Οι τάσεις της Νέας Δημοκρατίας: Novartis και Προεδρία της Δημοκρατίας δείχνουν τον δρόμο του ’93

Του Φώτη Κυζάκη

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Παναγιώτη Μπαλτάκου η Novartis δεν είναι σημαντικό ζήτημα για να αποτελέσει πεδίο μάχης εντός της ΝΔ. Αντιθέτως η εκλογή του ΠτΔ (Προέδρου της Δημοκρατίας) είναι.

Πράγματι το θέμα του σκανδάλου είναι ήσσονος σημασίας, αφού κανείς σχεδόν δεν αμφισβητεί ότι είναι υπαρκτό και ότι έχει και πολιτικές προεκτάσεις. Για την ακρίβεια κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη του. Ειδικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που είναι ολοφάνερο ότι έχει βρεθεί στην γωνία. Από την μία στελέχη της ΝΔ τον πιέζουν να κλείσει οριστικά το ζήτημα, καθώς θεωρούν ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο ή καλύτερα θέλουν να μην υπάρχει σκάνδαλο, ενώ από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση τον κατηγορεί ότι προσπαθεί να το καλύψει. Ειδικά οι τελευταίοι είναι κερδισμένοι σε κάθε περίπτωση.

Στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός οδηγήσει την δικογραφία ξανά στην δικαιοσύνη θα τον κατηγορήσουν ότι υπεκφεύγει της Βουλής, ενώ στην περίπτωση που το θέμα φτάσει στην Βουλή και περιλαμβάνει, όπως και συμβαίνει, μόνο τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και δεν κατονομάζει τον Αλέξη Τσίπρα (όπως έκανε ο Αντώνης Σαμαράς), θα δείξει ότι κάτι τον φοβίζει. Και δεν θα έχει και άδικο καθώς αν κατονομάσει τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ θα τον ηρωποιήσει εμφανίζοντας τον ως διωκόμενο μεσσία και ως «σύμβολο της κεντροαριστεράς, που η δεξιά με ρεβανσισμό κυνηγάει».

Σε κάθε περίπτωση, ο χαρακτηρισμός δεν γλυτώνει. Είτε εκδικητική δεξιά είτε δεξιά της διαπλοκής.

«Καλά ξεμπερδέματα» λοιπόν, όπως σχολίασε πολύ εύστοχα και ο Αλέξης Τσίπρας.

Η Novartis μπορεί να δείχνει μια εσωτερική διαφωνία και μια εξωτερική αμηχανία για το κυβερνητικό κόμμα, παρόλα αυτά όμως δεν είναι μόνο αυτή.

Άλλη μια καυτή πατάτα που έχει στα χέρια του ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είναι και το ζήτημα της εκλογής του ΠτΔ.

Είναι φανερό ότι ο Αντώνης Σαμαράς επιθυμεί την επιστροφή του στο πολιτικό σανίδι. Μπορεί να έχασε την θέση του Ευρωπαίου Επιτρόπου με μια ανάποδη σφαλιάρα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά για την Προεδρία της Δημοκρατίας φαίνεται έτοιμος για όλα.

Ήδη η πίεση ξεκίνησε βάζοντας τρικλοποδιά στον πρωθυπουργό κατονομάζοντας τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως σκηνοθέτη της υποτιθέμενης σκευωρίας της Novartis κάνοντας αναπόφευκτο το θέμα να μην πάει με αυτόν τον τρόπο στην Βουλή.

«Κανείς δεν μπορεί να του σταθεί εμπόδιο αν θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας», υποστήριξε ο Παναγιώτης Μπαλτάκος, πρώην συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, σε συνέντευξη του στο Kontra News κάνοντας την ίδια στιγμή φανερή της ύπαρξη των τάσεων της ΝΔ.

Ποιες είναι άραγε οι τάσεις εντός της Νέας Δημοκρατίας; Είναι η ΝΔ ένας δεξιός Συνασπισμός;

Βλέπουμε λοιπόν ότι η Novartis τελικά έχει την σημασία της, διότι και τα δύο αυτά καυτά πολιτικά ζητήματα των ημερών- Novartis και ΠτΔ- μας φανερώνουν ξεκάθαρα το τοπίο εντός του κόμματος της Πειραιώς.

Τρεις είναι οι τάσεις εντός της Νέας Δημοκρατίας:

Από την μία βρίσκεται η Καραμανλική Τάση, που έχει σιωπήσει αισθητά από το 2009, που ο Κώστας Καραμανλής άφησε την αρχηγία του κόμματος. Αυτή η τάση είναι η παραδοσιακή κεντροδεξιά φωνή της ΝΔ με αρκετά μετριοπαθές ιδεολογικό στίγμα και αποτελείται κυρίως από τα παλιά, ιστορικά στελέχη του κόμματος, όπως για παράδειγμα ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης.

