Σχέδιο ευθύνης

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ

Του Παύλου Αλέπη

Με τέτοιο σοκ φτωχοποίησης που έχει υποστεί η Ελληνική Κοινωνία, μόνο με δέος μπορεί να απαντήσει. Και αυτό ακριβώς κάνει. Αυτό το δέος σκεπάζει τον ουρανό και την σκέψη μας. Την συλλογική μας ερμηνεία…εδώ και μια 7ετία… και η ζωή πάει…

Με κυρίαρχο τον φόβο,-μήπως και τα χάσουμε όλα-με καλλιεργημένες, χρόνια ενοχές και τα ορθωμένα τείχη μπροστά μας, εμείς οι άμαθοι και ανεκπαίδευτοι για τα μεγάλα, αφελείς πολίτες δεν έχουμε -εκτός από τον πόνο μας- σχεδόν τίποτα να πούμε. Άλλα περιμέναμε κι άλλα μας βρήκαν.

Το να κηρύξουμε… επανάσταση έναντι στους καταπιεστές μας μοιάζει ποιητικά ανέφικτο, γιατί κι η Επανάσταση(η αληθινή) έχει κανόνες και προϋποθέσεις. Θέλει συγκεκριμένο εχθρό, εμπνευσμένη ηγεσία ηρωικούς και ψυχωμένους στρατιώτες και ιστορικό όραμα.Θέλει διάθεση θυσίας και όνειρο λευτεριάς από τον δυνάστη….που σου καθορίζει το μέλλον.

Βλέπετε τίποτα τέτοιο;;; Βλέπετε κανέναν έτοιμο από καιρό;;;

 Πρώτα πρώτα, πρέπει κάποιος να έχει κατασταλαγμένη συναίσθηση στο τι ακριβώς μας συμβαίνει…Είναι ολοφάνερο πως οι μισοί, τουλάχιστον, δεν έχουν που να αποδώσουν τα αίτια της φτωχοποιησης μας. Δεν ξέρουν καν ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι μας…Πού να αποδώσουν έστω το κακό; Γενικά στην Παγκοσμιοποίηση; Γενικά στην έλλειψη ηγετικής ικανότητας του πολιτικού μας προσωπικού; Ή μήπως στην διαφθορά όλων και την ανομολόγητη ροπή ατομικού πλουτισμού; Αυτή είναι η αιτία;

Ερωτήσεις, αναρωτήσεις και κατά συρροή καφενειακές απαντήσεις από παντού… Ή μήπως φταίει η φυγόπονη ευστροφία του Αρχαίου Λαού, που ….έτσι κι αλλιώς στο τέλος θα τα καταφέρει; Μην ξεχνάμε και την εύκολη προαιώνια καταφυγή στην δικαιολογία οι ξένοι φταίνε….Έχω άδικο να το καταγράφω και αυτό ;;;

 Και αν κάποιος μας ρωτήσει επιτακτικά, εσύ-ναι εσύ- με τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις…επιλογές σου- τόσο καιρό πού ήσουν;;; Τι απαντάς ;

Έτσι μοιραίοι, δειλοί και άβουλοι, φτάσαμε στην αποδοχή πως σιγά σιγά, με το μαλακό και με υπομονή σε μια υποτακτική συμφωνία με τους δανειστές, σε μια νομοτελειακά συγκυριακή περίοδο, εποπτευόμενης και καθοδηγούμενης παραχώρησης. Που υποτίθεται πως είναι ό,τι καλλίτερο για να σπρώξουμε τον καιρό και να την σκαπουλάρουμε….Μετά, έχει ο Θεός…

 Πρέπει, όμω,ς  ώσπου ο καιρός μας να περάσει, η συγκυρία να αλλάξει, ο καθένας, με ένα ξεκαθάρισμα θέσεων και αρχών (ανεξάρτητα από το ζόρι που τραβά ο καθένας), ειναι αναγκαίο να θυμηθεί τον επιδιωκόμενο προσανατολισμό του…Τι θέλει ακριβώς; Πώς απαντά στο ερώτημα με ποια πλευρά είναι; Το αιώνιο σταυροδρόμι αρετής και κακίας…

Το να βρίζουμε και να καταριόμαστε τους ταγούς πολιτικούς μπροστάρηδες ΔΕΝ προσφέρει λύση…

Δεδομένου δε ότι η Δημοκρατία πάντα, εκφράζεται μέσα από κόμματα, είναι αναγκαίο να σκύψουμε πάλι στα ίδια αποτυχημένα μας κόμματα…. Αποτυχημένα εντελώς για δυο βασικούς λόγους: Πρώτον γιατί ΔΕΝ πρόβλεψαν τίποτα, δεύτερον γιατί αντιδημοκρατικά οργανωμένα- καθώς εξακολουθούν να παραμένουν,- αδυνατούν να χαράξουν το μέλλον. Ζουν και δουλεύουν για την …επόμενη μέρα. Δεν έχουν ουσιαστικά μαζί τους τον πολίτη σήμερα του τάζουν απλά αύριο. Δεν πείθουν όμως πια…

Είναι φανερό όμως πως οι σχεδιασμοί και οι αποφάσεις δεν ανήκουν σ’ αυτά και πως η άσκηση πολιτικής ειναι ΥΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ…από τρίτους.

Κάθε μνημονιακή δέσμευση, ακριβώς οριοθετεί την παραχώρηση δικαιωμάτων που στοχεύουν στην Ευρωπαϊκή προσαρμογή και ολοκλήρωση, με όρους που θέτουν άλλοι και με κανόνες που θα προσαρμοσθούμε εμείς… Και κάθε δέσμευση παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Απλά, γιατί η Χώρα έμεινε πίσω απο συμφωνηθέντα και παραλείψεις του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος ΚΑΙ πρόσφατα υπογεγραμμένου …με βιασύνη και σπουδή, ερήμην του Λαού….που του πεσαν όλα μαζί..

