη και τον Νασιάκο, μπόρεσε να εξαρθρώσει τη 17Ν και να πάρει τα πάνω του. Αφού γλύτωσε από τύχη από μια ταχυδρομημένη τρομοκρατική βόμβα που σκότωσε τον υπασπιστή του και λύγισε συναισθηματικά τον ίδιο.
Ο Χρυσοχοίδης είχε πάντα αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα στη διαδρομή του και ήξερε να προωθεί τον εαυτό του. Όταν ο Σημίτης- ανάμεσα στον οποίο και τον Άκη είχε ταλαντευτεί ως τα 1996- του έδωσε νέα ώθηση ξηλώνοντας τον Λαλιώτη, μαζί με τον Χάρη Παμπούκη και τον Νίκο Θέμελη προετοίμασαν – δίκην Νυμφίου εν τω μέσω της νυκτός- τον Γ. Παπανδρέου.
Φάνηκε ότι πλασάρεται ως δελφίνος του, αλλά δεν του βγήκε. Ήταν καλός υπουργός , δραστήριος πολιτικός αλλά δεν είχε ποτέ την ηγετική στόφα που απαιτούσε εκείνα τα χρόνια ο ρόλος, παρότι δούλεψε για να βελτιώσει τα προσόντα του. Επιπλέον είχε ανταγωνιστές και τους παλαιούς του ΠΑΣΟΚ και τη νέα φουρνιά, όπως τον Βενιζέλο, τη Διαμαντοπούλου, ή τον Παπουτσή.- φίρμα του “παλιού ΠΑΣΟΚ” τότε, “παλαιοπαπανδρεικό” και πρώην επίτροπο.
Αδιαφορώντας για τον ανταγωνισμό ο Μιχάλης άρχισε να σκιτσάρει το δικό του προφίλ έχοντας καλή σχέση με τα ΜΜΕ . Ακόμη και η παραδοχή ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο και ας το ψήφισε, ήταν ένα παράσημο ειλικρινείας στο πέτο του. Κανείς άλλος δεν το είχε διαβάσει, ίσως ούτε καν ο Παπανδρέου.
Η απουσία του από τη Βουλή αιφνιδίασε μάλλον, καθώς είχε ρεύμα. Μέχρι και ο Σπίρτζης πήρε μέρος στην τελευταία προεκλογική του συγκέντρωση τον Ιανουάριο του 2015 – ημέρα Πέμπτη- και τη Δευτέρα βρέθηκε υπουργός του Τσίπρα.
Η αποτυχία τον ανέκοψε – ίσως έδειξε και τα όρια του. Κάποια στιγμή ακούστηκε ότι τον θέλουν στη ΝΔ. Με την Ντόρα θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Ο Κυριάκος έχει άλλη γνώμη για τους πρώην Πασόκους του παλαιού “εκσυγχρονισμού”. Π.χ. αντιλαμβάνεται ότι αν πάνε μαζί του θα θέλουν και υπουργείο.
Ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ , φωτοστεφανωμένος με το τέλος της 17Ν, είναι πολιτικός με καλό ιστορικό, αλλά άδηλο μέλλον. Ψάχνεται και ενίοτε παρεμβαίνει με αυστηρό ύφος – συχνά θυμωμένο- και λέει τη γνώμη του, αφήνοντας μετέωρες τις επιδιώξεις του. Καθώς το χούι φεύγει τελευταίο, μάλλον αναζητά εκ νέου ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αλλά πού και με ποιο κόμμα; Kαι με ποιούς; – δεν είχε ποτέ ομάδα
Με τη Φώφη δεν έχουν αντιδικήσει, αλλά δεν έχουν και επαφές. Από την τελευταία εμφάνισή του προκύπτει ότι την απορρίπτει. Να τη διαδεχθεί στο ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρεται- δεν καν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Προτείνοντας τη “νέα Αριστερά”, τουλάχιστον, θα έχουν θέμα να ασχολούνται όσοι δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν.