ΔΕΘ: Ο Νίκος Ανδρουλάκης στο δρόμο της απώλειάς του

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Δικαίωμα του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά με ποια προσόντα; «Για να έχει η χώρα Πρωθυπουργό – τον ίδιο δηλαδή – που θα σέβονται στην Ευρώπη», περιέγραψε από τη Θεσσαλονίκη, τον εαυτό του.

Για τον Νίκο Ανδρουλάκη η παρθενική εμφάνιση, ως αρχηγός κόμματος, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης θα ήταν ούτως ή άλλως κρίσιμη. Ή αλλιώς ήταν η ευκαιρία του να δείξει ότι μπορεί να υπερασπιστεί το αξίωμά του, δείχνοντας στοιχεία ηγετικότητας.

Από τον περασμένο Δεκέμβριο, ο πολιτικός λόγος του όταν δεν ήταν ξύλινος ήταν κονσερβαρισμένος- συν την επιστροφή στην πρώιμη φάση της περιόδου Γεννηματά, με τον διμέτωπο και την εξομοίωση ΝΔ και ΣΎΡΙΖΑ.

Έλεγε ότι το κόμμα που στις τελευταίες εκλογές πήρε 8% -είναι η «Δημοκρατική παράταξη» και αποφαίνεται ότι μετά τις επόμενες δεν θα συμβάλει να γίνει πρωθυπουργός είτε ο Μητσοτάκης είτε ο Τσίπρας. Προβληματική θέση, αλλά δικαίωμα του να τη διατυπώνει.

Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες: η παρακολούθηση του τηλεφώνου του- που έχει δυο σκέλη.

Ένα είναι η παρακολούθηση που δεν υπήρξε ποτέ. Το Predator έμεινε στην απόπειρα. Παρ όλα αυτά συνεχίζει να το επικαλείται και να μπερδεύει τα πράγματα.

Δεύτερο η επιβεβαιωμένη παρακολούθηση από την ΕΥΠ για την οποία ο Πρωθυπουργός ως προσωπικά υπεύθυνος δεν δίνει καμία εξήγηση, προσβάλλοντας το Σύνταγμα, τον κοινοβουλευτισμό, και την κοινή λογική.

Αλλά ούτε και Νίκος Ανδρουλάκης ανοίγει τα χαρτιά του: γνωρίζει γιατί και υπέρ ποιου τον παρακολούθησε ο Μητσοτάκης. Αλλά δεν το λέει με την ανομολόγητη, επιδίωξη να μην διασπαστεί το κόμμα του.

Οι εξελίξεις συνέδεσαν την πρώτη εμφάνισή του ΔΕΘ, δηλαδή την ευκαιρία για πλήρη αυτοπαρουσίασής του ως επικεφαλής κόμματος με το σκάνδαλο της παρακολούθησής του.

Αυτό το καθιστά περισσότερο συμπαθή από το μοντέλο του «πολιτικού του κομματικού σωλήνας» που εκπροσωπούσε, αλλά για τον ίδιο του δίνει κάτι περισσότερο: τον καθιστά πρωθυπουργήσιμο!

Ως τώρα υπονοούσε ότι βλέπει τον εαυτό του σ’ αυτόν τον ρόλο. Πλέον τον διεκδικεί ευθέως και δεν το κρύβει. Λίγο πριν ανέβει στη Θεσσαλονίκη διακήρυξε: ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης Πρωθυπουργός.

Αφήνουμε την εξίσωση του Πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του ΣΎΡΙΖΑ και πάμε στο ερώτημα: τότε ποιος; «Εγώ» απάντησε- στον Γ. Παπαδάκη, στον Αντ1, χωρίς ενδοιασμούς.

Δικαίωμά του, αλλά με ποια προσόντα; «Για να έχει η χώρα Πρωθυπουργό – τον ίδιο δηλαδή- που θα σέβονται στην Ευρώπη», περιέγραψε από τη Θεσσαλονίκη, τον εαυτό του.

Από τη μάλλον μέτρια θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν προκύπτει ότι ανήκει στον κύκλο των προσώπων υψηλού κύρους στην Ευρώπη. Ακόμη και οι Ευρωσοσιαλιστές, όταν εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναζητούσαν το τηλέφωνο του για να τον … συγχαρούν. Και δεν σταμάτησαν να φλερτάρουν με τον Τσίπρα.

Η συμμετοχή του στην Επιτροπή Εξωτερικών της ευρωβουλής που προβάλει δεν τον καθιστά γνώστη των ευρωπαϊκών θεμάτων. Αντίθετα. Είναι ο μόνος Τομέας στον οποίο το Ευρωκοινοβούλιο δεν νομοθετεί.

Με άλλα λόγια στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα δεν είναι ό,τι παρουσιάζει στην Ελλάδα. Ούτε η Καϊλή δεν τον υπολογίζει.

