Του Γ. Λακόπουλου
Τυπικά οι κυβερνήσεις τελειώνουν στη κάλπη- επειδή έτσι έχουν αποφασίσει οι ψηφοφόροι. Απολύτως φυσική εξέλιξη στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενώ ήδη διαφαίνεται η πρόθεση του λαού να τον απομακρύνει -μόνο οι δημοσκόποι δεν το πιάνουν- φαίνεται ότι το σχεδιάζουν ήδη όσοι τον ανέδειξαν.
Προφανώς γιατί δεν πείθονται από τα γκάλοπ και βλέπουν τι έρχεται.
Αυτό σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός χάνει τα στηρίγματα που τον ανέδειξαν και χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρχει στο δημόσιο χώρο. Αυτό τον καθιστά και από αυτή την πλευρά σε αποδρομή– και ίσως τον κάνει θεσμικά τοξικό και επικίνδυνο. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Υπάρχουν δυνάμεις που βλέπουν το τέλος του Μητσοτάκη στην κάλπη και είτε σχεδιάζουν να το επιταχύνουν, είτε απλώς να επωφεληθούν– πιέζοντας για επίσπευση αποφάσεων υπέρ των συμφερόντων τους.
Αυτοί που βγάζουν το μαντήλι για να αποχαιρετήσουν τον δεύτερο κατά σειρά υιό του πατρός που διεκδικεί -από τον άλλο- τον τίτλο του χειρότερου πρωθυπουργού από τη Μεταπολίτευση,- ντυμένος με τα επικοινωνιακά σελοφάν του “καλυτέρου”- χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες -ανάλογα με τη σύνθεση, την προέλευση και τους στόχους τους:
Α. Οι υποστηρικτές του στο κόμμα. Όσοι συνασπίσθηκαν για να διαμορφώσουν τους όρους της επικράτησης του Μητσοτάκη στη ΝΔ και της εκλογικής νίκης του στη συνέχεια, τώρα απογοητεύονται και τον αδειάζουν.
Οι ακροδεξιοί, οι τυχοδιώκτες που παρεισέφρησαν τη ΝΔ, οι αμοραλιστές του πάλαι ποτέ Σημιτικού “εκσυγχρονισμού ” και οι παράγοντες του πιο φαύλου κομματικού μηχανισμού παίρνουν αποστάσεις.
Ο καθένας με τον τρόπο του προσπαθεί να βρίσκεται μακριά την ώρα του θα καταρρεύσει το παράπηγμα του Νεομητσοτακισμού -για να μην τον πλακώσει.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον ΄παρουσιάζει ο Άδωνις Γεωργιάδης που έχει μια καταπληκτική μέθοδο για να κονταίνει τον Μητσοτάκη: αυτή που χρησιμοποιούν οι διαιτητές για να ανακόψουν τον επιτιθέμενο παίκτη: σφυρίζουν φάουλ υπέρ του.
Κάθε φορά που ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα με την κοινή γνώμη ο Άδωνις φροντίζει να το κρατάει στην επικαιρότητα, προσφέροντας την… υποστήριξή του. Ό,τι επιβαρύνει προσωπικά τον πρωθυπουργό, αλλά και τη σύζυγο του, ενίοτε μόλις αρχίζει να μην προκαλεί ενδιαφέρον, το αναδεικνύει ως κεντρικό θέμα της επικαιρότητας φωνασκώντας υπέρ τους.
Τελευταία διατυμπανίζει για να το μάθουν όλοι ότι “υπάρχουν κέντρα εξουσίας που δεν θέλουν κυβέρνηση Μητσοτάκη“. Και μιλάει για ” πραξικόπημα” που έχει ως προϋπόθεση να είναι… δεύτερη η ΝΔ. Άπαιχτος.
Άλλοι πάλι, όπως ο Σαμαράς – αυτουργός της ανόδου Μητσοτάκη στην ηγεσία και την πρωθυπουργία- ετοιμάζει την αποκαθήλωση του σιωπηρά.
Μέτωπο για να σωθεί η ΝΔ
Β. Οι αντίπαλοι του στο κόμμα. Μπορεί ο Κυριάκος να επικράτησε ως πρόεδρος του κόμματος, αλλά ως ηγέτης της ΝΔ, ως πολιτικού φορέα της συντηρητικής παράταξης, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Ακόμη και όσοι του πρόσφεραν αβασάνιστα την ανοχή τους- να μη λέμε ονόματα τώρα- ποτέ δεν συνθηκολογήσαν με τη ιδέα ότι υφάρπαξε το κόμμα των Καραμανλήδων.
