Toυ Γ. Λακόπουλου
Η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ πριν από ένα χρόνο, υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτική έκπληξη από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Όταν εκδήλωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος τα πάντα ήταν εναντίον του: το όνομα, το κόμμα, οι βουλευτές, τα μίντια, η αδελφή του. Εκτός από ένα: ήταν ο μόνος πρωθυπουργήσιμος από όσους κατέβηκαν στο γήπεδο.
Οι άλλοι τρεις συνυποψήφιοι απείχαν πολύ από το να σταθούν, ιδίως στο διεθνή χώρο, ως μέλλοντες Πρωθυπουργοί, άρα και ως αρχηγοί ενός κόμματος με στρατηγική επιδίωξη την εξουσία. Αυτό ήταν το αστέρι του. Από ένα σημείο και πέρα άρχισε να του χαμογελάει η τύχη από παντού.
Πριν από όλα οι “παραδοσιακοί” δελφίνοι που ετοιμάζονταν από χρόνια έκριναν ότι οι αρχαιρεσίες του 2015 δεν θα βγάλουν μόνιμο πρόεδρο, αλλά μια ενδιάμεση λύση και απείχαν.
Ο Κ. Καραμανλής ως κεντρικό πρόσωπο αναφοράς της Κεντροδεξιάς και της συντηρητικής παράταξης εν γένει, αποδέχθηκε τη λογική τους. Γι’ αυτό αργότερα – χωρίς να παροτρύνει κανέναν, ή να ανακατευτεί περισσότερο- όποιον τον ρωτούσε έλεγε απλώς: “Νομίζω ότι σ’ αυτή τη φάση πρέπει να πάμε με τον Βαγγέλη”.
Σ’ αυτό το κλίμα ο Κυριάκος μπόρεσε να θέσει υποψηφιότητα απαλλαγμένος από την πίεση κυρίως της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία δυσφόρησε για την πρωτοβουλία του -υπήρξαν και προστριβές ενώπιον του πατρός Μητσοτάκη- αλλά τον αντιμετώπισε με τη λογική “άφησέ τον να καεί”. Άλλωστε η ίδια, αν επρόκειτο να δώσει τη σκυτάλη του Μητσοτακέικου σε κάποιον, άλλον είχε κατά νου.
Η οργάνωση του Κυριάκου και τα λάθη των άλλων
Το πρώτο σημάδι της μοίρας ήλθε όταν το σύστημα Σαμαρά τίναξε στον αέρα την εκλογική διαδικασία του -στην οποία κατά γενική ομολογία θα επικρατούσε ο Μεϊμαράκης με άνεση- και την μετέθεσε για τον Ιανουάριο του 2016. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι το έκανε υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά του έδωσε αυτό που του έλειπε: χρόνο για να προετοιμαστεί.
Από πλευράς οργάνωσης δίπλα στον “αυτοκόλλητο” Μακάριο Λαζαρίδη που βρίσκεται από χρόνια στο πλευρό του, προστέθηκε -με συστατική επιστολή από συγκεκριμένο πρόσωπο- ο Τάκης Θεοδωρικάκος, που ανέλαβε την τη σχέση με τους δημοσκόπους και την ανάδειξη του προφίλ του, τοποθετώντας τον μέσα στον κόσμο. Κομματικούς δεν είχε, καθώς το κόμμα δεν τον ήθελε, και την Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν την ήθελε ο ίδιος.
Σ’ αυτό το σκηνικό του έκαναν μεγάλο δώρο οι Καραμανλικοί της ΝΔ- ως κεντρικός κορμός της κομματικής βάσης. Χολώθηκαν επειδή ο περιφερειάρχης Απ. Τζιτζικώστας δεν περίμενε τη σειρά του, ώστε να βγάλουν πρώτα τον Μεϊμαράκη – δια του οποίου θα ξήλωναν το σύστημα Σαμαρά- καιν στη συνέχεια να πάνε μαζί του, καθώς είχε χρόνο μπροστά του. Έτσι τον απέκλεισαν από τον δεύτερο γύρο, χωρίς να υπολογίζουν ποιος θα πάει στη θέση του.
