Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
Υποτίθεται ότι ένας εκ των θεμελιωδών πυλώνων πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αυτός της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας . Και παρ΄ όλον που πολλά απομένουν να γίνουν για να πάρει «σάρκα και οστά» αυτός ο πυλώνας, εν τούτοις αναμένεται ότι θα υιοθετούνται στοιχειωδώς δράσεις πολιτικές και αποφάσεις που θα παρουσιάζουν την Ε.Ε., παρούσα στο διεθνές προσκήνιο και κυρίως συντεταγμένη και με ενιαία έκφραση.
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με τις πρωτοβουλίες, τις στάσεις και τις συμπεριφορές ορισμένων Ευρωπαϊκών Κρατών στο θέμα της Λιβύης είναι εξωφρενικά απαράδεκτο. Γιατί όχι μόνο δεν υπάρχει κοινή στάση και δράση. Το αντίθετο. Η Ε.Ε. παρουσιάζει κυριολεκτικά «Πύργο της Βαβέλ».
Ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική Τζοσέφ Μπορέλ, ορθά έχει καταδικάσει, ως παράνομο το τουρκολιβυκό σύμφωνο και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερτογάν στον οποίο διατύπωσε με σαφήνεια τη συγκεκριμένη θέση.
Ωστόσο ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε, «ερωτοτροπεί» με την Τουρκία, συναντάται με τον Ερτογάν για το θέμα της Λιβύης και εμφανώς διαφοροποιείται από την υποτιθέμενη κοινή πολιτική επί του θέματος, όπως την εξέφρασε ο Ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε., σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Την ίδια ώρα η Μέρκελ συγκαλεί συνδιάσκεψη στο Βερολίνο για το Λιβυκό, με προσκεκλημένη και την Τουρκία, την οποία, έτσι, νομιμοποιεί ως ενδιαφερόμενο μέρος. Διαγράφοντας το γεγονός ότι η Τουρκία παρανομεί, αφού κατά παραβίαση απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποστέλλει στρατεύματα στη Λιβύη. Ταυτόχρονα αγνοεί και δεν προσκαλεί την Ελλάδα, γειτνιάζουσα προς τη Λιβύη , χώρα – μέλος της Ε.Ε., η οποία επηρεάζεται δυσμενώς από το περιβόητο τουρκολιβυκό σύμφωνο, το οποίο «εξαφανίζει» Ελληνικά νησιά, σε ότι αφορά τις θαλάσσιες αποκλειστικές ζώνες, κατά παραβίαση της διεθνούς σύμβασης για το θαλάσσιο δίκαιο του ΟΗΕ, του 1982. Το οποίο, μάλιστα, έχει ενσωματωθεί στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Τόση κοινοτική αλληλεγγύη προς χώρα μέλος της Ε.Ε, όπως είναι η Ελλάδα.
Με αυτές τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, χώρες – μέλη της Ε.Ε., υπονομεύουν ευθέως και καίρια την αξιοπιστία της Ένωσης, αφού σε ένα μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής, στρέφονται κατά της υποτιθέμενης επίσημης κοινοτικής πολιτικής, απαξιώνουν κράτος -μέλος, όπως είναι η Ελλάδα, και καθιστούν την κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρώπης ένα κακόγουστο αστείο.
Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
