Του Νίκου Λακόπουλου
Ανακοινώνοντας την ημερομηνία των εκλογών ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέπεσε σε μία ακόμα παρεκτροπή περιφρονώντας την λαϊκή βούληση και προδιαγράφοντας το εκλογικό αποτέλεσμα.
Ανακοίνωσε και την ημερομηνία των επόμενων εκλογών -στις 2 Ιουλίου- πρωτοφανές στην κοινοβουλευτική ιστορία: ο πρωθυπουργός μπορεί να ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών, αλλά όχι των επόμενων.
Ο Πρόεδρος Δημοκρατίας μετά τις εκλογές παρέχει διερευνητικές εντολές στα τρία κόμματα κι αν δεν τελεσφορήσουν καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών.
Σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με την περιφρόνηση του λαού και των εκλογών μάλλον κατήργησε και την Πρόεδρο Δημοκρατίας όταν ανακοίνωσε ημερομηνία δεύτερων εκλογών προκαταλαμβάνοντας ή καλύτερα καταργώντας την κοινοβουλευτική διαδικασία.
Η απαξίωση της απλής αναλογικής είναι μία ακόμα περιφρόνηση προς το Σύνταγμα αφού προεξοφλεί ότι οδηγεί σε “περιπέτειες”. Πώς μπορεί να προεξοφλεί ένας πρωθυπουργός ότι δεν θα σχηματιστεί κυβέρνηση με απλή αναλογική και πώς μπορεί να απαξιώνει ένα νόμιμο εκλογικό σύστημα;
Η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίζεται τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις -με ένα ληστρικό μπόνους- ως πιο αποτελεσματικές: υπάρχει ένα σύστημα που μπορεί να ζηλεύει ο Πρωθυπουργός που θέλει να γίνει Κυβερνήτης κι αυτό είναι μοναρχία -ιδιαίτερα όταν δεν χάνει χρόνο με “παζάρια” και εκλογές.
Κι όταν ο Κυριάκος Μητοτάκης προαναγγέλει «σταθερή κυβέρνηση από ένα κόμμα, αλλά όχι από ένα χρώμα» -με στελέχη δηλαδή άλλων κομμάτων- διαλύει τον κοινοβουλευτισμό -μαζί με τα κόμματα- σε μια αποκαλυπτική αντίληψη για την δημοκρατία.
Τελικά η μόνη σταθερή κυβέρνηση είναι η δική του κυβέρνηση με τον ίδιο Πρωθυπουργό -άσχετα αν στηρίζεται σε αποστασία βουλευτών άλλων κομμάτων και θα είναι θνησιγενής αφού θα στηρίζεται σε λίγες έδρες αποστατών και πολλές κλεμμένες.
Η αυτοδύναμη κυβέρνηση που ονειρεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι μια κυβέρνηση που δεδομένης της αποχής δεν θα εκφράζει παρά μόνο το ένα τρίτο των ψηφοφόρων και το ΄ένα πέμπτο των πολιτών.
Η περιφρόνηση της λαϊκής εντολής
Η περιφρόνηση της λαϊκής εντολής με το εφεύρημα της σταθερότητας οδηγεί σε αστάθεια και πολιτική ανωμαλία με μια αδύναμη κυβέρνηση-“κουρελού”.
Ο Μητσοτάκης παρακάμπτοντας τις διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα και ανακοινώνοντας και την ημερομηνία των επόμενων εκλογών ομολογεί πως δεν θα κερδίσει τις πρώτες εκλογές και δεν θα μπορέσει να κάνει κυβ΄έρνηση παρά μόνο με αποστασία.
Η αυτοδύναμη κυβέρνηση που δεν θα είναι μονοκομματική όπως την περιέγραψε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη είναι η επανάληψη παλιότερης δήλωσης πως θα σχηματίσει κυβέρνηση με στελέχη άλλων κομμάτων -δηλαδή με αποστασία.
Το ερώτημα είναι αν ο Μητσοτάκης έχει βρει ΄ήδη τα στελέχη αυτά ΄΄η θα τρέχει να τα βρει μετά τις εκλογές. Την πρώτη φορά πάντως είχαν κλείσει την συμφωνία παρέμειναν στο κόμμα τους μέχρι τις εκλογές.
¨Άλλωστε αν είχαν προσχωρήσει έντιμα στη Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν το μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη: μονοκομματική κυβέρνηση με στελέχη άλλων κομμάτων. «Αποστατών» δηλαδή…
Μέσα σε αυτό το κλίμα η πολιτική γίνεται υπόθεση παρασκηνίου όπου το τι θα ψηφίσουν οι πολίτες στις εκλογές είναι απλώς μία παράμετρος για να προκύψει μια κυβέρνηση που προετοιμάζεται ήδη στα παρασκήνια από αόρατους χειραγωγούς που βλέπουν στην πολιτική αστάθεια ένα δικό τους ρόλο.
Αυτό που κρίνεται στις εκλογές με απλή αναλογική είναι η δυνατότητα να υπάρξει μια προοδευτική κυβέρνηση -μια προοπτική που σπεύδει να ανατινάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεξοφλώντας δεύτερες- ίσως και τρίτες εκλογές.
Η βιασύνη του να ανακοινώσει και την ημερομηνία των επόμενων εκλογών δεν είναι μόνο περιφρόνηση της συνταγματικής διαδικασίας, αλλά και της λαϊκής βούλησης όπως θα εκφραστεί στις “πρώτες” εκλογές -που μπορεί να είναι μοναδικές και να οδηγήσουν σε κυβέρνηση -χωρίς τον ίδιο.
Ποτέ πριν δεν έχουν ανακοινωθεί εκλογές έχοντας προεξοφληθεί το αποτέλεσμα. Ούτε στα χρόνια της μεταπολίτευσης ένας πρωθυπουργός εμφανίσθηκε να είναι αυτός ο ρυθμιστής του πολιτεύματος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήργησε την Πρόεδρο Δημοκρατίας, απέκλεισε τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές και ανέθεσε στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό να διενεργήσει εκλογές στην ημερομηνία που ο ίδιος επέλεξε.
Ωστόσο αν δεν σχηματισθεί κυβέρνηση ούτε με την τρίτη εντολή μια υπηρεσιακή κυβέρνηση ορκίζεται και προκηρύσσει εκλογές μέσα στο εύλογο διάστημα που προβλέπει το Σύνταγμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλαδή δεν θα είναι αυτός που θα ορίσει την ημερομηνία των επόμενων εκλογών και το νόημα των εκλογών είναι πως ο σημερινός πρωθυπουργός φεύγει και μπορεί να μην… ξαναγυρίσει.
Δεν έχει νόημα η “παραγγελιά” στην υπηρεσιακή κυβέρνηση και αποτελεί ύβρη προς το λαό -και περιφρόνηση στην βουλησή του- η ανακοίνωση νέων εκλογών ενώ δεν έχουν γίνει οι πρώτες.
