Ο Μάκης Μπαλαούρας ανήκει σε μια γενιά που αγωνίσθηκε για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Και ο ίδιος είναι αξιέπαινος για τη συμμετοχή του. Μετά έγινε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και κάθε τόσο σπεύδει να εκθέσει το ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή τη φορά είχε σειρά ο Κουφοντίνας, ως αφορμή για να αποδείξει ότι και στην πολιτική η βλακεία είναι ανίκητη. Ο Μπαλαούρας αποφάνθηκε ότι ο κατάδικος της 17Ν έπρεπε να πάρει και τώρα την άδεια που ζήτησε γιατί είναι “συνεπής”. Δηλαδή όσες φορές πήρε άδεια επέστρεψε.
Πάλι καλά που δεν κατέθεσε και ερώτηση στη Βουλή, να έχει ο Μητσοτάκης να πορεύεται, τώρα που τα βρίσκει μπαστούνια.
Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Το κακό είναι ότι δεν βγήκε κανένας από το κόμμα να τον μαζέψει. Να του πει π.χ. ότι από επιχειρήματα δεν πάει καλά: κάποιος που επέστρεφε ως τώρα, μπορεί κάλλιστα να μην επιστρέψει την επόμενη. Ο Ξηρός το έκανε.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ο Μπαλαούρας πετάγεται εκεί που δεν τον σπέρνουν. Αν πρέπει να πάρει άδεια ο Κουφοντίνας και οποιοδήποτε άλλος κρατούμενος, αρμόδια είναι η επιτροπή που τις δίνει. Κανένας άλλος. Και αν υπάρχει νομική εκκρεμότητα, πάλι η Δικαιοσύνη επιλαμβάνεται -όπως και συνέβη. Και πάντως όχι οι βουλευτές.
Μα δεν μπορούν να λένε τη γνώμη τους οι βουλευτές; Σε μερικές περιπτώσεις αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι τη λένε.
