Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Άκουσε κανείς ότι οι παλαιοί ΠΑΣΟΚοι έχουν διάθεση να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ή ότι κάποιοι πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι βιάζονται να τεθούν υπό την ηγεσία του;
Η πολύπειρη Μάργκαρετ Θάτσερ έλεγε ότι στην πολιτική «το να είσαι ισχυρός είναι σαν να είσαι κυρία – αν πρέπει να το λες, δεν είσαι».
Προφανώς ο «σοσιαλδημοκράτης» πρόεδρος – δημιούργημα του κομματικού σωλήνα – του ΠΑΣΟΚ, δεν ενδιαφέρεται για ό,τι έλεγε η «σκύλα του νέοφιλελευθερισμού».
Από τα συμφραζόμενα της δημοσιάς παρουσίας του εμφανίζεται ως ισχυρός αντίπαλος του Μητσοτάκη – έτοιμος να πάρει τη θέση του στο μέγαρο Μαξίμου.
Λέει «δεν πανηγυρίζουμε με τις δημοσκοπήσεις», που του δημιούργησαν αυτή την ευφορία και… πανηγυρίζει!
Τι ακριβώς όμως; Ότι το κόμμα σου είναι κολλημένο γύρω στο 12%, κάπου 25 μονάδες πίσω από τη ΝΔ και ο ίδιος στον πάτο;
Με αυτή τη μίζερη δημοσκοπική εικόνα αυτοπαρουσιάζεται ως «πραγματικός προοδευτικός αντίπαλος απέναντι στη Νέα Δημοκρατία».
Αν υπήρχε τέτοιος αντίπαλος, ήταν η συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Μάιο. Απλή αναλογική γαρ.
Αλλά την ανατίναξε για λόγους που ο ίδιος ξέρει και οι άλλοι απλώς υποψιάζονται.
Προς το παρόν θέλει «ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία».
Πώς μπορεί να υπάρξει, όταν ο ίδιος εξαιρεί την… αξιωματική αντιπολίτευση και κομπάζει «μπορώ μόνος μου»;
Ως τις επόμενες εκλογές η δική του αντιπολίτευση θα είναι της τάξης των 32 βουλευτών και του 12%. Αυτή την αντιπολίτευση θα φοβηθεί ο Μητσοτάκης;
Καβάλα στο καλάμι του ο Ανδρουλάκης, λέει ότι δεν συζητάει με όσους αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε παίρνει πίσω όσους είχαν φύγει από το ΠΑΣΟΚ: «Εγώ δεν προσφέρω καρέκλες».
Άκουσε κανείς ότι οι παλαιοί ΠΑΣΟΚοι έχουν διάθεση να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ή ότι κάποιοι πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι βιάζονται να τεθούν υπό την ηγεσία του;
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις γραμμές του, ως «προσχωρήσαντες» από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα διακρίνει μόνο τον Κώστα Χρυσόγονο.
Α, υπάρχει και ο Γ. Παπανδρέου. Δεν είχε φύγει απλά από το ΠΑΣΟΚ – που τον έχει κάνει αρχηγό και Πρωθυπουργό – αλλά το διέσπασε και επιχείρησε να το εξαφανίσει.
Για τους ιδίους λόγους βλέπουμε στον ΣΥΡΙΖΑ: δεν αναγνώρισε την εκλογή του Βενιζέλου στη θέση του.
Με αυτά τα δεδομένα, θα «οικοδομήσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας, προοδευτική, με σχέδιο για τα μεγάλα ζητούμενα και τις προκλήσεις της χώρας»;
Με ένα κόμμα που χρωστάει 400 εκατ. ευρώ – και παραμυθιάζει ότι τα «ρύθμισε»;
Χωρίς ένα στέλεχος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «προσωπικότητα», στις γραμμές του;
Με επικεφαλής κάποιον που παρακολουθούσε η ΕΥΠ για τρεις μήνες και δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση, επικαλούμενος τη συγκάλυψη του… Μητσοτάκη;
Στον Πρωθυπουργό πρέπει να καταφεύγει όποιος είναι θύμα ποινικού αδικήματος;
Ο πιο κοντινός στον Ανδρουλάκη ήρωας, καβαλούσε ένα κοκαλιάρικο άλογο, ακολουθούμενος από έναν αλαφροΐσκιωτο γείτονά του και κυνηγούσε ανεμόμυλους.
Αυτό η Θάτσερ θα το έλεγε έλλειμα ηγεσίας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
