Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ο ρυθμός των αλλαγών στην “Ευρώπη” είναι, πλέον γρήγορος. Το ζήτημα είναι: παρακολουθούμε;
Η ίδια η Καγκελλάριος Μέρκελ, στην Κορυφή της Μάλτας ευθέως πλέον έκανε αναφορά στην Ευρώπη των περισσοτέρων ταχυτήτων. Παρευθύς ο υπεύθυνος για τους εορτασμούς των 60 χρόνων της “Ευρώπης” Ιταλός υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Σάντρο Γκότσι έσπευσε να καλωσορίσει τις θέσεις Μέρκελ.
Μ’ αυτήν την ευκαιρία αποκαλύφθηκε ότι και η Κυβέρνηση της Ρώμης αλλά και “άλλες χώρες μέλη” έχουν εργασθεί για θέσεις ρεαλισμού και προσγείωσης της σημερινής “Ευρώπης” σε μια τέτοια, μεταβλητή γεωμετρία.
“Είναι απατηλό να πιστεύει κανείς ότι σε μα Ένωση με 27 (πρώην “28”, όμως οι Άγγλοι έκαναν μόνοι τους την επιλογή του Brexit…) χώρες-μέλη , μπορούν να προχωρούν όλοι μαζί, με την ίδια ταχύτητα και με στόχο ανάπτυξη, ασφάλεια, επενδύσεις και κοινωνική πολιτική”.
Διαβάζουμε σωστά; Την ίδια στιγμή, η Ιταλίδα Υπουργός Άμυνας Ρομπέρτα Πινόττι προτείνει κοινή αμυντική κίνηση Ιταλίας-Γαλλίας-Γερμανίας-Ισπανίας…
Εν τω μεταξύ “κάτι πάει να αλλάξει” με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις Γερμανικές βουλευτικές εκλογές του 2017. Στις τρεις πλέον πρόσφατες, των αρχών Φεβρουαρίου, οι Χριστιανοδημοκράτες προηγούνται μεν αλλά με 33-35%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ακολουθούν με 26-28% . Οι ακραία συντηρητικοί/Ευρωφοβικοί AfD βρίσκονται στο 11-12%, οι Πράσινοι και οι Die Linke στο 8-9%, οι FDP στο 6%. (Το όριο εισόδου στο Bundestag είναι το 5%).
Σε τέσσερις ελάχιστα παλαιότερες δημοσκοπήσεις, του Ιανουαρίου, οι Χριστιανοδημοκράτες ήταν πιο πάνω, στο 36-37%, οι Σοσιαλδημοκράτες σαφώς πιο πίσω, στο 20-23% – οι υπόλοιποι χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις. Στην αντίστοιχη δημοσκόπηση δημοφιλίας των δυο υποψηφίων για την Καγκελλαρία – της Άνγκελας Μέρκελ και του Μάρτιν Σουλτς – η νυν Καγκελλάριος μετρήθηκε στο 34% (έναντι ενός 41%, πριν λίγες μόνον εβδομάδες), ενώ ο μόλις επαναπατρισθείς από το Ευρωκοινοβούλιο Σουλτς στο 50%.
Τέλος, στην Γαλλία η ταχύτατη “αποξήλωση” του υποψηφίου της παραδοσιακής Δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν δίνει ενδεχομένως στον, με συντηρητικές τάσεις, υπουργό της Κυβέρνησης Ολάντ Εμμανουέλ Μακρόν την σκυτάλη να αναμετρηθεί στις Προεδρικές του Μαΐου με την Μαρίν Λεπέν: ναι μεν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν – στον πρώτο γύρο – Λεπέν με 24% , Φιγιόν με 21%, Μακρόν με 20% και τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Μπενουά Αμόν στο 18% (δεν έχει δηλώσει υποψηφιότητα μεν, μετράται δε στο 5% ο παλαιός, κεντρώος Φρανσουά Μπαυρού), όμως είναι αμφίβολο αν ο Φιγιόν θα παραμείνει μέχρι τέλους.
Ωραία όλα αυτά! Για εμάς τι σημαίνουν; Η εκ βάθρων ενδοσκόπηση του “πού πάει η Ευρώπη;” μας ανοίγει δυνατότητες, ή μας δημιουργεί κινδύνους; Η αναταραχή στην Γαλλία – την οποία έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε σύμμαχο – τι της αφήνει ως Ευρωπαϊκή πειστικότητα; Και το κυριότερο: στην Γερμανία οι ανακατατάξεις ακριβώς με υποχώρηση των CDU/CSU (που ίσως μάλιστα “αποκολλήσει” τους συντηρητικότατους Βαυαρούς της CSU από την κυρία Μέρκελ, υπό την πίεση των AfD), μήπως καταστήσει ακόμη επιθετικότερο έναν Σόιμπλε που αισθάνεται ότι την ώρα της κυριαρχίας του, χάνει; Η θέση του φίλου μας Βόλφι στο καίριο Υπουργείο Οικονομικών μάλλον φαντάζει υπόθεση του παρελθόντος. Αλλά μέχρις αυτό να συμβεί…
Πού καταλήγουν όλα αυτά; Θαρρούμε στο ότι το μαοϊκό: “Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση” αρχίζει να έχει ευρωπαϊκή μετάφραση ως προς το πρώτο σκέλος – το δεύτερο όμως χρειάζεται αρκετή δουλίτσα για να μας προκύψει.
