Του Γ. Λακόπουλου
Ο Σπύρος Δανέλλης πολιτεύθηκε ως τώρα με τρία κόμματα: τον παλιό Συνασπισμό, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Από πλευράς ιδεολογικής αντίληψης των πραγμάτων δεν υπάρχει αλλαγή: πολιτεύεται μονίμως στα όρια της δημοκρατικής παράταξης. Και οι ψηφοφόροι επικυρώνουν τις επιλογές του.
Ο βουλευτής Ηρακλείου δεν υπήρξε ποτέ κομματικό κατασκεύασμα, δεν έφυγε από τον πολιτικό χώρο που ορίζει η ιδεολογία του και πήρε στην πολιτική ό,τι του έδωσαν οι πολίτες.
Αυτοί θα κρίνουν και την τελευταία απόφαση του να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Τσιπρα, για λόγους που εξήγησε επαρκέστατα. Δεν άρεσαν μόνο στη ΝΔ και τους «φίλους» της στο Κινάλ. Προφανώς και στον επικεφαλής του κόμματός του που τον πιέζει να αλλάξει γνώμη.
Αλλά δεν είναι ο Δανέλλης το πρόβλημα της κακοδαιμονίας του Ποταμιού, τρεις βουλευτές του οποίου κοσμούν ήδη την Κ.Ο. της ΝΔ και δυο ακόμη ετοιμάζονται. Ούτε φυτώριο της να ήταν…
Για τις τελευταίες επιλογές του Δανέλλη στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών -που βρίσκεται εντός κομματικής γραμμής- και την στήριξη μιας δημοκρατικής κυβέρνησης που διαφοροποιείται μόνο οι γελωτοποιοί του βασιλέως κάνουν νύξεις συναλλαγής. Άλλωστε όποιος «εξαγοράζεται» το κάνει ολόκληρος, όχι ο μισός. Αν ήταν να την κάνει για Μητσοτάκη θα τον αγιοποιούσαν.
Για τη στάση του ενδεχομένως έπαιξε ρόλο πέρα από τη προοδευτική κουλτούρα του και η πενταετής θητεία του στο Στρασβούργο που τον έφερε σε καθημερινή συνεργασία με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Οι αξιολογήσεις του από τις γραμμές του Ποταμιού υπήρξαν πιο ουσιώδεις και εύστοχες από άλλους και ιδίως από όσους εγκατέλειψαν τον Σταύρο Θεοδωράκη για να προστρέξουν στον Μητσοτάκη και να «αξιοποιηθούν».
Ο Δανέλλης, άνοιξε νωρίς τα χαρτιά του και κοινοποίησε τις προθέσεις του μέσα στο Ποτάμι, όταν άλλοι την κοπανούσαν από την πίσω πόρτα. Ο Σταύρος ήξερε εγκαίρως τις επιλογές του βουλευτή του: θεωρεί ότι η σύγκλιση των δημοκρατικών δυνάμεων είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αποκρουστεί η επέλαση της Δεξιάς και της διαπλοκής που τη συνοδεύει, και για να κατοχυρωθούν οι αιματηρές κατακτήσεις που διασφάλισαν την έξοδο από το Μνημόνιο.
Πιστεύει ότι ενδεχόμενη διακυβέρνησή από τη σημερινή ΝΔ θα συνιστά πισωγύρισμα για την οικονομία, πλήγμα για την κοινωνία και αποδυνάμωσή για τη χώρα διεθνώς -και το τελευταίο ήδη αναδύεται.
Μοιραία αυτό ανοίγει τον διάλογο ανάμεσα με τον Τσίπρα και με όσους από το ΠΑΣΟΚ – όχι το Κινάλ- αποδέχονται την ανάγκη να κινηθούν τα πράγματα σε προοδευτική κατεύθυνση, γιατί έτσι διασφαλίζεται η πορεία εξόδου από την κρίση. Από αυτή την άποψη βρίσκεται μέσα στη φορά των πραγμάτων.
Η Ιστορία θα του πιστώσει ότι συντάσσεται με την εθνική γραμμή στο Σκοπιανό. Και η επιλογή του να μην συμβάλει σε μια πολιτική ανωμαλία, όπως θα ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή θα ζυγιστεί από τους πολίτες στην ώρα της.
Όσοι από το Ποτάμι και το Κινάλ δεν το αποδέχονται είναι δακτυλοδεικτούμενοι. Μόνο ο Δανέλλης και ο Θεοχαρόπουλος έδειξαν συνέπεια σ’ αυτά που πιστεύουν και δεν τα κατάπιαν. Ότι επιμένουν στη σύγκλιση των δημοκρατικών δυνάμεων δεν είναι εκλογικό τρικ, αλλά όρος ανασύνταξης της παράταξης και στενότερης σύνδεσής της με την Ευρώπη.
Η τόλμη του βουλευτή Ηράκλειου ανοίγει αυτή τη συζήτηση και βάζει στο τραπέζι αυτό που έπρεπε ήδη να συζητείται από τα στελέχη των τεσσάρων κομμάτων: ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή την άποψη συνιστά προσφορά στο διάλογο για την επαναθεμελίωση της Δημοκρατικής Παράταξης απέναντι στην έτσι κι αλλιώς μεταλλαγμένη Δεξιά. Η απαιτητική συγκυρία απαιτεί και θαρραλέες επιλογές. Αλίμονο από αυτούς που κρύβονται πίσω από προσχήματα.
