Του Γ. Λακόπουλου
Η συμβουλή « Σταύρο άστο, δεν τόχεις» προς τον ιδρυτή του Ποταμιού, όταν ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία για να γίνει πολιτικός δεν έπιασε. Ο Σταύρος Θεοδωράκης εισήλθε στο δημόσιο βίο σαν ξένοιαστος καβαλάρης, με πλήρη στήριξη από πολλές πλευρές για να εκπροσωπήσει την ανάγκη για ανανέωση -ακόμη και την ευλογία του Κ. Σημίτη είχε.
Πολλά κέντρα εξουσίας -πάσης φύσεως- του έστειλαν τους καλυτέρους που διέθεταν για να τον πλαισιώσουν και αρκετοί πολίτες έδειξαν ενδιαφέρον. Αλλά τελικά προσέφερε πολύ κακές υπηρεσίες στην ιδέα της ανανέωσης. Την κατακρεούργησε. Η απόπειρα να μετατραπεί σε κόμμα μια τηλεοπτική εκπομπή, όπως προσφυώς σχολίασε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, οδηγείται σε φιάσκο.
Με μέτρια επίδοση στις Ευρωεκλογές που του έδωσε ωστόσο δυο έδρες -άγνωστης δραστηριότητας- στο Στρασβούργο, το Ποτάμι πήρε μόλις 6% στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και ας είχε ένα σωρό αξιόλογα καιπροβεβλημένα πρόσωπα στο ψηφοδέλτιο του. Αυτό μπορεί να ήταν μειονέκτημα τελικά, γιατί προκαλούσαν συνειρμούς συγκρίσεων με τον επικεφαλής και τον ακύρωναν.
Το αποτέλεσμα φάνηκε έξι μήνες αργότερα όταν έχασε το 50% της δύναμής του και οι έδρες του από τις 17 μειώθηκαν στις 11 . Ο ίδιος και άλλοι δέκα, που αποδείχθηκαν έκτοτε αρνητικοί πρωταγωνιστές σε μια παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι «Δέκα μικροί νέγροι». Κάθε πρωί που ξυπνάει ο Θεοδωράκης του λείπει και από ένας.
Αυτή τη στιγμή οι έδρες είναι έξι. Ο ίδιος και άλλοι πέντε. Αλλά μέχρι το Σαββατοκύριακο κανείς δεν μπορεί να βάλει στοίχημα ότι δεν θα αλλάξει ο αριθμός. Εκτός από τους πέντε, που ήδη απέπλευσαν, και οι άλλοι λοξοκοιτάζουν.
Ο Γρηγόρης Ψαριανός παρίσταται στις εκδηλώσεις των Ραγκούση-Διαμαντοπούλου- Φλωρίδη, μαζί με τον Γιάννη Μεϊμάρογλου, στέλεχος του χώρου. Ο Σπύρος Λυκούδης παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ο Σπύρος Δανέλλης, ίσως ο μόνος που έχει δυνάμεις για να διεκδικήσει εκ νέου έδρα στην επόμενη Βουλή μπορεί με την ίδια ευκολία να βρεθεί είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στο ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Αμυράς καλοβλέπει τη ΝΔ. Τι μένει; Ο Θεοδωράκης και άλλος ένας. Αν κι εδώ που τα λέμε μόνο για τον εαυτό του μπορεί να είναι σίγουρος, αλλά κι αυτό παίζεται…
Το πρώτο βέβαια που σκέφτεται κανείς είναι: ποιες δυνάμεις συνεργούν στη διάλυση του Ποταμιού; Η απάντησή είναι απλή: εκείνες που συνέργησαν στη δημιουργία του. Όσοι αναζητούν εναγωνίως κάτι ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, ή όσοι θέλουν πάση θυσία κάτι να «κόβει» τον Τσίπρα, ποντάρισαν στον Σταύρο.
Δεν τους βγήκε και οι λόγοι είναι γνωστοί. Χωρίς ηγετική στόφα και ευρύτερη κουλτούρα, χωρίς πολιτική άποψη και ιδεολογία ξεκίνησε από κοινοτυπίες, εξυπνάδες και αερολογίες και κατέληξε το κενό. Μοιραία όσοι επένδυσαν σ’ αυτόν απέσυραν το ενδιαφέρον του -με τους ρυθμούς που άρχισαν να αποσύρονται και οι ψηφοφόροι, τα στελέχη και τελικά οι βουλευτές.