Ήταν η κρίσιμη εξέλιξη για τον Κυριάκο. Πήρε τη δεύτερη θέση, με υψηλότερα ποσοστά από όσα του κατοχυρώθηκαν, καθώς ο Άδωνις Γεωργιάδης – τέταρτος και καταϊδρωμένος υποψήφιος -εκτός από “σφήνα” του Σαμαρά, ήταν και “λαγός” δικός του.
Οι Σαμαρικοί της ΝΔ –μικρό, αλλά κρίσιμο μέγεθος- στήριξαν τον Κυριάκο καθώς ο Αντώνης Σαμαράς συνέχισε την “ανάρμοστη σχέση” που άρχισε με τον άνθρωπο που ανέτρεψε το 1993 και αφού έκανε υπουργό το γιο του, τον ήθελε και διάδοχό του. Πολλοί λένε ότι το κίνητρο ήταν ο ρεβανσισμός του: δεν τον έβλεπε να πάει μακριά, οπότε θα επέστρεφε ο ίδιος.
Το πιο πλατύ χαμόγελο της τύχης- αν μπορεί κάνεις να το πει χαμόγελο με τα ανατριχιαστικά στοιχεία του- για τον Μητσοτάκη ήλθε από αλλού. Ένα παρασκηνιακό σύστημα -στο οποίο μετέχουν δημοσιογράφοι, κομματικοί παράγοντες και μηχανισμοί της διαπλοκής- πήραν αφορμή από μια βερμπαλιστική ανάλυση του Βαγγ. Βενιζέλου για “αφανή εταίρο του Τσίπρα μέσα στη ΝΔ” – εννοώντας τους Καραμανλικούς- και έριξαν στην πιάτσα ένα ψιλοαρρωστημενο σενάριο:
“Υπάρχει ανοχή του Κ. Καραμανλή προς τον Τσίπρα, άρα αν βγει ο Μεϊμαράκης, η ΝΔ θα ασκεί χλιαρή αντιπολίτευση. Οι πιο αγοραίοι της ομάδας ενέπλεκαν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, καθώς δεν τον είχε ψηφίσει ο Κυριάκος. Αν ο στόχος ήταν ο κομματικός πατριωτισμός, τον πέτυχαν στο κέντρο.
Κέρδισε στη σύγκριση με τους άλλους
Κάνοντας ταμείο εκείνη τη στιγμή ο γιος του Κώστα Μητσοτάκη- ο οποίος “σκίστηκε”, κινητοποιώντας όσους επηρέαζε για τον Κυριάκο- του πρόεκυπτε ότι μπήκε στη κούρσα γυμνός και μόνος, αλλά ήδη είχε συσσωρεύσει μια αξιοπρόσεκτη προίκα. Ωστόσο δεν έπαυσε να είναι το αουτσάιντερ, προκαλώντας κάτι μεταξύ δυσφορίας και μειδιάματος -ακόμη και στην Ντόρα.
Τότε λειτούργησε αυτό που σε πάει ψηλά στην πολιτική: η σύγκριση. Πρώτα με τους άλλους τρεις και στη συνέχεια με τον Μεϊμαράκη, είχε τα περισσότερα προσόντα. Αντικειμενικά ήταν η καλύτερη υποψηφιότητα.
Ευπρεπής άνθρωπος, μετρημένος αλλά και τολμηρός πολιτικός, με εκσυγχρονιστική ατζέντα, με σημαντικές σπουδές, με καλούς τρόπους και από σπίτι. Χωρίς να το καταλάβουν καλά ούτε στο επιτελείο του, λίγο πριν την τελική αναμέτρηση άρχισε να δημιουργείται μια χιονόμπαλα υποστήριξης του- που όσο περνούσαν οι μέρες μεγάλωνε.
Όταν μπήκαν στη τελική ευθεία ο Μεϊμαράκης άρχισε να χάνει στροφές -δίνοντας την εντύπωση ότι τα παρατάει – και ο Κυριάκος πήρε την εκλογή με άνεση και έγινε πρόεδρος της ΝΔ εκεί που δεν τον περίμενε κανείς. Ήταν άθλος.
Όταν μελετήθηκαν τα δεδομένα της κάλπης προέκυψε ότι υπέρ του είχαν προστρέξει και άνθρωποι που δεν είχαν οργανική σχέση με τη ΝΔ.