Η κοινωνική, λοιπόν, απραξία διαπιστωμένα είναι αντίστοιχη της πολιτικής απραξίας ως προς την ανάληψη δυναμικής πρωτοβουλίας…Βεβαίως πάντα υπό το κράτος του φόβου μην χαθούν τα κεκτημένα…

Αυτό το αντιλαμβάνεται και ο τελευταίος πολίτης γι’ αυτό και οι διαμαρτυρίες είναι στα όρια του …τυπικού. Κανείς δεν βάζει το στήθος του μπροστά. Να πάει πού; Τους κινεί άλλωστε-τους διαμαρτυρόμενους, η αντιπολίτευση (και τα ΜΜΕ,)  με το ΤΟ ΒΛΑΚΩΔΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ:

“Μα τι μέτρα είναι αυτά, αφού δεν είναι αριστερά…..άρα, δεν είναι καλά, εμείς θα τα κάναμε καλλίτερα…¨”.

Καθοδήγηση, φέξε μου και γλίστρησα… Γι’ αυτό και, ουκ ολίγοι, δέχονται και παραδέχονται, ως αναγκαιότητα,την δέσμευση να μην ορίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις τόσα ουσιώδη…Π.χ. τις αποκρατικοποιήσεις, που σαφώς υπαγορεύονται. Π.χ. τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς που ορίζονται, από ξένα χέρια, τις συνθέσεις των ΔΣ Τραπεζών, το… ύψος της συνταξιοδοτικής δαπάνης, τις απολύσεις εργαζόμενων και το πλαίσιο τους, και τόσα άλλα που δεν τολμώ ούτε να αναφέρω…

Έναντι όλων αυτών -και με δεδομένο ότι για πολλά χρόνια θα συνεχισθεί, με τον άλφα ή βήτα τρόπο η συμφωνηθείσα,κατ’ επανάληψη, υπογραφείσα- εποπτεία- τι μπορούμε να περιμένουμε ;

Μα τι άλλο, έναν Ελληνικό-Ελληνοκεντρικο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ανάπτυξης των Ελληνικών παραγωγικών δυνάμεων..σε νέα διάταξη… Σε διάταξη μιας μάχης που θα δοθεί, αργά ή γρήγορα…. Όσο κανένα μεγαλόπνοο οραματικό σχεδιασμό δεν βλέπουμε, τόσο ο φόβος κυριαρχεί… Φόβος πως δεν υπάρχει, όχι απλά πολιτικός δυναμισμός, αλλά κυρίως κοινωνικός δυναμισμός…Εικόνα λοιπόν και αίσθηση, ενος λοβοτομημενου και παραιτημένου πολίτη, που τον εκφράζει όποιος τύχει…στο τιμόνι….

Έλα μωρέ, όλοι το ίδιο είναι…Το λέει, το ξαναλέει ώσπου το πίστεψε. Και από την αλλη.μια κυβέρνηση που πιστεύει πως διαχειρίζεται σωστά -κατά την γνώμη της -την φτωχοποίηση μας και μια αντιπολίτευση που πιστεύει πως εκείνη θα το έκανε καλλίτερα…απλά γιατί είναι δεξιά και έχει την…εμπειρία-του παρελθόντος που ζήσαμε- που δεν έχουν οι άλλοι… Ζήτω που καήκαμε δηλαδή…

Εδω ήμαστε. Στην ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ διαχείριση μιας έξωθεν ειλημμένης απόφασης για εσωτερική υποτίμηση ,που μας υποτιμά και μας οργίζει….αλλά ποιος νοιάζεται ;;; Και ποιος αντιπροτείνει τι;;; Όμως κάποια στιγμή, πρέπει στα σοβαρά, να ασχοληθούμε και με την διαμόρφωση μιας ουσιαστικής ανασυγκρότησης του τρόπου που αντιμετωπίζουμε ως Έλληνες, τα προβλήματα μας…Κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Συναρτώμενα είναι… Την αδυναμία και ανεπάρκεια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, ο κόσμος την κατανοεί.

Καθαρά και από ένστικτο, το κρατά απαξιωμένο επίμονα και σιωπηλά. Γιατί βλέπει. Πελατειακό κράτος και πάλι ονειρεύονται τα κόμματα μας εσείς δεν το βλέπετε.;;…Την δική του όμως ανεπάρκεια ο πολίτης, ΔΕΝ την ομολογεί….Και έτσι η λύση δεν ξεκινά…καθυστερεί δραματικά….Γιατί φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Η λέξη μεταρρύθμιση ΔΕΝ κρύβει αλήθεια…γιατί αλλιώς την εννοεί ο ένας και αλλιώς ο άλλος…στον πυρήνα της όμως κρύβεται για όλους η εξουσία….

 Οψέποτε γίνουν εκλογές, δηλαδή όταν θα κληθεί να μιλήσει ο…. σοφός Λαός, θα θυμηθούμε πικρά την αλήθεια, όλοι… Ως τότε, ασχολούμεθα με το αν θα βάλει κάποτε (και πότε) , ο Πρωθυπουργός γραβάτα….

Και αυτό, εξαρτάται απ’ το χρέος -όπως μας έχει πει- δηλαδή και πάλι από…άλλους. Εμείς δεν αναλαμβάνουμε ούτε ευθύνη, ούτε πρωτοβουλία….να του φορέσουμε, όχι γραβάτα, αλλα ευθύνη, να του δώσουμε σαφείς εντολές και υποδείξεις….

Στο μεταξύ, του τις δίνουν τρίτοι….και μας κακοφαίνεται…