Toυ Γ. Λακόπουλου
Δεν συμβαίνει συχνά στο δεύτερο μισό μιας τετραετίας να διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα τα σκάνδαλα, όχι της κυβέρνησης αλλά της αντιπολίτευσης και να διαμορφώνουν το φόντο της νέας εκλογικής αναμέτρησης. Αυτό ακριβώς αρχίζουμε πλέον να παρακολουθούμε στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Μπορεί να επικρίνεται για πολλά ο Αλέξης Τσίπρας -από την κολλεγιά με τον Καμμένο, μέχρι τον Βαρουφάκη, τη Ζωή και άλλους ιδεοληπτικούς που επιβιώνουν ακόμη στο υπουργικό συμβούλιο- υπάρχει όμως κάτι που αποτελεί ισχυρό όπλο του:` δεν έχει κανένα οικονομικό σκάνδαλο σε βάρος του.
Έχουν όμως οι… αντίπαλοί του. Οι δικογραφίες που ωριμάζουν απειλούν πρόσωπα της αντιπολίτευσης και επηρεάζουν αναλόγως και την πολιτική ζωή.
Αυτό θέλησε να αναδείξει ο Πρωθυπουργός τονίζοντας στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ότι όσοι ζητούν εκλογές δεν επιδιώκουν να αναδειχθεί μια καλύτερη κυβέρνηση, αλλά να μην προσχωρήσει η διαλεύκανση των σκανδάλων επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να μην αποδοθούν ευθύνες σε όσους διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα.
Είναι προφανές ότι απευθύνεται σε όσους, ακόμη και όταν αμφισβητούν τη διακυβέρνησή του, δεν αρνούνται ότι για δεκαετίες υπήρξε πάρτι ημετέρων με το δημόσιο, το κοινοτικό, αλλά και το τραπεζικό χρήμα –και αυτό διόγκωσε την κρίση.
Όσα είπε στο ο Πρωθυπουργός στο κόμμα του αποκτούν ιδιαίτερη αξία, αν ληφθούν υπόψη οι πληροφορίες ότι την ίδια στιγμή παρατηρείται ασυνή
θιστη κινητικότητα στο χώρο της αντιπολίτευσης με επίκεντρο υποθέσεις και πρόσωπα που συνδέθηκαν με το ΠΑΣΟΚ.
Όπως ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο Γιάννης Στουρνάρας και όσοι ενδέχεται να βρεθούν εκτεθειμένοι από την ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας σε πολλά μέτωπα: από τους εξοπλισμούς ως τα φάρμακα και από τα τραπεζικά δάνεια ως τα κοινοτικά κονδύλια και τις λίστες με το φυγαδευθέν μαύρο χρήμα.
Αυτή η κινητικότητα τείνει προς την κορύφωσή της, αν ληφθεί υπόψη η πληροφορία ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης επιστράτευσε τον …. Βαγγέλη Βενιζέλο για την υπεράσπιση της εποχής και των πεπραγμένων του.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς αποτελεί το βαρύ πυροβολικό για το χώρο του. Όπως προκύπτει από τις επιθέσεις του στον Ν. Παππά, από την κατάθεση του στη δίκη Διώτη για τη Λίστα Λαγκάρντ και αλλά και τις λοιπές δημόσιες παρεμβάσεις του αποδέχθηκε αυτό το ρόλο και έπιασε ήδη δουλειά. Το έκανε άλλωστε και το 1989 και στην Εξεταστική του 2005. “Είμαι δύσκολος αντίπαλος για τον Σύριζα” λέει ο ίδιος.
Από την πλευρά του όμως ο Τσίπρας προσπαθεί να μετατρέψει αυτή την κινητοποίηση σε δικό του …πλεονέκτημα, προσφεύγοντας τον .. Κ. Σημίτη. Για την ακρίβεια αναδεικνύοντας με όσα είπε στην Κεντρική Επιτροπή τις θέσεις που διατύπωσε ο πρώην Πρωθυπουργός σε μια απρόβλεπτη τηλεοπτική συνέντευξη στην οποία αποκωδικοποιητές του λόγο του διάβασαν μήνυμα συμπαράστασης προς τον διωκόμενο Παπαντωνίου, αλλά όχι μόνο σ’ 
αυτόν.
Τις τελευταίες ημέρες διαμορφώνεται σκηνικό στο οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα απολαμβάνει τις εξελίξεις σε σκανδαλώδεις υποθέσεις ενώ ο “σημιτικός πυρήνας” του πάλαι ποτέ “εκσυγχρονισμού” αναζητά τρόπο να αποφύγει την εμπλοκή του.
Την ίδια στιγμή η Φώφη Γεννηματά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρακολουθούν αμήχανοι καθώς δυο βρίσκονται μπροστά στο εξής δίλημμα:
Ή θα εναντιωθούν στις δικαστικές έρευνες και θα εκτεθούν στην κοινή γνώμη ή θα τις στηρίξουν και θα τους χρεώσουν στα κόμματα τους με την εκατέρωθεν επιλογή της υποστήριξης της περιόδου Σημίτη -που δεν είναι και ο πιο δημοφιλής πολιτικός στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων δεν βρίσκεται στα χέρια τους και οι ενδεχόμενοι αντιπερισπασμοί με ανάδειξη πιο σκληρής αντι-συριζέικης ατζέντας και… οι νέες δημοσκοπήσεις δεν αλλάζουν το σκηνικό.
Αν παραπεμφθεί ο πιο σημαντικός υπουργός του Σημίτη, τι νόημα έχει να λέει ο Κυριάκος στον Τσίπρα ότι “ανέχεται τα Εξάρχεια”. Και αν υπάρξουν παραπομπές για τις υποθέσεις του Υπουργείου Υγείας τι να τον κάνει η Φώφη τον διμέτωπο;
Η διαλεύκανση σκανδάλων είναι θετική εξέλιξή σε ό,τι αφορά την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά θα αποτελέσει και έναυσμα για πολιτική όξυνση. Όχι μόνο γιατί η αντιπολίτευση θα δυναμιτίζει το πολιτικό κλίμα για αντιπερισπασμό, αλλά και γιατί όπως έδειξε η εμπειρία δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τους κομματικούς τους ΣΥΡΙΖΑ που νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι…