Με την εκλογή του άρχισε να δημιουργείται μια αύρα γενικότερης αποδοχής- την οποία αναβάθμιζε το επικοινωνιακό του επιτελείο- από όσους αναζητούν την ανανέωση και την απαγκίστρωση από τις παραδοσιακές πολιτικές πρακτικές.
Ότι συγκέντρωνε τέτοιου είδους αποδοχή ένα μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη, με την όχι και τόσο κολακευτική προϊστορία σ’ αυτά τα θέματα, του έδινε περισσότερο αέρα.
Το παιχνίδι των εκλογών
Οι ειδικοί λένε ότι αυτή είναι η καλύτερη αφετηρία για κάποιον που θέλει να πάει μακριά, ειδικά στη ΝΔ στην οποία υπάρχει η αρνητική παράδοση δυο αρχηγών της- Αβέρωφ, Εβερτ-που δεν κατάφεραν να γίνουν πρωθυπουργοί. Ο πρώτος μάλιστα δεν έφτασε καν ούτε ως τις εκλογές. Αυτό από μόνο του έβαζε ψηλά τον πήχη για τον ανέλπιστο αρχηγό.
Σήμερα ένα χρόνο από τότε, στον πρώτο απολογισμό του Κυριάκου, υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά, αν και δεν συμπίπτουν οι εκτιμήσεις ποια είναι τα “υπέρ” και ποια τα “κατά”.
Ο γενικός απολογισμός είναι θετικός, παρ’ ότι κάποιοι παλαιοί κεκράκτες του σημιτισμού και της διαπλοκής υπερβάλουν και τον ωθούν σε αλαζονικές συμπεριφορές, αποδοκιμάζοντας κάθε διάθεσή του για συνεννόηση με την κυβέρνηση σε κρίσιμα θέματα. Πάντως οι φίλοι του είναι ενθουσιασμένοι με την πορεία του. Ωστόσο δέχεται και πολλές επικρίσεις.
Πολλοί του καταλογίζουν ότι έσπευσε να ζητήσει εκλογές προτού καν “σαραντίσει” και σε συνδυασμό με τη στάση που κράτησε στο θέμα της τηλεόρασης, αρνούμενος να συσταθεί ΕΣΡ , προέκυπτε ότι < ταυτίσθηκε με τη διαπλοκή και τους καναλάρχες που ήθελαν να πιέσουν τον Τσίπρα>.
Άλλοι θεωρούν< υπερφίαλο να θέλει κανείς να γίνει και αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός μέσα σε δυο μήνες> και αρκετοί σημειώνουν ότι ήταν απλώς <πολιτικό λάθος να ζητεί εκλογές που δεν μπορεί να επιβάλει>.
Ωστόσο δεν λείπουν όσοι βλέπουν σ’ αυτό το αίτημα ένα ευφυέστατο πολιτικό χειρισμό που είχε στόχο …να μην γίνουν εκλογές. Ο Κυριάκος γνώριζε -και γνωρίζει -ότι εκλογές ως τον προσεχή Μάρτιο μπορεί να τον καταστρέψουν.
Καθώς θα γίνουν με λίστα, θα υποχρεωθεί να μεταφέρει στην επόμενη Βουλή τη σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα, που είναι έργο του Σαμαρά και όχι υψηλού επιπέδου σε σχέση με τις δίκες του προτεραιότητες. Άλλωστε δεν τον στήριξε, ενώ ορισμένοι βουλευτές έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με το ύφος που προσπαθεί να αναδείξει.
Για να αποφύγει την κάλπη, τη ζητούσε επίμονα με σκοπό να μην την επιχειρήσει ο Τσίπρας για να μην φανεί ότι τον …”οδηγεί σε εκλογές η αντιπολίτευση”- κάτι που θα μετρούσε έτσι κι αλλιώς υπέρ του Μητσοτάκη. Λάθος ή τέχνασμα, του δίνει χρόνο να διευθετήσει τις εσωκομματικές εκκρεμότητες. Α Αδρχίζοντας από την ΟΝΝΕΔ την οποία, σε επίδειξη αποφασιστικότητας, κατεδάφισε και έβαλε στη θέση της μια … καταδική του!