Το Ποτάμι άρχισε να έχει διαρροές από τη επομένη κιόλας των εκλογών του 2015 όταν μια ομάδα στελεχών αναχώρησαν για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκαναν αργότερα δώδεκα πολιτευτές για τη ΝΔ. Στην περιφέρεια όσοι είχαν θαμπωθεί από την εκπομπή «Πρωταγωνιστές» την εγκατέλειπαν – και ο Σταύρος νόμιζε ότι εγκαταλείπουν το κόμμα.
Στη δεύτερη εκλογική του αναμέτρηση βρέθηκαν εκτός Βουλής οι εκλεγέντες τον Ιανουάριο Παναγιώτης Καρκατσούλης , Αντιγόνη Λυμπεράκη, Σταυρούλα Αντωνάκου, Νίκος Ορφανός Χριστίνα Ταχιάου, Κυριάκος Χαρακίδης και Αλέξανδρος Χατζηδημητρίου .
Αλλά οι υπόλοιποι δεν έδεσαν μεταξύ τους και με τον αρχηγό. Πρώτος του κούνησε το μαντήλι ο Χάρης Θεοχάρης και ακολούθησαν οι Κατερίνα Μάρκου, Ιάσων Φωτήλας, Ιλχάν Αχμέτ και τώρα ο Κ. Μπαργιώτας. Άλλος για τον Κυριάκο και τράβηξε, άλλος για τη Φώφη. Όλοι με την ίδια προσφώνηση: «Αγαπητέ Σταύρο». Κανείς δεν αφήνει τη έδρα του στο κόμμα με το οποίο εκλέχθηκε. ΄
Στον «αγαπητό Σταύρο» καταλογίζουν πολιτική ανεπάρκεια, ιδεολογική θολούρα, αυταρχισμό, κακή δημόσια παρουσία, ακινησία και άλλα δυσάρεστα- τα περισσότερα τα ήξεραν βέβαια όταν πολιτεύονταν μαζί του. Στην ουσία κανείς δεν αισθάνεται ότι έχει πολιτικό μέλλον δίπλα του και του γυρίζουν την πλάτη. Ο ίδιος τους αποχαιρετάει αμήχανος. Ο Κυριάκος του παίρνει εν ενεργεία βουλευτές και αυτός τον χαϊδεύει. Δεν τόχει.
Αυτή η υπόθεση έχει όμως και μια άλλη πλευρά, ιδιαιτέρως αντιπαιδαγωγική για τη πολιτική. Η διάλυση του Ποταμιού δεν συνιστά απλώς ανέντιμη πολιτική συμπεριφορά κάποιων βουλευτών απέναντι στον επικεφαλής του κόμματος στο οποίο εντάχθηκαν εθελουσίως. Έχει και μια πλευρά που τραυματίσει την πολιτική. Υποδηλώνει τη νοοτροπία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Φώφης Γεννηματά που επωφελούνται από αυτή τη διάλυση, απροκάλυπτα.
Όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Θεοδωράκης, το εκλογικό σώμα του ανέθεσε να λειτουργεί σ’ αυτή τη Βουλή με δέκα βουλευτές. Δεν ανέθεσε σε δέκα βουλευτές να ενταχθούν στο Ποτάμι και αν δεν τους αρέσει να πάρουν την έδρα τους και να την παζαρέψουν με άλλο αφεντικό. Έδωσε δέκα έδρες στο Ποτάμι.
Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί που τις μειώνουν, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που τις δέχονται, πριν τη λήξη της θητείας αυτής της Βουλής, είναι άξιοι της περιφρόνησης που έχουν στην πολιτική όσοι καλύπτουν αποστασίες- αν δεν τις υποκινούν κιόλας. Από αυτή την άποψη η κοινοβουλευτική αποδυνάμωση του Σταύρου συνιστά ήττα της πολιτικής και όνειδος για το δημόσιο βίο…
