Του Γιάννη Πανούση
Μπαλόνια τώρα ανεβαίνουν,όλο ανεβαίνουν
Τα φουσκωμένα Εγώ
Ψηλά ανεβαίνουν κι όλο μεγαλώνουν
Και ξαφνικά μιά έκρηξη
Και πουφ! το όνειρο
Ν.Σταμάτης,Το φουσκωμένο Εγώ ΙΙΙ
Στο σοσιαλιστκό χώρο πρέπει να βρεθεί ηγέτης που να διαθέτει ευρεία ενσυναίσθηση, καθαρή συνείδηση, αναστοχαστική γνώση, ωριμότητα στην αναγνώριση/διόρθωση λαθών. Το volo ergo sum (θέλω,άρα υπάρχω) δεν είναι αρκετό για να υπερβεί κάποιος τα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμιστικό οξυγόνο, ανάσες σύγχρονης Δημοκρατίας, έντιμη διακυβέρνηση, ενότητα για την Πατρίδα [κι όχι μόνο για την παράταξη].
Άπαντες στην Κεντροαριστερά ομνύουν στο όνομα του’’ όλοι για έναν κι ένας για όλους’’, αλλά πολλοί το βλέπουν μάλλον με ιδιοτελές μάτι:συστράτευση μ’εμένα αρχηγό αλλιώς [Σοσιαλιστική] Γαία [Δεξιά] πυρί μιχθήτω.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν χωράνε [κι] άλλοι θαυματοποιοί, χαρισματικοί από κούνια κι εκλεκτοί από Κεντρικές Επιτροπές, ή εκ μετεγγραφής σωτήρες. Περισσεύουν οι εκσυγχρονιστικοί βρυκόλακες.
Κεντροαριστερά ταμπου-ρωμένοι από το φόβο της νέας διάψευσης και κεντροδεξιά χαλβα-δια[βα]σμένοι για επάνοδο στην εξουσία έχουν ζαλίσει οπαδούς και ψηφοφόρους.
Οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού θα οδηγήσουν τα πράγματα ή Αριστερά ή Δεξιά. Δεν είναι καθόλου εύκολο για τη ΔΗ.ΣΥ να παίξει το ρόλο του μπαλαντέρ γιατί η ιστορία του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τέτοια χαρακτηριστικά αλλά ούτε η Ελλάδα έχει παράδοση κυβερνήσεων συνασπισμού μικρού –μεγάλου κόμματος όπως η Γερμανία ή η Μεγάλη Βρετανία. Άλλωστε η βάση του ΠΑΣΟΚ, καθώς και τα περισσότερα ιστορικά στελέχη, χωράνε καλύτερα στη βελτιωμένη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ παρά στο τρικολόρ κουστούμι του 2012-2014.
Αρκετά λοιπόν με τους μέτριους ηγέτες, πίσω από τους οποίους μηχανορραφεί μια παρασκηνιακή ηγεσία. Αρκετά με τους προύχοντες που περιφρονούν το λαό αλλά τον θυμούνται μόνον όταν τους συμφέρει ‘το περί δικαίου αίσθημά του’ κατά των άλλων. Αρκετά με αυτούς που χρησιμοποιούν την ηθική δολοφονία των συντρόφων τους [δια της συκοφαντίας] και καλλιεργούν ψευδαισθήσεις στους φίλους με το διφορούμενο και δίκοπο λόγο τους. Αρκετά με τους χ(λ)υδαίους που μιλάνε σαν ΠΑΣΟΚ, διαβιώνουν ως Δεξιοί και κάνουν διαρροές στο ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι οι παραπάνω έκαναν κομμάτια και θρύψαλα τους επί χρόνια ενσωματωμένους στην πολιτική κουλτούρα μύθους του ΠΑΣΟΚ και τώρα άμηχανοι, άβουλοι αλλά πάντοτε μωροφιλόδοξοι ψάχνουν να βρούν ένα μόρφωμα στα μέτρα τους.
Επιμένω. Μία είναι η λύση: ένα κι ενιαίο ΠΑΣΟΚ και προγραμματική σύγκλιση/σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ. Οι σκέψεις που διατύπωσα δεν υποβαθμίζουν καθόλου το ρόλο της Προέδρου Φώφης Γεννηματά, η οποία σε δύσκολους καιρούς μ’ευπρέπεια κι αξιοπρέπεια πέτυχε την [τυπική έστω] επανασυσπείρωση. Από κεί όμως και πέρα οι κανόνες και διαδικασίες για το νέο ηγέτη και τη νέα ηγετική ομάδα δεν μπορεί να είναι ‘μία από τα ίδια’.