Η εξημέρωση των ομάδων
Εκ παραλλήλου άρχισε να οικοδομεί την κυριαρχία του στο κόμμα, καθώς όταν ανέλαβε εσωκομματικά ήταν επί ξύλου κρεμάμενος. Η ΝΔ ήταν στην ουσία το κόμμα των Καραμανλικών – που έχουν πάντα το πάνω χέρι, των Σαμαρικών, των Ντορικών και των ακροδεξιών -ενώ ομάδα άρχισε να στήνει και ο Άδωνις.
Σήμερα, χωρίς να έχουν διαλυθεί οι ομάδες και να έχει επιβάλει το δικό του συσχετισμό, ομογενοποίησε αρκετά το χώρο και έκλεισε τα εσωκομματικά μέτωπα. Ακόμη και αν χρειάσθηκε να “ρίξει τα μούτρα του”, όπως έγινε με τον Κ. Καραμανλή ή τον Βαγγ. Μεϊμαράκη. Οι ομαδάρχες έχουν εξημερωθεί σε μεγάλο βαθμό και τα μεσαία στελέχη και η βάση συσπειρώνονται με το δέλεαρ της εξουσίας.
Κάποιες τριβές υπάρχουν ακόμη με τον Σαμαρά, που εμφανίζεται ως… κηδεμόνας του—όπως και με την Ντόρα για τον ίδιο λόγο– αλλά λειαίνονται εκατέρωθεν. Μένει η χαλιναγώγηση του Αδωνι Γεωργιάδη, που φαίνεται να βλέπει τον εαυτό του χαλίφη στη θέση του χαλίφη. Ακόμη και οταν βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία, αγκαλιάζει τόσο σφιχτά των Κυριάκο ώστε θα τον πνίξει.
Το χαρτί του Κ. Χατζηδάκη
Για τους ανθρώπους του προέδρου της ΝΔ η ανάθεση θέσης αντιπροέδρου στον Άδωνι είχε μια πολιτική λογική. Ο Κυριάκος πίστευε ότι ο ίδιος μπορεί να <καταλάβει το κέντρο> -υιοθετώντας την ατζέντα του κυρίως – οπότε κάποιος έπρεπε να αναλάβει τα αναχώματα εκ δεξιών της ΝΔ- και ποιος θα ήταν καλύτερος από το πουλέν τον Γ. Καρατζαφέρη;
Η αντιπροεδρία του Γεωργιάδη όμως θεωρείται από έμπειρους πολιτικούς παρατηρητές λανθασμένη κίνηση κυρίως για άλλο λόγο: αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά που θέλει να δώσει ο Μητσοτάκης στη ΝΔ, καθώς επισκίασε το ρόλο ενός άλλου στελέχους που δικαίως πήγε θέση αντιπρόεδρου σ αυτό το πλαίσιο: του Κωστή Χατζηδάκη.
Προσωπικός φίλος του Κυριάκου από παλιά, ευπρεπής αλλά και μαχητικός πολιτικός, με διαχειριστικές ικανότητες ως υπουργός παλαιότερα, αλλά και με πολιτική πληρότητα στη δημόσια παρουσία του και ευρωπαϊκή κουλτούρα, διαμόρφωνε ιδανικό άξονα με τον Κυριάκο. Ήταν το ισχυρό χαρτί του νέου προέδρου, ιδίως για τα στρώματα που επιζητούν σύγχρονο τρόπο άσκησης της πολιτικής, ήπιο λόγο και συγκροτημένη παρέμβαση με προτάσεις και επιχειρήματα και όχι με κραυγές.
Αναλαμβάνοντας την κατάρτιση του προγράμματος ο πρώην ευρωβουλευτής, ήδη έχει δώσει μεγάλη ώθηση στην ΝΔ και η παρουσία του προέδρου της βασίζεται στις προγραμματικές επεξεργασίες του. Αλλά η δραστηριότητά του δεν παύει να “παρενοχλείται” από τις άτακτες και εξωφρενικές δραστηριότητες του έτερου αντιπρόεδρου- ιδίως στη Βουλή, ή στα κανάλια όπου έχει ταλέντο δημιουργίας της δικής του ατζέντας, με το δικό του ύφος.
Ειδικότερα οι βράδυνες τηλεοπτικές εμφανίσεις του σε περιθωριακά κανάλια για “επαγγελματικούς λόγους”, είναι βούτυρο στο ψωμί ων αντιπάλων της ΝΔ. Οι καυγάδες του με αντιπάλους όπως ο Πολάκης, ή ο Καμμένος, λειτουργούν εκ αντικειμένου συμπληρωματικά στις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τις εξελίξεις σε ακραία πόλωση.