Το τελευταίο διάστημα στη βάση της ΝΔ και ταυτόχρονα στα μεσαία και ανώτερα στελέχη της γίνεται εμφανώς συνείδηση ότι υπάρχει κίνδυνος ο Μητσοτάκης να σφετεριστεί τη ΝΔ για λογαριασμό της οικογένειάς του. Μια νέα εκλογική νίκη θα τον καταστήσει τόσο ισχυρό ώστε θα μπορεί να το μεταβιβάσει τους κληρονόμους του.
Αυτή η αίσθηση προκαλεί ανατριχίλα και φέρνει κοντά Καραμανλικούς, Σαμαρικούς και όσους ενδιαφέρονται να μείνει η ΝΔ κόμμα με ιδρυτικά του χαρακτηριστικά της. Σε ό,τι αφορά την ιδεολογία , την πολιτική, το ήθος , τη διαφάνεια και την πολιτική εντιμότητα, όσων την εκπροσωπούν.
Χωρίς δικτύωση-προς το παρόν- εξελίσσεται η διαμόρφωση ενός μετώπου που διακρίνει την ήττα του Μητσοτάκη χωρίς ιδιαίτερη στεναχώρια, αν πρόκειται να σωθεί η ΝΔ, ως υγιής πυλώνας του πολιτικού συστήματος.
Όλοι αυτοί θα κινηθούν όπως το 2009. Προτίμησαν τον διασπαστή Σαμαρά, που είχε ρίξει την κυβέρνηση του κόμματός τους, για να μην περάσει το κόμμα δια της Ντόρας στα χέρια της οικογένειας Μητσοτάκη...
Σε κλοιό πρώην συμμάχων και χορηγών
Γ. Οι μιντιακοί και οικονομικοί υποστηρικτές του. Ο συνδυασμός της εξουσίας του χρήματος και των ΜΜΕ που ανέδειξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία αρχίσει πλέον να παίρνει αποστάσεις απέναντί του και αυτό είναι φανερό στα ΜΜΕ που ελέγχουν. Περισσότερο συμβαίνει το παρασκήνιο, όπου ακούγεται συχνά από επιχειρηματίες: “Μπλέξαμε”.
Όσοι τον στήριξαν μιντιακά αντιλαμβάνονται ότι το κόστος για τα μέσα που διαθέτουν – κανάλια και εφημερίδες- θα είναι πολύ βαρύ αν συνεχίσουν. Όσοι του προσέφεραν την οικονομική τους δύναμη με ανταλλάγματα, διαπιστώνουν ότι τους κάνει “ζαβολιές” και του ετοιμάζουν την τύχη που είχε ο πατέρας του για τους ίδιους λόγους. Το 1993 τον “καθάρισε” ο Αριστείδης Αλαφούζος , όχι ο Λαλιώτης.
Δ. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις και οι κοινοτικοί θεσμοί. Παρότι η ΝΔ έχει στην Ευρώπη το φωτοστέφανο του κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκού κόμματος η συμπεριφορά του Σαμαρά και σήμερα του Μητσοτάκη στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων οδηγούν πολλούς στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και το κοινοτικό κέντρο να κουμπώνονται.
Εκτός από την ανικανότητα προσαρμογής στους κανόνες απορρόφησης πόρων, επαναλαμβάνεται η προνομιακή διοχέτευση σε ημέτερους και αυτό κινεί υποψίες για κακοδιαχείριση και διαφθορά. Ήδη κυβερνήσεις και θεσμοί αρνούνται την διάθεση πόρων χωρίς διαφάνεια και διασφάλιση του σκοπού τους και οι εκταμιεύσεις καθυστερούν.
Συζητείται και η συνάρτηση της χρηματοδότησης με τις αρχές της Ευρώπης στα θέματα δικαιωμάτων και Δημοκρατίας -όπως και με τον Όρμπαν.
Επιπλέον -προοδευτικοί και συντηρητικοί- πολιτικοί, φορείς, οργανώσεις δίκαιου, ΜΜΕ, ευρωπαϊκοί θεσμοί και η διανόηση της Ευρώπης διακρίνουν όλο και περισσότερες ομοιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη με το ουγγρικό καθεστώς.
Εμφανώς πλέον παίρνουν τις αποστάσεις τους, αν κριθεί από τα πυκνά δημοσιεύματα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ για τις παραβιάσεις σε θέμα δικαιωμάτων, ενημέρωσης, ελευθεροτυπίας και εφαρμογής των διεθνών κανόνων στη μεταχείριση των μεταναστών.
Κοντολογίς ο Μητσοτάκης εκτός από την ορατή πλέον αναντιστοιχία συσχετισμών ανάμεσα στη Βουλή και την κοινωνία,- που πριονίζεται το εκλογικό τέλος του-, βρίσκεται και σε κλοιό πρώην συμμάχων και χορηγών του, που το προεξοφλούν.
Γι’ αυτό οι αντιδράσεις του -όπως σε κάθε αυταρχικό κάτοχο εξουσίας την οποία ασκεί ως… δικαίωμά του- θέλουν προσοχή…