Από την άλλη βρίσκεται η κεντρώα και (νεο)φιλελεύθερη Μητσοτακική Τάση της Νέας Δημοκρατίας, με καταγωγή κυρίως από την Ένωση Κέντρου και με δημιουργό, όπως δηλώνει και το όνομα της, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η οικογένεια Μητσοτάκη έχει ξεκάθαρα την ηγεμονία μέσα σε αυτήν, ενώ κύριος εκφραστής της ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, μέχρι που την σκυτάλη παρέλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος.

Last but not least, όπως λένε και οι Αγγλοσάξωνες, η πιο καινούργια τάση της ΝΔ είναι η λεγόμενη Σαμαρική Τάση, που προέρχεται κυρίως από την Πολιτική Άνοιξη και που αναζωογονήθηκε με την ένταξη στελεχών του ΛΑΟΣ στις τάξεις της ΝΔ. Όπως είναι φανερό αυτή η τάση είναι η πιο ακραία από τις τρεις και εκφράζεται κυρίως από τον Αντώνη Σαμαρά, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Μάκη Βορίδη αλλά και πολλά άλλα στελέχη και υπουργούς της ΝΔ, που παραμένουν ακόμα στην αφάνεια.

Από την αρχή της δημιουργίας της αυτή η τάση δημιουργούσε προβλήματα. Ήταν και είναι η πιο συγκρουσιακή και πιο πιεστική. Το μένος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, που της στέρησαν τόσο νωρίς την εξουσία και την πρωτοκαθεδρία εντός της ΝΔ, εκφράζεται κυρίως από την άρνηση της υπόστασης του σκανδάλου Novartis, της εμμονής στην εμπλοκή του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και από την θεώρηση της κατοχής της θέσης της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ως δεδομένης.

Η Σαμαρική Τάση είναι πια η κύρια αντιπολιτευτική τάση εντός της ΝΔ, αφού από το 2010 και μετά, κατάπιε ουσιαστικά τους Καραμανλικούς, στέλνοντας τους στην θέση του μπαλαντέρ και της υποστήριξης ανάμεσα στις δύο μεγάλες τάσεις. Φυσικά συνεργάζονται μεταξύ τους, εάν επρόκειτο κάποιος από αυτούς να αποκομίσει το οποιοδήποτε όφελος. Για παράδειγμα, το 2016, οι Σαμαρικοί συνεργάστηκαν με τους Μητσοτακικούς, με την στήριξη του Άδωνι Γεωργιάδη, που δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο, στον Κυριάκο Μητσοτάκη, οδηγώντας τον στην νίκη ενάντια στην Καραμανλική πτέρυγα του Ε.Μεϊμαράκη. Ωστόσο παρά το γεγονός ότι Σαμαρικοί αντιπαθούν τους Καραμανλικούς, αφού τους θεωρούν εγγύτερους αντιπάλους στην μάχη της κυριαρχίας, η δεξιά και ο συντηρητισμός τους ενώνει, όπως έγινε το 2009, όπου ο Αντώνης Σαμαράς, πάνω στην άνοδο του, κέρδισε την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, έχοντας λάβει την υποστήριξη του Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος αργότερα έγινε Ευρωπαίος Επίτροπος.

Είναι λοιπόν εμφανές ότι εσωτερικά η ΝΔ μυρίζει μπαρούτι. Μοιάζει με Τρικέφαλο Κέρβερο που στηρίζεται στα πόδια του χάρη σε συνεργασίες και συμμαχίες ξεκάθαρα ωφελιμιστικού χαρακτήρα.

Όταν ωστόσο υπάρχει ασυνεννοησία ανάμεσα στις τάσεις, με κάποια από τις τρεις να είναι δυσαρεστημένη και με το ενδεχόμενο αλλαγής σχεδίου να φαίνεται μακρινό, ξεκινάν τα σενάρια διάσπασης. Μέχρι το 2019 για παράδειγμα υπήρχαν φήμες για αποχώρηση των Καραμανλικών, ενώ τώρα ο Αντώνης Σαμαράς, έχοντας ανοιχτές ακόμα τις πληγές του πισωμαχαιρώματος για την θέση του Ευρωπαίου Επιτρόπου, απαιτεί την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν… ξανά!

Με το ζήτημα της Novartis να παραμένει ανοιχτό και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην δέχεται, τουλάχιστον αυτήν την φορά (αν σκεφτούμε ότι χάρη σε αυτήν έγινε αρχηγός), να κάνει την χάρη στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του να της δώσει την Προεδρία της Δημοκρατίας, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οδηγούμαστε σε νέο ’93, όπου ο Σαμαράς ξανά έριξε ξανά Μητσοτάκη. Τουλάχιστον για αυτό είναι ικανοί. Είναι ικανοί να τους πάνε μέχρι τέλους!

*Φοιτητή Πολιτικών Επιστημών και Συγγραφέα