Του Γ. Λακόπουλου
Αν πιστέψουμε τον αντιπολιτευόμενο Τύπο, που πίστεψε όσα είπε στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης –αλλά δεν πήγαν να επικυρώνουν με την ψήφο τους στη σχετική ψηφοφορία ούτε ο Καραμανλής, ούτε ο Σαμαράς- η κυβέρνηση χάρισε με τροπολογία 38,5 εκατ. ευρώ στον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη.
Για την ακρίβεια διέγραψε ένα πρόστιμο σε εταιρία για έκνομες δραστηριότητές της, προτού την αποκτήσει ο ίδιος και την εξυγιάνει. Προβλήθηκε μάλιστα και το επιχείρημα ότι από το 2013 που εξαγοράσθηκε η εταιρία επι Σαμαρά -Βενιζέλου, το τίμημα υπολογίσθηκε χαμηλά με την… πρόβλεψη ότι θα έλθει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και θα χαρίσει τα 38,5 εκατ. Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή…
Ως εδώ έχουμε μια τυπική πολιτική σύγκρουση. Ο καθένας βλέπει, ακούει, διαβάζει και αξιολογεί. Ούτε η πρώτη φορά είναι ούτε η τελευταία που μια κυβέρνηση δέχεται μια τέτοια κατηγορία από την αντιπολίτευση. Ούτε μπορεί να στερήσει κανείς στον Τύπο το δικαίωμα να κάνει τις αξιολογήσεις του- ίσως μόνο οι αναγνώστες.
Αλλά η υπόθεση σε ό,τι αφορά τη δημόσια παρουσίασή της δεν σταματάει εδώ. Έχει ανατριχιαστική συνέχεια.
Στη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία απογευματινή εφημερίδα εμφανίσθηκε άρθρο που δίνει άλλη διάσταση στα πράγματα. Για την ακρίβεια, αν το πάρουμε τοις μετρητοίς, οι κυβερνητικοί χάρισαν, με την εν λόγω τροπολογία 38,5 εκ. στον Σαββίδη επειδή -επί λέξει-:
“Κάποιος ή κάποιοι τα έπιασαν. Με το ένα ή τον άλλο τρόπο. Σε μετρητά ή σε ανταλλάγματα”.
Ότι πρόκειται για χάρισμα δεν διατηρείται η παραμικρή επιφύλαξη. Κατανοητό. Αλλά δεν υπάρχει και η παραμικρή επιφύλαξη για τη δωροληψία. Όλες οι άλλες εκδοχές απορρίπτονται- έστω με τη λογική ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει.
Ποιοι τα “έπιασαν” λοιπόν; Προκύπτει από τα συμφραζόμενα του άρθρου. Προφανώς όσοι συνέταξαν την τροπολογία και όσοι την υπερασπίσθηκαν στη Βουλή. Πρώτος ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Αν υποθέσουμε ότι αυτός απλώς διάβασε ό,τι του έγραψαν, η μπάλα πάει στον αντιπρόεδρο Γ. Δραγασάκη και τον υπουργό Ευκλείδη Τσακαλώτο. Μεταξύ μας: επιβαρύνεται γιατί παρακολούθησε κι ένα ματς του ΠΑΟΚ από τη σουίτα του Σαββίδη, μάλλον ως μέρος του λαδώματος- χώρια που σχολίασε και ο Τσίπρας αυτό το ματς. Αλλά γιατί όχι και η Έφη Ατχσιόγλου, που ήταν επίσης στη σουίτα;
Δεν είναι πλάκα. Αποδίδεται δημοσίως –η βεβαιότητα, ούτε καν η υπόνοια-ότι κάποιοι λαδώθηκαν για τη διαγραφή αυτού του προστίμου. Αποδίδεται με ονοματεπώνυμο και υπογραφή. Καθαρά και ευθέως. Μετά λόγου γνώσεως και θάρρος- δεν λέγονται εύκολα αυτά. Και δεν αποδίδεται απλώς. Περιγράφονται, σχεδόν κατονομάζονται.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν πρέπει να επέμβει η “η αρμόδια εισαγγελέας Τουλουπάκη”, όπως ζητάει και το άρθρο- ‘εστω λοιδωρώντας την. Για να δούμε γιατί ακριβώς πρόκειται. Είναι “καραμπινάτη υπόθεση διαφθοράς” και λάδωμα, οπότε πρέπει να τσιμπήσει τον Τσίπρα και τους υπουργούς; Η ένδειξη ότι αργά και σταθερά επιστρέφουμε στα κόλπα του 1988-89.
Ένα από τα δυο συμβαίνει. Είτε ο Τσίπρας – ή όποιος άλλος κυβερνητικός- τα “πιάνει”, είτε κάποιοι προσπαθούν να κάνουν τη δημόσια ζωή ζούγκλα και βρίσκουν πρόθυμους. Όπως παλιά.
Τότε που η δημοσιογραφική ασυδοσία κατηύθυνε το υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά σε αναμέτρηση ανάμεσα στο εκδοτικό κατεστημένο της εποχής -που αισθάνθηκε απειλούμενο απο τον απατεώνα- και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε που οι συνεργαζόμενοι ως τότε με τον Μένιο Κουτσόγιωργα, χρέωναν για το λαδωμά του τον Ανδρέα Παπανδρεόυ -τεχνική που ξεχάσθηκε αργότερα με τον Σημίτη .
Εκείνη την εποχή οποιοσδήποτε -και είναι καταγεγραμμένοι οι “οποιοιδήποτε” -μπορούσε να ισχυριστεί οτιδήποτε σε βάρος του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και να γίνει πρωτοσέλιδο. Δημοσιογράφος προσκόμισε στο Ειδικό Δικαστήριο κούτα από “πάμπερς” , ίδια με αυτή που χρησιμοποιήθηκε για να …μεταφερθούν στο Καστρί τα μετρητά με τα οποία λαδώθηκε ο Παπανδρέου.
Και να θέλαμε να ξεχάσουμε εκείνη την περίοδο υπάρχουν τα σώματα των εφημερίδων. Υπάρχει το μοναδικό βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου “Το Βρόμικο 89”.
Άλλωστε πώς να ξεχάσουμε όταν αυτά συνέβαιναν υπέρ ενός … Μητσοτάκη; Και όλοι ξέρουμε ότι το χούι φεύγει τελευταίο…