Πολλοί πιστεύουν ότι χωρίς τον Γεωργιάδη σε διακριτό ρόλο και με τον Χατζηδάκη αντιπρόεδρο η Κυριάκος θα είχε μεγαλύτερη πρόσβαση στα στρώματα που τον ενδιαφέρουν- για να επικρατήσει.
Οι σημιτικοί και τα ψηφοδέλτια
Στα μείον της ηγεσίας Μητσοτάκη προσμετρείται από Νεοδημοκράτες ότι επέτρεψε να αρχίσει η συζήτηση για τον προσεταιρισμό κάποιων από τους σημιτικούς του ΠΑΣΟΚ, που θεωρούνται τοξικοί στην κοινωνία και αιτία πολέμου στο εσωτερικό της ΝΔ. Το ίδιο ισχύει και για τον Ευαγγ. Βενιζέλο τον οποίο, όπως λέγεται, ο Κυριάκος προτιμάει στο ΠΑΣΟΚ για να ωθεί προς την κατεύθυνση της μέλλουσας συνεργασίας των δυο κόμματων και πάντως να κόβει τον κίνδυνο της συνεργασίας της Φώφης με τον Τσίπρα.
Αδεξιότητες επίσης θεωρήθηκαν και κάποιοι χειρισμοί του προέδρου της ΝΔ όπως στην περίπτωση των “οφσόρ εταιριών” και του επιδόματος στους συνταξιούχους πρόσφατα, αλλά και η επίκληση των πτυχίων του. Σε συνδυασμό με την αδύναμη σκηνική παρουσία του, σε σχέση με τον βασικό αντίπαλό του, κάποιοι συντηρούν την θεωρία “ο Κυριάκος δεν τραβάει”– παρότι τα δεδομένα της συγκυρίας είναι υπέρ του. Σε καθε περιπτωση πάντως το επικοινωνιακό επιτελείο του προσπαθει να τον καταστήσει περισσότερο <καθημερινο> με δραστηριότητες στο δρόμο και επαφές με απλους πολίτες. Πότε αγοράζε τη <Σχεδία>, πότε πινει καφέ στο <Dacapo> και πότε χαμογελάει στην οικογενειακή φωτογραφια. Αμερικανικο αλλά συνηθες…
Οι επικρίσεις εκτείνονται επίσης την επιμονή του να καταρτίσει μόνος και με τα δικά του κριτήρια τα ψηφοδέλτια των επομένων εκλογών, αντλώντας ανθρώπινο δυναμικό -και για τη Βουλή και για τη στελέχωση του κράτους, αν επικρατήσει- από το περίφημο Μητρώο Στελεχών.
Πρακτικά συγκεντρώνει πρόσωπα της επιλογής του, με αποτέλεσμα να του καταλογίζουν ότι επιδιώκει εκτός από την –εύλογη -προσπάθεια για έλεγχο της Κ.Ο, να δημιουργήσει και ΙΧ κράτος.
Ορισμένοι εστιάζουν στην όχι και πολύ πυκνή διεθνή παρουσία του -καθώς θα έχει το πρώτο σημαντικό ραντεβού μόλις στις 13 Φεβρουαρίου με την Άνγκελα Μέρκελ. Αλλοι του προσάπτουν συγκεντρωτισμό στη λειτουργία του καθώς δεν συγκαλεί κανένα όργανο, ούτε συμβουλεύεται κανένα μεγαλοστέλεχος και δρα μόνο με το προσωπικό επιτελείο του -στο οποίο μετέχουν προσωπικοί φίλοι του, στους οποίους αποδεικνύεται πιστός ακόμη και αν βάλλονται. Δεν είναι το μόνο θέμα στο οποίο μοιάζει με τον …Γ. Παπανδρέου.
Παλαιά πολιτικός , φιλη του, πάντως σημειώνει την αποφασιστικότητά του. <Μην τον βλέπετε χαμογελαστο, είναι κιλερ> λεει συμπληρώνοντας: <με την καλη εννοια>. Εντύπωση προκάλεσε ότι ο ίδιος υποβάθμισε την περίφημη “σκιώδη κυβέρνηση” -παραδεχόμενος εμμέσως την ένδεια πολιτικού προσωπικού με προσόντα στη σημερινή ΝΔ.