Να επιστρέψουμε στη Γη. Στις επόμενες εκλογές οι πολίτες στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα ψηφίσουν με ένα στόχο: να γίνουν Πρωθυπουργοί ή ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης. Πόσοι από το ΠΑΣΟΚ θα δώσουν στην ψήφο τους χαρακτήρα πρωθυπουργοποίησης του Ανδρουλάκη;.

Μετά τις εκλογές – αφού δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ- θα τεθεί ζήτημα των κυβερνητικών συνεργασιών. Και το ερώτημα θα είναι απλό: με ποιους θα πάει το ΠΑΣΟΚ; Η ιστορική και ιδεολογική του ταυτότητα το δεσμεύει υπέρ του Τσίπρα..

Αλλά επ’ αυτού είναι ήδη τριχοτομημένο: το ένα τρίτο θέλει τον Τσίπρα ως Πρωθυπουργό, ο Λοβέρδος τον Μητσοτάκη και η «σέχτα του προέδρου» μάλλον δεν ξέρει τι θέλει.

Η απάντηση πάντως πρέπει να διατυπωθεί, εμμέσως προεκλογικά. Αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένει στον εαυτό του, τότε η προεκλογική του δραστηριότητα θα αρχίσει να παραπέμπει στον θρυλικό Δελαπατρίδη. Θα μετέχει σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία δεν θα υπάρχει ως ζητούμενο να γίνει ο ίδιος Πρωθυπουργός

Στην πολιτική βεβαίως όλα μπορούν να συμβούν. Αλλά ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να διανύσει πολύ μεγάλο δρόμο μέχρι να φτάσει στο σημείο να τον αναδείξει η λαϊκή ετυμηγορία ως ενδεχόμενο Πρωθυπουργό.

Ότι προς το παρόν δεν έχει τα προσόντα, φάνηκε κατά την πρώτη του ειδικά στη Θεσσαλονίκη– ειδικά στη συνέντευξη Τύπου. Στην πραγματικότητα έχασε την ευκαιρία να κινηθεί με ευθύνη και σωφροσύνη , εν όψει των εξελίξεων.

Οι απαντήσεις του κινήθηκαν ανάμεσα στα αυτονόητα και τις κοινοτυπίες, τις επαναλήψεις και την περιορισμένη γνώση κάποιων θεμάτων, τα ευχολόγια και τις μεγαλοστομίες, ενώ σε κάποια θέματα κινήθηκε με τη μέθοδο: «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει».

Εντυπωσίασαν οι εξάρσεις μικρομεγαλισμού, εγωπάθειας, σε βαθμό αλαζονείας και μαζί με την πολυλογία και τους πλεονασμούς, ακύρωσαν κάποιες ορθές τοποθετήσεις του. Συν την ανιστόρητη αναφορά του στους Σημίτη, Βενιζέλο και Γ. Παπανδρέου, που αναγόρευσε σε.. εθνικούς ευεργέτες.

Όσοι τον άκουγαν προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν αν πρόκειται απλώς για πρόσωπο με ισχυρή βούληση επικράτησης ή έναν αιθεροβάμονα αριβίστας του λόγου που ξεφεύγει.

Πάντως η εικόνα μιλούσε μόνη της της: όπως δεν ήταν πρωθυπουργήσιμη η Φώφη – και το είχε συνειδητοποιήσει- έτσι δεν είναι και ο ίδιος. Χωριό που φαίνεται…

Όσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρεί σοβαρό εκ μέρους του να επιδιώκει ότι μετά τις εκλογές ενδέχεται να είναι Πρωθυπουργός, τόσο εκτίθεται .

Κυρίως όμως δυσκολεύει το κόμμα του να υποστηρίξει την μόνη διέξοδο που έχει, αν δεν θέλει να φτάσει τη διάλυση: να ενταθεί στο σχηματισμό που θα αναδείξει μετεκλογικά προοδευτική κυβέρνηση- με βάση το συσχετισμό που θα αναδείξει το εκλογικό σώμα. Ο προσωπικός μαξιμαλισμός του περιορίζει του ορίζοντες του κόμματός του να καταλάβει τη θέση που του αρμόζει- ως υποσύνολο της Δημοκρατικής παράταξης..

Αυτό που ονομάζει «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση» μπορεί να υπάρξει μόνο με τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ– υπό τον Τσίπρα.

Αν ο ίδιος πιστεύει ότι οι επιδόσεις του θα είναι καλύτερες από του Τσίπρα και θα διεκδικήσει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για την Πρωθυπουργία – τι άλλο; ότι μπορεί να φτάσει και στην αυτοδυναμία δεν έδειξε ακόμη να το πιστεύει- κάτι δεν πάει καλά και να το κοιτάξει…

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR