Γράφει ο Νίκος Μπίστης
Όταν μια φίλη μου πήγε να ανοίξει συζήτηση για τις εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη με τον Ούντο Μπούλμαν μετά την εκδήλωση του Ιδρύματος Φρίντριχ Έρμπερτ, συνάντησε ένα εμφανώς ενοχλημένο άνθρωπο που της είπε «Δεν θέλω να κάνω αυτή την συζήτηση γιατί δεν θέλω να νομίζουν ότι επεμβαίνω στα εσωτερικά σας».
Παρακολουθώντας και αυτά που έλεγε στην εκδήλωση αλλά και την γλώσσα του σώματος του επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&P) ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος είχε απαυδήσει με όσα διαμείφθηκαν στην εκδήλωση. Και προφανώς με όσα έχει αντιληφθεί από τις αντιφατικές συμπεριφορές των κομμάτων που συμμετέχουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην πολιτική αυτή οικογένεια. Γιατί συμβαίνουν πολλά παράδοξα. Στην μεγάλη αυτή – παρά την κρίση που διέρχεται – οικογένεια ανήκουν η Δημοκρατική Συμπαράταξη – Ελιά ( πρόδρομος του Κινήματος Αλλαγής και κατά μεγάλο μέρος διάδοχος του ΠΑΣΟΚ) και το Ποτάμι. Δεν ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος συμμετέχει στην πολιτική οικογένεια της ριζοσπαστικής Αριστεράς. (Συνομοσπονδιακή ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/ Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών).
Ο Τσίπρας όμως τα δύο τελευταία χρόνια καλείται ανελλιπώς στις συναντήσεις των σοσιαλιστικών κομμάτων με την ιδιότητα του παρατηρητή. Έτσι εμμέσως και δι αυτής της οδού διαμορφώθηκαν φιλικές σχέσεις με την ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.
Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε ο Μελανσόν υπό την επήρεια σκληρών πολιτικών ναρκωτικών (Ζωή Κωνσταντοπούλου) ζήτησε την αποπομπή του Τσίπρα από την ομάδα της Αριστεράς. Το πρώτο διάστημα η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά συμμετείχε στις συναντήσεις των σοσιαλιστικών κομμάτων και στην οικογενειακή φωτογραφία μαζί με τον Τσίπρα. Στις τελευταίες συναντήσεις και οπωσδήποτε μετά την ενθουσιώδη υποστήριξη των Σοσιαλιστών στην Συμφωνία των Πρεσπών η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ απέχει αφήνοντας εκ των πραγμάτων την εκπροσώπηση της χώρας και του χώρου στον Τσίπρα. Ο όποιος ειρήσθω εν παρόδω – και για όσους δίνουν κάποια σημασία στους συμβολισμούς- ενώ στην πρώτη φωτογραφία ήταν στην άκρη και ολίγον μουτρωμένος , τώρα προωθείται προς το κέντρο , εμφανώς χαλαρός και ευδιάθετος.
Το Ποτάμι από την άλλη μας εξέπληξε όλους ( εμένα ευχάριστα, άλλους δυσάρεστα) όταν επέλεξε την συμμετοχή του στην συγκεκριμένη ευρωομάδα αντί εκείνης των Φιλελευθέρων (ALDE). Τώρα βέβαια τα πράγματα έχουν περιπλακεί με τις εύθραυστες ισορροπίες στο Ποτάμι και τις αντιδιαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές και προτιμήσεις βουλευτών του. Σε όλα αυτά φαντάζομαι ότι θα δώσει απάντηση το Συνέδριο ώστε να αποφευχθούν σουρεαλιστικές εξελίξεις, η κορυφαία των οποίων θα είναι το κόμμα να συνεργαστεί στις εθνικές εκλογές με την ΝΔ και οι ευρωβουλευτές του να συνεργάζονται με τους Σοσιαλιστές.
Με όλα αυτά τα προβλήματα έφτασε ο άνθρωπος στη Αθήνα. Τον υποδέχθηκαν και τον ξενάγησαν στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων στον Άγιο Ανδρέα ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος. Οι ευρωβουλευτές του ΚΙΝΑΛ ( εκλεγέντες με την Ελιά ) απουσίασαν κραυγαλέα και συνειδητά. Κατά την γνώμη μου και απρεπώς.
Στην σύντομη ομιλία του ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός. Απέφυγε να θίξει θέματα που θίγουν την πολιτική του ΚΙΝΑΛ, δεν αναφέρθηκε καν στο επίκαιρο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών για το Μακεδονικό. Περιορίστηκε στο περίγραμμα της πρότασης της ομάδας του, μιλούσε γενικά για το προοδευτικό μέτωπο, για προοδευτικές λύσεις στην Ευρώπη, για να μην γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία η επέλαση της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Έδειξε την πολυπλοκότητα του πράγματος με το παράδειγμα του Μακρόν. «Είναι προοδευτικός;» διερωτήθηκε. «Σε πολλά αναμφίβολα ναι. Όταν όμως φτάνει στα εργατικά δικαιώματα και στην φορολογία εκεί τάσσεται με τους συντηρητικούς.»
