Τα δάνεια των κομμάτων και τα πολιτικά μαγαζιά

Οι Εισαγγελείς έχουν ήδη στείλει κλήσεις  σε συνολικά πενήντα τραπεζικά στελέχη, που κατά την επίμαχη περίοδο εργάζονταν στην Εθνική Τράπεζα και στην Αγροτική Τράπεζα. Είναι ύποπτοι για την διάπραξη του αδικήματος της κακουργηματικής απιστίας. Αμέσως μετά οι Εισαγγελείς θα αποστείλουν κλήσεις στους εκπροσώπους των τριών ελεγχόμενων κομμάτων για το ενδεχόμενο διάπραξης του αδικήματος της ηθικής αυτουργίας στην απιστία.

Τα δύο μεγάλα τότε κόμματα πήραν δάνεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ με μοναδική εγγύηση, τη μελλοντική κρατική χρηματοδότηση – μια « παγκοσμίως μοναδική τακτική» -κατά τους εισαγγελείς -αφού το εχέγγυο «δεν υπάρχει στον παρόντα χρόνο» και «αναμένεται να υπάρξει σε μέλλοντα χρόνο».

Υπολογίζεται ότι η Ν.Δ. θα αποπληρώσει σε 261 χρόνια και το ΠΑΣΟΚ σε 630 χρόνια»! Το 2013 κι ενώ η εισαγγελική έρευνα είχε τότε καταλήξει σε ποινικές ευθύνες, ψηφίστηκε μάλιστα ρύθμιση βάσει της οποίας «δεν συνιστά η σύναψη δανείων απιστία για τον πρόεδρο, τα μέλη των Διοικητικών Σύμβουλίων και τα στελέχη των τραπεζών». Η έρευνα τότε μπήκε στο αρχείο.

Προφανώς τα δάνεια θα πληρώσει τελικά ο φορολογούμενος. Η Δικαιοσύνη θα κρίνει τις ευθύνες των στελεχών κομμάτων και τραπεζών, αλλά ο ένοχος θα διαφύγει. Είναι το τρίγωνο «τρίγωνο της διαπλοκής»- κόμματα, τράπεζες,  ΜΜΕ- που κυβερνούσε την Ελλάδα τόσα χρόνια και την οδήγησε στην κρίση.

Για πολλά χρόνια ένα πολιτικό σύστημα δικομματισμού με τη διαμεσολάβηση των ΜΜΕ και την χρηματοδότηση των τραπεζών έκανε κάτι πολύ απλό: έπαιρνε δάνεια, έκανε καλύτερες καμπάνιες από άλλα κόμματα και κέρδιζε -εναλλάξ- τις εκλογές.

Όταν αυτά  τα κόμματα επανεκλέγονταν διόριζαν τις  διοικήσεις των τραπεζών που τους παραχωρούσαν νέα δάνεια. Απλό, όσο και η λύση του προβλήματος: νέα δάνεια για να πληρώσουν τα παλιά.

Ένα τραπεζικό στέλεχος ήταν σαφές στην κατάθεσή του για τα δάνεια. “Είχαμε τη βεβαιότητα της επανάληψης των φαινομένων»- της εκλογικής επιτυχίας δηλαδή. “Η χρηματοδότηση δεν εξαρτάται από τις εξασφαλίσεις, αλλά από την προσδοκία για την κερδοφορία μιας επιχείρησης».

Ήταν, λοιπόν, τα κόμματα επιχειρήσεις που εν προκειμένω έπεσαν έξω! Από αυτή την πλευρά η πρόταση του Άδωνη Γεωργιάδη να …προβλεφθεί μια διαδικασία ανάλογη του νόμου Κατσέλη και για τα χρέη των κομμάτων είναι η καλύτερη ομολογία γι΄αυτό. Πόσο μάλλον όταν οι πολιτικές καριέρες πολλές φορές περνάνε από την μεταγραφή από ένα …μαγαζί στο άλλο.

Μόνο που οι επιχειρήσεις όταν χρεοκοπούν κλείνουν. Βάζουν λουκέτο, δεν αλλάζουν ΑΦΜ.