Κάποιοι υποψιάζονται ότι η σύστασή της ήταν απλώς η πρόφαση για να μετακινήσει τη Ντόρα από τον τομέα Εξωτερικών, ώστε να μην τη βρίσκει μπροστά του εκεί που είναι δυνατή. Ή να της δώσει ένα “χαρτοφυλάκιο” που την αποκλείει από μελλοντική κυβέρνηση του, με αυτόν το ρόλο τουλάχιστον- ώστε να δικαιολογήσει και τη θεωρία του: είμαι γόνος αλλά είμαι κατά του νεποτισμού- αποκρούοντας έτσι και τις φημολογίες για “παρεμβατική διάθεση” της συζύγου του.
Όλα καλύτερα
Αυτές είναι χονδρικά οι ενστάσεις για τον 9ο πρόεδρο της ΝΔ. Ωστόσο η ιστορία γράφεται αλλιώς. Στα 49 του ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά από ένα χρόνο στην ηγεσία της ΝΔ, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από ότι ξεκίνησε- και η ΝΔ σε καλύτερη κατάσταση από ότι την ανέλαβε.
Μπορεί να μην έχει γίνει για πολλούς νεοδημοκράτες <ο ηγέτης που εμπνέει τη συντηρητική παράταξη μόνο με την παρουσία και τον ίσκιο του> – αυτός ο ρόλος ανήκει αποκλειστικά στον Καραμανλή- αλλά σήμερα το κόμμα του έχει καλύτερες προοπτικές να κερδίσει τις εκλογές όταν γίνουν και αυτό μετράει.
Αν μη τι άλλο κατάφερε να μην τον θεωρεί απολύτως κανείς κακή επιλογή για τη ΝΔ-παρά την “κατάρα της Ζήμενς” που του προσάπτει η κυβερνητική πλευρά- ακόμη και όσοι δεν τον συμπαθούν και ειναι αρκετοί. Αντίθετα στις σημερινές συνθήκες είναι το μεγάλο χαρτί της ΝΔ για επιστροφή στην εξουσία. Ωφελείται πολιτικά, ακόμη και επιλέγοντας τη μετωπική αντιπαράθεση σε όλα με την κυβέρνηση , αδιαφορώντας αν του καταλογιστεί υπονόμευση της μίνιμουμ συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων και λαϊκής ενότητας που χρειάζεται η χώρα στην περίοδο που διανύει και να στρώσει το χαλί στους ακραίους της Δεξιάς.
Ακόμη και αν δεν μπορεί να βασίζεται κάποιος στις δημοσκοπήσεις για να προβλέψει τη συνέχεια- αφού άλλωστε δεν μπήκαμε στην τελικήκ ευθεία των εκλογών και δεν ξέρουμε το κεντρικό τους δίλημμα- κανείς δεν αμφισβητεί σήμετα ρότι η ΝΔ θα είναι το πρώτο κόμμα . Με βάση αυτη τη βεβαιότητα οι επιτελείς του οργανώνουν προεκλογική καμπάνια < ενας εναντιον ενός> απέναστι στον χαριασματικό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. Ρισκο, αλλά αν του βγει δεν θα κερδίσει απλώς μια εκλογικη νίκη.
Έχοντας εξασφαλίσει, αν όχι την υποστήριξη, πάντως την ανοχή του Κ. Καραμανλή- που αντιμετωπίζει με εντιμότητα τους διαδόχους του- και <παγώνοντας> ,η βάζοντας στην άκρη τους αμφισβητίες του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σβήνει το πρώτο του κερί του ως αρχηγός με το φωτοστέφανο ότι αποδεικνύεται η καλύτερη λύση που ειχε η ΝΔ στις περσινές αρχαιρεσίες.
Αν τελικά χάσει οι υπόλοιποι θα τον αφανίσουν -αλλά θα παραμείνει παράδειγμα τακτικής για τους μέλλοντες πολιτικούς. Αν κερδίσει, όμως,τα υπόλοιπα δεν θα έχουν καμία σημασία. Κανείς άλλος στη χώρα της κληρονομικής Δημοκρατίας δεν θα έχει το έχει κάνει όπως αυτός.