Ο Μπούλμαν εισέπραξε από τους τυπικούς και άτυπους εκπροσώπους του ΚΙΝΑΛ μία και μόνο απαίτηση: να αποδοκιμάσει τον λαϊκιστή Τσίπρα. Τίποτε άλλο δεν υπήρχε , ούτε η αντίθεση Αριστεράς Δεξιάς, ούτε τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της Ευρώπης. Μάταια αυτός προσπαθούσε ευγενικά και σταθερά να τους υπενθυμίσει ότι εκτός του κράτους δικαίου μια προοδευτική δύναμη οφείλει να ασχολείται και με την ευημερία των ανθρώπων, τις δουλειές , τα εργατικά δικαιώματα, την λιτότητα . Με είχε τόσο κουράσει και ενοχλήσει η πίεση που ασκούσαν πάνω του ώστε αναζήτησα ένα διάλειμμα έξω από την αίθουσα για καφέ. Επιστρέφοντας αντίκρυσα τον Μπούλμαν όρθιο στην θέση του και κατακόκκινο να λέει ψυχρά και κοφτά «μπορείτε να έχετε όποια γνώμη θέλετε για τον Τσίπρα, πάντως ναζί δεν είναι». Έκανα μεταβολή και έφυγα. Μετά από αυτό δεν είχε και νόημα η παραμονή στην συζήτηση.
Την άλλη ημέρα διάβασα στον φιλικό στον ΣΥΡΙΖΑ τύπο πολύ θετικά σχόλια για τον Μπούλμαν , την ομιλία του, την πρόταση του και κυρίως για την άρνηση του να αποδοκιμάσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε θυμήθηκα ότι ούτε ένας (αρ. 1) προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, Υπουργός, βουλευτής , κομματικό στέλεχος , παρέστη στην εκδήλωση. Δεν ήταν λάθος ή παράληψη , προφανώς ήταν επιλογή. Η παρουσία της Λούλας Κατσέλη ως ομιλήτριας και της Μαριλίζας Ξενογιανακοπούλου στο ακροατήριο προφανώς δεν κάλυπτε την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως εκ των πραγμάτων οδηγούσε σε μια άχαρη ενδοπασοκική συζήτηση για το ποιος ευθύνεται περισσότερο επειδή δεν αντελήφθη το μέγεθος της κρίσης και οδηγηθήκαμε στα μνημόνια. Όσοι από το ΚΙΝΑΛ επιδίωξαν μια τέτοια αντιπαράθεση μάλλον λησμόνησαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και το κόμμα του συμμετέχουν στο Κίνημα Αλλαγής. Και γενικότερα ότι κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνεται με βαρουφάκια δήθεν αριστερά επιχειρήματα του τύπου « Ξεπουλήσατε τα πάντα». Ενώ, λοιπόν, απορούσα για την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκα ότι εκτός από τον Βαρουφάκη που θεωρεί δεδομένη την πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν και εντός ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που φοβούνται μια τέτοια πιθανότητα. ( Να διευκρινήσω εδώ ότι ουδόλως με απασχολεί η λεγόμενη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ την οποία ορισμένοι την προβάλλουν ως μπαμπούλα. Ούτε καν την επιθυμώ. Εγώ απλώς θέλω να εξελιχθεί σε μια λογική αριστερή δύναμη μακρυά από αριστερίστικες απόψεις τύπου Βαρουφάκη, ΛΑΕ, Κωνσταντοπούλου κλπ.
Εξάλλου και η Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι σε κατάσταση ζηλευτή ώστε να κόβει εισιτήρια εισόδου. Οφείλει και αυτή να κάνει μεγάλες αναπροσαρμογές προς τα αριστερά της. Άρα αν κάτι πρέπει να αναζητηθεί είναι η προγραμματική βάση για ένα προοδευτικό μέτωπο εντός ΕΕ ). Εκεί, λοιπόν, αποδίδω την αδικαιολόγητη απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από την εκδήλωση. Όμως δεν μπορούν έξω να θεωρούν ότι πηγαίνουν καλά και μέσα να φοβούνται την πολιτική τους. Αν θέλει να κάνει ουσιαστικά και πειστικά βήματα προς την συγκρότηση του προοδευτικού μετώπου οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να απαλλαγεί από παιδικές ασθένειες.
Πηγή: THE CALLER
