Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ήταν βέβαια οι ημέρες των γιορτών, όπου “αναγκαστικά” οι τόνοι πέφτουν, κάθε δραστηριότητα πάει πίσω. Ήταν και σοκ διαδρομής που εκτρέπουν την προσοχή – ο χιονιάς σε δυο φάσεις (με ακραίο το φαινόμενο της κλειστής Εθνικής Οδού σε Αίγιο-Κόμβο Καλαβρύτων, με αληθινή τραγωδία την κατάσταση των προσφύγων στις χιονισμένες/παγωμένες σκηνές ιδίως στην Λέσβο), το αναδυόμενο σκάνδαλο της Novartis, οι ρυθμοί εκτροχιασμού του Κυπριακού, η αποσάθρωση του μηντιακού σκηνικού (υπόθεση ΔΟΛ) – όμως η επαναφορά της πολιτικής σκηνής στους κανονικούς ρυθμούς πορεύεται τώρα με τρόπο που αφήνει έντονη αίσθηση μελαγχολίας. Αν μη παραίτησης.
Αυτό θα το δούμε να εξελίσσεται κάπως περισσότερο στο μέτωπο της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3, όπου υπήρχε σπαρμένη μια προσδοκία για “γρήγορο κλείσιμο” που ήδη ξεφτίζει. Επικίνδυνα – διότι το θέμα δείχνει να “αφήνεται” και απο τους δικους μας αλλά και απο τους “εταίρους”. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ανταλλάσσονται βελάκια εκατέρωθεν. Ούτε ότι, σ’ εμάς, δεν θα έχουμε τις αλληλοκατηγορίες εσωτερικού – ότι η Κυβέρνηση βαλτώνει αυτάρεσκα την οικονομία, ότι η Αντιπολίτευση λειτουργεί ως πέμπτη φάλαγγα και άλλα αντίστοιχα. Ούτε ότι, στους “εταίρους”, ότι δεν θα παίζονται δικά τους προεκλογικά παίγνια (ιδίως των Γερμανών) με βάση τα αδιέξοδα της Ελλάδας , ή πάλι με τις διαφωνίες ΔΝΤ-Γερμανίας. Όμως, να, αφού αληθινό/ακραίο αδιέξοδο δεν προκύπτει δημοσιονομικά/στην αποπληρωμή Ελληνικού χρέους μέχρι το καλοκαίρι, αφήνεται ο χρόνος να φεύγει.
Δεν είναι ακριβώς αντίστοιχο, όμως κάτι το παρόμοιο αρχίζει να διαφαίνεται και στην εξωτερική πολιτική. Όπου αν ο κάβος του Κυπριακού στην Γενεύη προσπεραστεί άμεσα με διαδικασίες αναβολής/διωξίματος στο μέλλον, όλοι θα μπορέσουν να φύγουν με έναν αναστεναγμό ανακούφισης αφήνοντας τον ενεργό κίνδυνο για αργότερα. Αλλά και στο Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, μήπως ένα τέτοιο σκηνικό δεν δημιουργείται με το τρίγωνο Τουρκίας-ΕΕ-Ελλάδας; Αφοπλίζεται η νάρκη για τώρα, και βλέπουμε…
Καθώς στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό αυτό θεωρείται ότι βολεύει τους πάντες – με την ανταλλαγή ύβρεων και τους Πολακισμους αφενός, την συνεχή έκκληση για εκλογές αφετέρου – , καθώς στην “Ευρώπη” η διαδοχή εκλογικών αναμετρήσεων σε Ολλανδία, Γαλλία, πάλι Γαλλία, ίσως Ιταλία, πάντως Γερμανία εκτρέπει κάθε ενδιαφέρον, καθώς και στην Τουρκία οι αλληλοδιάδοχες τρομοκρατικές ενέργειες “κουμπώνουν” με την θεσμική διεκδίκηση κυριαρχίας Ερντογάν, το να φεύγει ο χρόνος καταλήγει να λειτουργεί βολικά για όλους.
Άμα προκύψει ατύχημα διαδρομής, “τότε βλέπουμε”.
